RECEP TAYYİP ERDOĞAN etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
RECEP TAYYİP ERDOĞAN etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

14 Ekim 2019 Pazartesi

Erdoğan’ı buran bayram...

Erdoğan’ı buran bayram...


Ahmet Takan.,


Cumhurbaşkanlığı basın merkezi kısa bir açıklama ile duyurdu Abdullah Gül’ün Pazar günü başlayacak “Hac farizasını” .. Ankara’nın hemen tartışılan gündem maddelerinin ilk sıralarına oturdu açıklama.
Önce açıklamanın ilk bölümüne göz atalım;
“Sayın Cumhurbaşkanımız, Suudi Arabistan Kralı Abdullah bin Abdülaziz’in davetlisi olarak, Hac farizasını yerine getirmek üzere 13-17 Ekim 2013 tarihlerinde Suudi Arabistan’ı ziyaret edeceklerdir.” 
Yine aynı taktik!..
“Dindar Cumhurbaşkanı”..
“Meclis Genel Kurulu’nun locasında türban ile oturan ilk dindar Cumhurbaşkanının eşi Hayrünnisa Hanım” ...
Devamı da geldi.. Sanki ilk defa Hacı olacak Abdullah Gül hem de Cumhurbaşkanı kimliği ile. Öyle bir hava verilmiş rutin açıklamaya..
Abdullah Gül’ün daha önce birkaç kez Hac farizasını yerine getirdiğini bilenlerdenim. Bir defasında da Tayyip Erdoğan ile birlikte gitmişlerdi. Refah Partisi döneminde. Beraber bolca da fotoğraf çektirmişlerdi. 
Şimdi tek başına gidiyor!..

Açıklamanın çok önem arz eden ikinci bölümüne bakalım;

“Sayın Cumhurbaşkanımız, ziyaretleri kapsamında üst düzey Suudi yöneticilerle de bir araya gelecekler ve ikili ilişkilerimizin çeşitli veçhelerinin yanı sıra, güncel bölgesel ve uluslararası konular hakkında görüş alışverişinde bulunacaklardır.” 
Hac ibadeti sırasında diplomasi!.. 

Peki neyin diplomasisi?..

Önce, Abdullah Gül’ün beraberinde kimler var diye araştırdım. AKP Grubu’na sordum, “partili milletvekillerinden davet edilen oldu mu” diye. 

Cumhurbaşkanlığından bir davet gelmediğini söylediler.
Çankaya Köşkü, heyet hakkında bilgi veremeyeceğini bildirdi. İyice meraklandım. Diyanet İşleri Başkanlığı’nı aradım Suudi Arabistan’da olan basın Müşaviri Abdülkadir Özkan ile telefonda görüştüm “heyette kimler var” diye sordum. Aldığım cevap;

“Açıkçası Cumhurbaşkanı’nın kimler ile geleceğini, kimleri getireceğini biz bilmiyoruz. O liste Köşk’te var. Onlar tamamen resmi bir ziyaret kapsamında geldikleri için o liste bize bildirilmiyor. Onlar tamamen Kralın davetlisi olarak geldikleri için Kralın sarayında kalacaklar. Dolayısıyla kaç kişi geliyorlar, kimle geliyorlar onlar tamamen Cumhurbaşkanlığının ve buradaki heyetin bilgisinde olan konular. Bu konuda bize herhangi bir bilgi verilmedi.” 

Oldukça puslu Ankara havasında iz sürmeye devam ettim. 

Koskoca Cumhurbaşkanı bölgenin en önemli ülkelerinden birinde üst düzey konular hakkında görüşmeler yapacak ve yanında Dışişleri Bakanı olmaz mı diye. Dışişleri kaynakları, Cumhurbaşkanı’nın Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu ile gezi hakkında sık sık görüştüğünü, Davutoğlu’nun katılıp katılmayacağının “henüz netleşmediğini” söyledi. Israrcı gazetecilik yaptım; 

“Bugün Cuma. Cumhurbaşkanı da Pazar günü gidiyor. Net bir cevap vermenizi rica edeceğim” dedim. Kısa bir süre sonra döndüler; “Ahmet Davutoğlu’nun yoğun programından dolayı geziye katılamayacağını, Cumhurbaşkanlığı Dışişleri Başdanışmanlığından bir heyetin Gül’ün beraberinde gideceğini” bildirdiler. 

Abdullah Gül’ün Suud temasları ta başından beri hep gizemlerle doludur. Ne olup ne bittiğini bir tek Kraliçe bilebilir. Takdir edersiniz ki ben de onu Kraliçe’den soramam, öğrenemem.

Hem ziyaret hem de ticaret kokan ’Hac Farizası’hakkında ne düşündüğünü öğrenmek için eski müftü CHP İstanbul Milletvekili İhsan Özkes’i aradım. 

Özkes’in yorumu;

 “Hacca hangi vesile ile gidilebilirse gidilebilir. Davetle de olabilir bu, orada çalışmak için giden kişi fırsat bulursa da Hac ibadetini yapabilir. Bu yönde dini yönden her hangi bir sakınca yok. Davetle gitmiş olması ibadet açısından bir artı ya da eksi değil. Hac esnasında ya da Hac’dan önce ya da sonra ticaret de yapılabilir siyaset de yapılabilir. Siyaset derken Cumhurbaşkanı neticede Türkiye Cumhuriyeti’nin Cumhurbaşkanıdır. O çerçevede kendisinin çeşitli görüşmelerde bulunması doğaldır. Ancak o siyaset yapabilir derken siyasetin ülke menfaatine, insanlık adına insana yararlı anlamdaki siyaset, olumlu anlamdaki siyaseti kastediyorum. Ancak tabii siyasetin Türkiye’de bilinen yüzü ile yani istismar anlamı ile dinin istismar edilmesi anlamında siyaset doğru değil. Çünkü neticede Hac farklı bir ibadet. Bu ibadet yerine getirilirken kişi ihram giyiyor. İhram bir nevi kefeni temsil ediyor. İnsanın tamamen dünyevi ilintilerden, dünyevi işlerden ayrılarak tamamen kendisini Allaha vermesi, Allah’ın bir nevi evini ziyaret etmek, onunla hemdem olmak gibi bir ibadettir. Basit, kişisel şov, reklâm, propaganda şeklindeki bir siyasetin ibadet ile içselleştirilmesi doğru olmaz. Şunu söyleyeyim, Cumhurbaşkanı ibadetini yapabilir ama bu ibadet üzerinden siyaset yapması dinen uygun olmaz.” 
Abdullah Gül’ün Hac kamuflajlı Suudi Arabistan gezisi cadı kazanı gibi kaynayan AKP iktidarını bakalım nasıl etkileyecek.

Kesin olan bir şey var;

Abdullah Gül, Kardeşi Recep Erdoğan’a bayramı zehir etti!..

****


11 Ağustos 2018 Cumartesi

1 Mart 2003 IRAK Tezkeresi İntikamı Baykalmı., SORUNLU ORTAKLIK.., BÖLÜM 6

1 Mart 2003  IRAK Tezkeresi İntikamı Baykalmı., SORUNLU ORTAKLIK.., BÖLÜM 6







Türk yetkililer ile Barzani arasında dört yıl içinde temas var.

O zamandan beri Türkiye arasında yeni bir yakınlaşma işareti ve KBY artmıştır. 14 Mart 2009'da, Türk Başkanı Abdullah Gül, bir Türk tarafından Irak'a ilk ziyareti Bağdat'a ziyaret etti 33 yıl içinde devlet başkanı. Ziyareti sırasında Gül, KRG ile bir araya geldi Başbakan Nechiryan Barzani, Kürdistan Demokrat Başkanı Parti. Bu, bir Türk liderinin resmi olarak bir araya geldiği ilk kez oldu.

KBY'nin Üst düzey lideri.

Gül’ün ziyareti, Türk’de önemli bir evrimi simgeledi KBY ile başa çıkma yaklaşımı. Ziyaret sırasında Gül'ün bildirdiği gibi Kürdistan'ı KBY'ye atfen kullandı. 
Bu temsil Türkiye'nin, Kürt kimliğini ve KBY'nin toprak bütünlüğünü inkar eden on yıllardır süren politikasından önemli bir kopuş. Gül'ün sözleri
Türk siyasi çevrelerinde büyük bir heyecan yarattı ve “Kürt tabu” nun önemli ölçüde hafifletilmesi. ”15

İstanbul Milliyet gazetesi ile gazeteci Fikret Bila'nın gerçekleştirdiği manzaralar büyüleyici Türk ordusunun 24 yıllık mücadelesi boyunca düşüncesine 
ve yaklaşımına bakış PKK'ya karşı. Yalman’ın düşünceleri için bkz. “PKK Meselesi Onun İçinde Çözülmelidir” Sosyal Sahne, ”Turkish Daily News (İstanbul), 
12 Kasım 2007. Evren’in açıklamaları için bkz. “Kürtleri Yasaklama Bir Hata Oldu”, Turkish Daily News (İstanbul), 16 Kasım 2007.

Gül, yakınlaşmanın en güçlü savunucularından biri oldu KBY ile birlikte “tarihi bir fırsat” bulunduğunu ileri sürdü.
Kürt meselesini çözebilir.16 Bu fırsat ortaya çıktı Gül, Türkçede “yeni bir fikir birliği” nin ortaya çıkması sonucu sivil ve askeri liderlik ve yakın koordinasyon
yetkililer. TGS, önceki itirazlarını düşürmüş görünüyor. KBY makamlarıyla doğrudan diyaloğa son vermek - veya en azından azaltma - hükümetin engellediği  iç farklılıklar Geçmişte KBY'ye yönelik tutarlı bir politikanın takibi. Aynı zamanda, tutumda bir değişim belirtileri olmuştur.

Iraklı Kürtlerin PKK'ya karşı. Gül’ün daha büyük çağrılarına cevap olarak Türkiye ile KBY arasındaki işbirliği, Irak Cumhurbaşkanı Celal Talabani, PKK'ya silahlı kuvvetini durdurması için açıkça çağrılan bir etnik Kürt mücadele ederek, “ya ​​kollarını yatıracaklar ya da yapacaklar.
Bölgemizi terk edelim. ”17 Ayrıca Gül'ün ziyareti sırasında iki taraf tartışıldı yeni dahil ticaret ve enerji işbirliğini genişletmenin yolları KBY'de Türk yatırımları.18

Son olarak, PKK içinde silahlı mücadelenin değerinin yeniden düşünülmesine dair göstergeler olmuştur. 
Saygın bir röportajda Mayıs ayında Türk gazeteci Hasan Cemal, PKK’nın en üst düzey askeri lideri Murat Karayilan’ın Kürt meselesi ve Erdoğan hükümetinin 
barış elini uzatması durumunda, böyle bir jestin PKK tarafından karşılanacağını söyledi.19

Irak ve Kürt Meselesi 

Kısacası, Türkiye ve KBY uyruk tarafından kenar gibi görünmekte ve yakın ilişkiler kurmaya başlamaktadır. Bir düşman ve güçlü ile karşı karşıya
İran, bölgesel emelleri, Bağdat'taki Shiadomlu merkezi hükümetin artan gücü ve ana akımlarının zayıf etkisi ile ABD’nin patronu olan Iraklı Kürtler, 
Türkiye’ye çitler bağlamaları gerektiğini belirttiler.
Bununla birlikte, Türkiye ile herhangi bir yakınlaşma, KBY yetkililerinin PKK'ya daha ağır bir şekilde saldırmasını ve sınır ötesi saldırılarını azaltmalarını 
gerektiriyor.
Türkiye'ye karşı. Talabani’nin Gül’ün Bağdat’a yaptığı ziyaretinin ardından yaptığı açıklamalar, KBY yetkililerinin artık daha güçlü bir eyleme geçmeye 
hazır olabileceğini gösteriyor.
PKK'ya karşı. Aynı zamanda Türkiye, PKK sorununun ilişkilerinde bir iyileşme olmaksızın çözülemeyeceğini kabul etmiş görünüyor.

KRG'ye. Bu gelişmeler, PKK meselesini etkisiz hale getirmek ve Ankara arasında yakın ilişkiler kurmak için yeni umutların açılabileceğini gösteriyor.
ve KRG. Türkiye ile KBY arasındaki yakınlaşma her iki tarafın çıkarınadır. Türkler ve Iraklı Kürtler ortak. Her ikisi de ağırlıklı olarak Sünni, laik ve yanlısı Batılı. 
Ne de İran'la müttefik bir Irak'ı görmek istemiyor. Ekonomileri İki varlık birbirine sıkı sıkıya bağlıdır ve birbirine bağlıdır. KBY'de satılan malların yaklaşık 
yüzde 80'i Türkiye'de üretiliyor.
Halihazırda inşaat halinde olmakla birlikte petrol aramalarında da Kuzey Irak'ta yaklaşık 1.200 Türk şirketi faaliyet göstermektedir.
2 milyar doların üzerinde ticaret ve yatırım yarattılar ve KBY makamlarının 100 milyar dolarlık yatırım başlatma planının başlıca faydalanıcıları olmaya devam 
ettiler yeni altyapı projeleri.

“Türkiye’nin Kürtleri: Bir Çözüm Doğru”, Türkiye’de, ABD’nin Alman Marshall Fonu, 4 Haziran 2009’da.

 Sorunlu Ortaklık, Irak petrolünü Avrupa pazarlarına kavuşturmak anlamına gelmektedir. Böylece, her iki tarafın siyasi bir konaklama bulmak için güçlü teşvikleri  var Henri Barkey'in uzun vadede “büyük pazarlık” dediği Temmuz 2009 Kürt Seçimlerinin Etkisi Temmuz 2009'daki Kürt parlamentosu ve cumhurbaşkanlığı  seçimlerinin sonuçları, iç güç üzerinde önemli bir etkiye sahip olabilir.
KBY'de dinamikler. Birinci Körfez Savaşı, Kürdistan Demokratının sonundan beri KBY'yi yöneten iki lider Kürt partisi Barzani başkanlığındaki Parti ve Talabani liderliğindeki Kürdistan Yurtseverler Birliği (KYB), Kürdistan Listesi'nde ortak bir platform üzerinde koştu.
İlk kez geldi, Temmuz ayında yapılan parlamento seçimlerinde yüzde 57 oy aldı.

Bununla birlikte, Gorran [Değişim], KYK kurucularından Nishurwan Mustafa tarafından yönetilen ve reform gündemini savunan bir parti yaptı.
beklenenden çok daha iyi ve ikinci sırada geldi, oyların yüzde 23'ünü topladı, partiyi 111 kişide 25 sandalyeye verdi Kürt parlamentosu. Arttırılmış gücünün büyük bir kısmı, son zamanlarda iç çarpışmalarla zayıflamış olan PUK'nın pahasına geldi.
yıl. Özellikle Sulaymaniya'da, KYB'nin kalesi olan Gorran'ın güçlü gösterisinin iç dağılımını etkilemesi muhtemeldir.
KBY'deki güç, Barzani'nin konumunu güçlendirirken Talabani'nin gücünü zayıflatıyor. Gerçekten de, KYB’nin seçimlerdeki performansı, Talabani’nin azalan sağlığı ile birlikte, KYB’nin liderliği için bir mücadeleye yol açabilir.

Irak ve Kürt Meselesi 

Kerkük'ün Sorunu

Kuzey Irak'taki antik Osmanlı kenti Kerkük'ün statüsüne ilişkin farklılıklar, özellikle önemli bir faktör olduğunu kanıtlayabilir.
Türkiye ile KBY arasındaki ilişkiler.21 Kerkük, Kürtler, Araplar ve Türkmenlerden oluşan karma bir nüfusa sahip ve üstte oturuyor
Dünyanın en büyük petrol yataklarından birinin.22 KBY, Kerkük'ün eninde sonunda ümit içinde bilinçli bir “Kürtleşme” politikası izledi.
kontrolü altındaki bölgeye şehri dahil etmek. Son birkaç yılda, tahliye edilen yüz binlerce Kürt Saddam Hüseyin'in 1974 Kürt ayaklanması 
sonrası Kerkük'ü “Araplaştırmak” çabalarının bir parçası olarak evlerini geri almak için Kerkük'e döndü.
ve mülk, kentteki etnik dengeyi değiştirerek birçok Arap ve Türkmen'i terk etmeye zorluyor.

Türkler, Kürtlerin Kerkük'te Kürt kontrolünü kurmaları için hesapladıkları stratejinin bir parçası olarak Kürtleşme sürecini görüyorlar.

  Mayıs 2009'da yayımlanan Birleşmiş Milletler (BM) raporunda, ortak Arap ve Kürt de dahil olmak üzere Kerkük'ü tedavi etmek için çeşitli seçenekler açıklandı.
şehrin kontrolü. Rapor genel olarak Ankara tarafından olumlu görüldü. 24

Ancak, Türk, Irak ve ABD'li yetkililer, Kürt parlamentosunun yeni bir anayasa taslağının çıkmasına ilişkin endişelerini dile getirdi.
24 Haziran 2009. Anayasa, Kerkük'ün yanı sıra, Nineve ve Diyala'nın tartışmalı illeri için de iddiada bulunuyor. Eğer mevcutsa onaylanırsa Biçim, Iraklı Kürtler ve Araplar arasındaki etnik ve siyasi gerginliği ve Türkiye ile kıvılcım gerginliğini artırabilir.

İç Kürt Boyutu

Gelecekte Ankara ve KBY arasındaki ilişkiler de, özellikle Türkiye içindeki iç gelişmelerden önemli ölçüde etkilenecektir.

Türk hükümeti, Türkiye'deki Kürt topluluğunun mağduriyetlerini gidermeye istekli. İktidara geldiğinden beri, AKP Bu şikayetleri ele almak için tasarlanmış bir dizi reform başlattı. Ağustos 2002'de, Kürtçe yayın sınırlı bir şekilde tanıtıldı. 
Ayrıca, aynı reform programının bir parçası olarak, Kürtçe yapılan sınıflar da sınırlı olarak onaylandı.
Bu reformlar başlangıçta AKP'nin, Kürtlerin yaklaşık yüzde 20'sini oluşturan Kürtler arasında siyasi desteğini geliştirmesine yardımcı oldu.

Petrol gelirlerini kimin kontrol edeceği ve bu gelirlerin nasıl dağıtılacağı tartışmalı bir konudur. Şubat 2007’de Irak’taki bir anlaşmaya göre gelirler Irak ulusal hükümeti tarafından kontrol edilecek ve Irak halkı arasında eşit olarak dağıtılacaktır. Exxon Mobil, Chevron gibi büyük  uluslararası firmalar ve BP, siyasi ve yasal belirsizlikler nedeniyle sözleşme imzalamayı reddetmiş, bir dizi küçük firma üretim ve keşif sözleşmelerini  imzalamak için acele etmiştir.

Irak ve Kürt Meselesi 

PKK ile yakın temasta bulunan Demokratik Toplum Partisi (DTP).

Ancak reformlar parça parça olarak tanıtıldı. ve bunların bürokratik engeller tarafından engellenmesi ve bürokrasi. Örneğin, düzenleyici yapmak iki yıl sürdü
Türk devleti tarafından Kürtçe yayın yapılmasına izin verecek değişiklikler istasyonları. Özel televizyon istasyonları iki yıl daha beklemek zorunda kaldı.
evraklarını onayladıktan sonra programlama Günde sadece 45 dakika. Kürt bölgelerinde eğitim benzer gecikmeler ve engeller.25

Bu gecikmeler politikayı azaltmaya hizmet etti reformların etkisi ve birçok arasında belli bir sinizm doğurdu Kürtler, Türk devlet yetkililerinin çabalarının 
samimiyetiyle ilgili olarak Kürt şikayetleri. 2005'ten bu yana Kürt bölgelerinde hoşnutsuzluk artmıştır.

   Ağustos 2005'te Diyarbakır ziyareti sırasında - en önemlisi Türkiye’de Kürt şehri - Erdoğan açık silahlarla karşılandı. daha açık ve daha toleranslı olması 
nedeniyle kentin vatandaşları Kürt haklarına ve kimliğine yaklaşım. Ancak, onun ziyareti sırasında Ekim 2008'de aynı şehir olan Erdoğan, büyük bir boykotla 
karşı karşıya kaldı.
Kentin vatandaşları. Toplu taşıma operasyonda değildi ve yüzde 90 Şehrin mağazalarının ziyareti protesto etmek için kapatıldı. Boykot Türkiye'nin Kürtçesindeki ruh halinin ne kadar dramatik olduğunu canlı bir şekilde gösterdi Son birkaç yılda bölgeler değişti.

   Ağustos 2005'te Erdoğan'a Diyarbakır'da verdiği sıcak karşılama yansıyan Kürt umutlarını yansıtan, daha hoşgörülü bir tutuma dayanan AKP, Kürt endişelerine ve mağduriyetlerine doğru, yeni bir çağın Türk makamları ve Kürtler arasındaki ilişkilerde açılışı nüfus. Ancak, bu umutlar büyük ölçüde hayal kırıklığına uğramıştı. İçinde PKK'nın hızlandırılmış saldırılarına tepki olarak, Erdoğan giderek Kürtçe daha  milliyetçi ve devletçi bir yaklaşım benimsedi. Konu Türkiyede . Bu değişim, AKP ve orduda Kürt nüfusuyla gerginliği artırdı .26

Büyüyen Kürt hoşnutsuzluğu belediyeye yansıtıldı seçimler Mart 2009 sonunda yapıldı.
AKP'yi mağlup etti ve Kürt milliyetçiliğinin devam ettiğini gösterdi yükseliş. Temmuz 2007 seçimlerinde AKP, kentlerin çoğunu kazandı.
ağırlıklı olarak Kürtçe güneydoğu. Ancak, Mart 2009'da belediye seçimleri, AKP'nin güneydoğuda DTP'ye kötü bir şekilde kaybettiği, Kürt kültür kimliğinin bir platformu üzerinde kampanya yürüttü.

AKP'nin kayıpları, belediye başkanının bulunduğu Diyarbakır'da özellikle belirgindi. DTP üyesi Osman Baydemir, yüzde 65.4 ile yeniden seçildi.
oy. AKP adayı Kutbettin Arzu, sadece yüzde 31,6 oy aldı. DTP ayrıca Diyarbakır'ın 17 ilçesinden 14'ünü kazandı.
Seçimde Kürt bölgelerinden gelen mesaj yüksek sesle ve açık: Kürt kimliği Türkiye’nin Kürtleri için daha önemlidir başka bir sorun. Bu malları buzdolapları olarak dağıtarak seçim öncesinde kömür, AKP tarafından Kürt seçmenler kurmaya çalıştı. Mal ve hizmet tedarik etme yeteneğini vurgulamak. Ama bu strateji işe yaramadı. Kürtler DTP için ezici bir oy kullandı, maddi refahı değil, Kürt kültürel kimliğini vurguladı.

Belediye seçimlerinin sonucu keskin bir uyandırma çağrısıydı. AKP için ve bunun için yoğun bir çaba gerektiğine Kürt şikayetleri ve endişelerini gidermek. Belediye seçimlerinden beri, Erdoğan hükümetinin artan işaretleri var.
Kürtlere hitap etmek için kapsamlı bir girişim başlatmak niyetinde konu. Hükümet birçok unsuru olan geniş bir diyaloğu başlattı Türk toplumunun büyük siyasi partiler ve ordu da dahil olmak üzere, inisiyatifin içeriğini şekillendirmek ve yaratmak için bunun için kamu desteği. Hükümetin Kürt inisiyatifi önemli bir gelişmedir. Özal dönemi Kürtlere hitap eden ilk ciddi girişimdir.
konu. Girişim başarılı olursa, önemli sonuçlar doğurabilir. Türkiye'nin siyasi evrimi için ve en Türkiye'nin iç istikrarına yönelik ciddi tehditler.
AB üyeliği yeni ivme kazandı. Ancak, girişim güçlü karşı karşıya milliyetçi haktan muhalefet, özellikle Milliyetçi Eylem Parti ( MHP  )ve CHP'nin bölümleri. 

Böylece, nihai etkisi Erdoğan hükümetinin güçlü bir gelişme yeteneği üzerinde büyük bir önlem inisiyatif için siyasi uzlaşma.

DİPNOTLAR;

1 Bob Woodward, Plan of Attack, New York: Simon & Schuster, 2004, p. 325.
2 El-Süleymaniye olayını çevreleyen kesin şartlar hâlâ karışık.
Sorunun büyük kısmı, ABD ve Türk kuvvetleri arasındaki iletişimin zayıf olmasından kaynaklanmış gibi görünüyor. Her ne kadar ABD, en azından 
Türk gözünde olayla ilgili suçlamaların çoğunu ele geçirse de, Türkler kendi gündemlerini takip ediyor ve ABD komutanlarına planlarına bakmadan 
hareket ediyor gibi görünüyorlar. Olayı kurgudan ayırmak için iyi bir iş çıkaran olayla ilgili detaylı bir tartışma için bkz. 
James E. Kapsis, “Çöl Fırtınadan Metal Fırtına'ya: Irak ABD-Türkiye İlişkilerini Nasıl Bozdu”, Güncel Tarih, Kasım 2005, pp. 380–389.
3 Bu korku, birçok Türk tarafından derinden tutulmuş olsa da, abartılmış olabilir. Stratejik ve sosyal çalışmalar yürüten bağımsız bir merkez olan 
MetroPOLL tarafından yürütülen bir araştırmaya göre, Türkiye'nin güneydoğusundaki çoğunluğun Kürt kökenli olduğu 14 şehirde, katılımcıların sadece 
yüzde 1'i kuzey Irak'ta yaşamayı tercih ediyorlar. orada bağımsız bir Kürt devleti kuruldu. Bkz. Göksel Bozkurt, “Türk Devletinde Kürt Umutları”, 
Turkish Daily News (İstanbul), 12 Kasım 2007.
4 PKK'nın kökenleri, yükselişi ve hedefleri konusunda, bkz. Aliza Marcus, “Türkiye’nin PKK'sı: Yükseliş, Düşüş ve Yükselişin Tekrarı” 
Dünya Politika Dergisi, Cilt. 24, No. 1, Spring 2007b, sayfa 75–84. 
Ayrıca bkz. Henri J. Barkey ve Graham E. Fuller, Türkiye'nin Kürt Sorunu, Lanham, Md . Rowman & Littlefield Publishers, 1998.
5 Pew Küresel Tutumlar Projesi, 2007. Transatlantik Eğilimlerdeki verilere bakınız. Transatlantik Eğilimler: Temel Bulgular 2006, Washington, D.C .: 
Alman Marshall Fonu Amerika Birleşik Devletleri, 2006, s. 18–19; Amerika Birleşik Devletleri.
6 Semih İdiz, “PKK Herkes için Berbat Gelişmeler Sağlıyor,” Turkish Daily News (İstanbul), 15 Haziran 2007a.
7 Bkz. Pew Küresel Tutumlar Projesi, Obama Asansörlerindeki Güven ABD Görüntüsünü Dünya Çapında: Pek Çok Müslüman Kamusal Kolayca Taşınmadı, 
Pew Araştırma Merkezi, 23 Temmuz 2009, özellikle s. 5 ve 17. Pew araştırmasına göre, sadece yüzde 14 ankete katılan Türklerin ABDpolisi, 2008 yılına 
göre yüzde 2'lik bir artışa olumlu bakıyordu. Bu, Avrupa'nın en düşük yüzdesi ve en düşük artışıydı.
8 Avrupa'da anti-Amerikan hissi ile Türkiye'de de önemli bir fark var. Avrupa'da, 2003 sonrası tanıklık eden Amerikan karşıtı düşünceler aslında 
“anti-Bush” hissini temsil ediyordu ve öncelikli olarak Bush'un politikalarına karşı Avrupa muhalefetine dayanıyordu. 
Böylelikle, Bush yenilgiye uğratıldığında ve Başkan Barack Obama, iklim değişikliğine daha fazla destek olmak, bir hazırlık olmak gibi Avrupa politikaları 
ile uyum politikalarını benimsemeye başladı.
Ayrıca, Türkiye'de anti-Amerikancılık, derin bir şüphe ve güvensizlik çekiyor.
Batılı güçlerin Osmanlı imparatorluğunun çöküşü ve yıkılmasında oynadığı rol nedeniyle (“Sevres Sendromu”) Batı. Örneğin, İstanbul Bahçeşehir 
Üniversitesi'nden Yılmaz Esmer tarafından 2009 yılında yayınlanan bir araştırmaya göre, Türk katılımcıların yaklaşık yarısı (yüzde 47) ABD'nin Türkiye'yi 
bölmek istediğine inanıyor. Bu farklı siyasi ve kültürel bağlam, ABD'nin ABD'nin politikacı algılarının Avrupa'nın başka yerlerinden çok daha yavaş değişme 
olasılığını açıklamaya yardımcı oluyor. Esmer'in çalışmasının sonuçları için bkz. “Mahalle Komşuları”, Hürriyet Daily News and Economic Review (İstanbul), 
5 Haziran 2009.
9 Iraklı Kürtler. Bkz. Mehmet Ali Birand, “ Bush Türkiye'yi Risk Altında Kalmadı”, Turkish Daily News (İstanbul), 7 Kasım 2007. Ayrıca bkz. Cengiz Çandar, 
“Beyaz Saraydan Sonuçlar; PKK’nın Eliminasyon Süreci, ”Turkish Daily Haberler (İstanbul), 9 Kasım 2007b; Semih İdiz, 
“Erdoğan-Bush Sohbetleri: Başarılı mı Değil mi?” Türk Daily News (İstanbul), 9 Kasım 2007b.
10 Ümit Enginsoy, “PKK’ya Yapılan Grevde ABD’li Intel’in Yardımları”, Turkish Daily News (İstanbul), 3 Aralık 2007; Ümit Enginsoy ve Burak Ege Bekdil, 
“Türkiye, Türkiye'nin Anti-PKK Grevlerini Destekliyor”, Savunma Haberleri, 10 Aralık 2007e; Ann Scott Tyson ve Robin Wright, “ABD. Türkiye’nin Irak’ta 
isyancı Kürtlere yardım etmesine yardım ediyor, ”Washington Post, 18 Aralık 2007.
11 Transatlantik Eğilimler, Transatlantik Eğilimler: Temel Bulgular 2008, Washington, D.C .:Amerika Birleşik Devletleri Alman Marshall Fonu, 2008, s. 20.
12 Kasım 2007'de yapılan bir röportajda, örneğin, 1998 yılında İkinci Ordu Komutanı General Aytaç Yalman, Türk ordusunun, Kürt çatışmasının “toplumsal 
boyutu” nın önemini, Kürtlerin kendi isteğindeki önemini küçümsediğini kabul etti. Kürtçe ve kültürel ifadede ifade. Bu sosyal yönlerin daha önce daha 
iyi anlaşılsaydı, PKK sorununun çözülmesi daha kolay olurdu ve PKK'nın şiddete dönüşmemiş olabileceğini öne sürdü. Buna ek olarak, 1980 askeri 
darbesini yöneten TGS Genel Başkanı ve daha sonra Türkiye Cumhurbaşkanı General Kenan Evren, geriye dönük olarak, Kürt dillerini yasaklama kararının 
mahmuzda yapılmış bir hata olduğunu kabul etti. anı, yeterli anlayışı olmadan uzun vadeli siyasi yankılar. Bu kabuller, PKK ile mücadelede rol oynayan 
önde gelen Türk askeri komutanlarının bir dizi röportajında yer almaktadır. 
13 Sinan Salaheddin, “Türk Yetkilileri Bağdat'ta Iraklı Kürtlerle Buluşuyor”, Ekim ayında Boston Globe  15, 2008. 
Ayrıca bkz. Gareth Jenkins, “Türkiye, Bullet Bites”, Avrasya Daily Monitor, Vol. 5, No. 196, 14 Ekim 2008b.
14 Bkz. “Irak'taki Kürtçe Deal Tezgahının Anahatları” Hürriyet Daily News and Economic İnceleme (İstanbul), 19 Mart 2009; Charles Recknagel, 
“Irak, Türkiye Deal'a Gitti Bases'in PKK'sından mahrum bırak, ”Radio Free Europe / Radio Liberty, 24 Mart 2009; Semih İdiz,
“Türk Kürt Bağları'nda Yeni Bir Dönem” Hürriyet Daily News and Economic Review (İstanbul), 20 Mart 2009.
15 Bkz. Şaban Kardaş, “Irak Ziyareti Sırasında“ Kürdistan ”diyen Gül,“ Avrasya Daily Monitor, Vol. 6, No. 60, 30 Mart 2009a.
16 Bkz. Şaban Kardaş, “Muhalefet, Gül'ün Kürt Meselesi Üzerine Mutabakat İçin Çağrısını Reddetti”, Avrasya Daily Monitor, Vol. 6, No. 96, 19 Mayıs 2009c.
17 Emrullah Uslu, “Gül’ün Bağdat’a Ziyareti: Kürtlerle Mücadele Anlaşması” Avrasya Daily Monitor, Vol. 6, No. 56, 24 Mart 2009a.
18 Uslu, 2009 a.
19 Emrullah Uslu, “PKK Lideri Murat Karayilan, Türk Basınıyla Nadir Görüşme Yapıyor” dedi Avrasya Daily Monitor, Vol. 6, No. 88, 7 Mayıs 2009c. 
    Ayrıca bkz. Amberlin Zaman,
20 Bkz. Henri J. Barkey, “Kürdistan Anlaşması”, Ulusal Çıkar, Temmuz / Ağustos 2007a, ss 51–57.
21 Kerkük sorunu son derece karmaşıktır ve burada ayrıntılı olarak ele alınamaz. Kapsamlı ve dengeli bir tartışma için bkz. Uluslararası
Kriz Grubu, “Irak ve Kürtler: Kerkük Krizi'nin Çözümlenmesi, ”Middle East Raporu No. 64, Washington, D.C .: Uluslararası Kriz Grubu, 19 Nisan 2007b.
22 Kerkük'ün altında ne kadar petrol yatıyor? Irak Petrol Bakanlığı Kerkük'ün yaklaşık 15 milyar varil petrol içerdiğini tahmin ediyor.
Irak’ın toplamının (ve dünya toplamının yüzde 2’si) kanıtlanmış rezervlerinin yüzdesi. Batı petrol şirketleri tarafından yapılan tahminler 5,5 milyar ila 10,0 milyar arasında
varil. Bkz. Timothy Williams ve Suadad Al-Salhy, “Kerkük Üzerinden Bulutlar Toplama”, Uluslararası Herald Tribune, 29 Mayıs 2009.
23 Sadece Kürtlerin değil, Arap ve Türkmenlerin de desteklediği şehirdeki tüm etnik gruplar arasında güç paylaşılmasını istiyorlar.
ve Kerkük'te yaşayan diğer Iraklı Azınlıklar.
24 “Türkiye BM Raporuyla Tamam”, Hürriyet Daily News and Economic Review (İstanbul), 8 Mayıs 2009.
25 Aliza Marcus, Kan ve İnanç: PKK ve Kürt Bağımsızlık Mücadelesi, New York: New York Üniversitesi Yayınevi, 2007a, ss. 293–294.
26 Erdoğan’ın 2008’in başlarında Hakkari’deki konuşması, özellikle 26 Kürt’ten rahatsız oldu. Devletçi sloganını “bir millet, bir bayrak, bir anavatan ve 
bir devlet” çağrısında bulundu ve öfkeyle, “buna karşı çıkanların gitmesi gerektiğini” talep etti. Bkz. “Erdoğan, Kreuzfeuer der Kritik, ”Neue Zürcher Zeitung,  2 Kasım 2008.
27 Mustafa Akyol, “Yükselişte Kürt Milliyetçiliği Önerdi” Hürriyet Daily News ve Ekonomik İnceleme (İstanbul), 31 Mayıs 2009.
28 Erdoğan hükümetinin Kürt inisiyatifi, Türk basınında geniş çaplı bir tartışma başlattı ve bazıları oldukça şaşırtıcı ve sıra dışı olmak üzere çok çeşitli görüşler ortaya koydu. İdiz'in de belirttiği gibi, tartışmalarda açıkça dile getirilen görüşlerin bir kısmı beş yıl önce bile düşünülemezdi ve Türkiye'nin son 10 yılda Kürt meselesine ve ifade özgürlüğüne yönelik tutumlar açısından ne kadar ilerlediğini gösteriyordu. Bkz. Semih İdiz, “Kürt Açılımı Açılıyor Zihinler”, Hürriyet Daily News and Economic Review (İstanbul), 14 Ağustos 2009 b.
29 Boston Globe, 14 Ocak 2007, John Daly, ABD-Türkiye İlişkileri: Stres Altında Stratejik Bir İlişki, Washington, D.C .: Jamestown Vakfı, Şubat 2008, s. 47.
30 En ciddi olaylardan biri, 28 Haziran 2009'da, KBY hükümetine bağlı askerlerin, Irak'ın kuzeyinde Musul ve Kerkük arasında yer alan ağırlıklı bir Kürt kasabası olan Makhmur'a yaklaşan Arap liderliğindeki bir ordu birimi ile karşı karşıya kaldıklarında meydana geldi. Bu durumda, diğerlerinde olduğu gibi, Kuzey Irak'ta bulunan ABD askeri kuvvetleri tarafından aktif ve zamanında arabuluculuk yoluyla askeri bir çatışma kaçınılmıştır. Bkz. Anthony Shadid, “Kürt Liderleri Maliki'le Suşların Uyarılması”, New York Times, 17 Temmuz 2009.
31 Ayrıntılı bir tartışma için bkz. Semih İdiz, “Irak ve Kürtler: Tetik Hattı Boyunca Sorunlar”, Orta Doğu Raporu No. 88, Washington, D.C .: 8 Temmuz 2009 a.
32 Ümit Enginsoy ve Burak Ege Bekdil, “Türkiye ABD'den Çekilmeye Yardım Etmeyi Kabul Ediyor
    Irak, ”Savunma Haberleri, 30 Mart 2009 a.

7 Cİ BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR..,


****

2 Ağustos 2018 Perşembe

BİR İHTİMAL DAHA VAR!


BİR İHTİMAL DAHA VAR!
MÜDAFAA-İ HUKUKSerdar ANTdenizkurdu66@gmail.com
İşçi Partisi, Aydınlık ve Ulusal Kanal çevresinin Cumhurbaşkanlığı seçiminde Erdoğan, İhsanoğlu ve Demirtaş’ın dışında Cumhuriyetçi, laik ve demokrat güçlerin tercih edebileceği bir üçüncü aday çıkarmak için son dakikaya kadar mücadele ettiği biliniyor. Bu bağlamda CHP içinden bazı milletvekillerinin de desteğiyle Emine Ülker Tarhan’ın adaylığı gerçekleştirilmeye çalışıldı, ama aday olmak için gerekli olan 20 milletvekilinin desteği sağlanamadığından bu girişim başarısızlıkla sonuçlandı. Dolayısıyla Ağustos ayında Cumhurbaşkanlığı yarışı bir “BOP eş başkanı”, bir “Osmanlı hayranı İslamcı” ve bir “bölücünün” arasında olacak ne yazık ki…
Peki, Cumhuriyetçi, laik, demokrat güçler ne yapacak? Her şey bitti mi artık?
Örneğin Cumhuriyetçi güçler de 4 Temmuz akşamı Can Ataklı’nın Ulusal Kanal ekranlarından yaptığı gibi, isim vermeden, ama diğer bütün seçeneklerin olmazlığını vurgulayarak sonunda Ekmeleddin İhsanoğlu’na oy vereceğini mi ilan etmeli?
Cumhuriyetçi güçlerin kendilerine dayatılan Ekmeleddin İhsanoğlu seçeneği karşısında Can Ataklı gibi boyun eğmek dışında başka bir seçenekleri yok mu gerçekten?
Bu soruya bir yanıt vermeden önce, bir an için seçime Cumhuriyetçi güçlerin de bir adayla katıldığını varsayalım. Örneğin bir an için, Emine Ülker Tarhan’ın aday olması için gerekli olan 20 milletvekilinin imzasının elde edildiğini ve Tarhan’ın Cumhurbaşkanlığı seçimine 4. aday olarak katılma hakkını elde ettiğini düşünelim.
Peki, o zaman ne olacaktı?
10 Ağustos günü, sandık başına gidecek ve Emine Ülker Tarhan için oy kullanacaktık. Amaç, Emine Ülke Tarhan’ın Ekmeleddin İhsanoğlu’ndan daha fazla oy alarak ikinci tura kalmasını sağlamak ve böylece ikinci tur oylamada Erdoğan’a karşı Cumhuriyetçi oyların toplanacağı bir direniş cephesi yaratabilmekti. Emine Ülker Tarhan’ın adaylığının tartışıldığı günlerde, Erdoğan’ı durdurabilmenin tek formülü olarak, özelikle
Doğu Perinçek tarafından savunulan görüş bu değil miydi?
Bugün artık kesinleşti ki Cumhurbaşkanlığı seçimi sadece üç adayın katılımı ile yapılacak ve ne yazık ki bu stratejinin uygulanması mümkün değildir. Ama her şey yine de bitmiş değil.
Eğer Emin Ülker Tarhan seçime aday olarak katılsaydı, sandığa gidip onun birinci turda en çok oy alan iki adaydan biri olması için oy kullanacak olanlar, bence bugün de hâlâ bir şeyler yapabilirler. 10 Ağustos günü, yine sandığa gider ve BOŞ OY kullanırlar! Kısacası biz Cumhuriyetçi, laik demokrat güçlerin Cumhurbaşkanlığı seçiminde adayımız “BOŞ OY” olur!
Mesela bu şekilde davranılacak bir seçimde birinci tur sonunda şöyle bir sonuç ortaya çıkarsa bu nasıl yorumlanmalıdır?
ERDOĞAN: % 45
İHSANOĞLU: %22
DEMİRTAŞ: %7
BOŞ OY: %26
Bu durumda yasal olarak ikinci tur oylamaya Erdoğan ve İhsanoğlu katılma hakkını elde ederler. Ama birinci tur öncesinde Cumhuriyetçi, laik ve demokrat güçlerin birinci tur oylamada sandığa gidip BOŞ OY kullanacaklarının propagandası iyi yapılırsa,
şu açık bir şekilde görülecektir ki, yasal sonuç ne olursa olsun bu, toplumsal gerçeği yansıtmamaktadır.
Böyle bir davranış tarzının iki sakıncası vardır: 
Birincisi, açıktır ki hukuksal sonuç almak olanaklı olmayacaktır.
Yani en nihayetinde ikinci tur oylama yine Erdoğan ile İhsanoğlu arasında olacaktır.
İkincisi de bu biçimde BOŞ OY kullanmak amacıyla sandığa gidip bir anlamda gövde
gösterisi yapılsa bile, bu davranış en sonunda bu düzmece seçime, bu danışıklı dövüşe bir tür hukuksal geçerlilik, bir meşruiyet kazandıracaktır.
Ne var ki bu olumsuzlukların yanında elde edilecek bir kazanım vardır ki,
bence ilk iki sakıncayı dengeler.
Eğer Cumhurbaşkanlığı seçiminin birinci turunda BOŞ OY’ların sayısı en azından sıralamada ilk iki arasında yer alırsa, başka bir anlatımla BOŞ OY’lar Ekmeleddin İhsanoğlu’na verilecek oylardan daha çok olursa,  o zaman bu ülkede Cumhuriyetçi, laik, demokrat güçlerin hâlâ var olduğu; bu tür düzmece seçimlerle, dayatmalarla Cumhuriyeti tasfiye etme girişimlerine kimsenin meşruiyet kazandıramayacağı bütün dünyaya gösterilmiş olur.
Böyle bir seçenek Can Ataklı gibi, en sonunda boyun eğip “ne yapalım başka yapacak bir şey yok ki?” demeye getirerek üstü kapalı bir şekilde Ekmeleddin İhsanoğlu için destek vereceğini açıklamaktan çok daha onurlu ve çok daha işlevseldir.
Bu önerdiğim seçeneğin daha radikal olanı, hiç sandığa gitmemek ve seçime katılım oranını en azından yüzde 70 altına düşürmektir. Bu ikinci seçeneğin daha az göze batıcı ve ses getirici olduğunu düşünüyorum. Bu nedenle, eğer kitlesel olarak yapılabilirse ve sonunda boş oylar en azından % 20’ler düzeyine çıkarılabilirse,
sandığa gidip BOŞ OY kullanmanın da aslında Cumhuriyetçi, laik, demokrat güçlerin sesini duyurması için etkin bir yol olduğu açıktır.
Ayrıca böyle bir seçenek, Cumhurbaşkanlığı seçimi sonrasında gündeme gelecek CHP Olağanüstü Kurultay’ında Cumhuriyeti güçlerin elini güçlendirecek, Kılıçdaroğlu ve ekibinin tasfiyesini daha da kolaylaştıracaktır.
Kısacası, her şey bitmiş değil. Mücadele son dakikaya kadar sürmelidir. Hele ki sözkonusu olan Cumhuriyet, laiklik ve demokrasi mücadelesi ise umutsuzluğa kapılmak, teslim olmak asla düşünülmemelidir.
Ne güzel diyordu Nazım:
Mesele esir düşmekte değil,Teslim olmamakta tüm mesele…
SERDAR ANT5.7.2014

***

28 Aralık 2017 Perşembe

RECEP TAYYİP ERDOĞAN, BİR DEĞİŞİMİN HİKAYESİ SÜLEYMANİYE KRİZİ 7 EKİM TEZKERESİ BÖLÜM 6

RECEP TAYYİP ERDOĞAN: BİR DEĞİŞİMİN HİKAYESİ SÜLEYMANİYE KRİZİ VE 7 EKİM TEZKERESİ  BÖLÜM 6



Karizmatik liderliğin ortaya çıkışının genellikle kriz koşullarının sonucu olması dikkat çekicidir. Tarihe mal olmuş “karizmatik” liderler incelendiğinde çok 
önemli iki nokta göze çarpmaktadır. Bunlardan birincisi Atatürk, Gandhi, Castro, Hitler, M.Luther King gibi büyük karizmatik liderlerin çoğunun ülkelerinin olumsuz koşullarında ortaya çıktığı gerçeğidir. İkinci olarak ise demokrasi ile karizma arasında çoğunlukla ters yönde bir ilişki olduğu öne sürülebilir. Demokrasinin bir anlayış ve gelenek olarak yerleşmediği, düzensizlik ve karmaşanın büyük ölçüde hüküm sürdüğü toplumlarda karizmatik liderlerin çok daha fazla sayıda ortaya çıktığı görülmektedir.457

Ayrıca, karizmatik lider olarak kabul edilen pek çok lider incelendiğinde bazılarının toplumlarını refaha götürmelerine karşılık, bazılarının ise gerek kendi
toplumları gerekse de insanlık açısından son derece olumsuz sonuçlara götürdükleri bir gerçektir. Tarih incelendiğinde her iki duruma da çok sayıda örnek bulmak mümkündür. Atatürk Türk toplumu için olumlu bir tarihsel dönüşümü simgelerken, Hitler Alman toplumunu felakete sürükleyen bir lider olmuştur.
Bu veriler ışığında bu çalışmada Erdoğan’ın olumlu ya da olumsuz bir karizmatik lider olup olmadığı üzerine bir tespit yapılmadığı gözden kaçırılmamalıdır.    Erdoğan’ın kişisel dönüşümü temelinde ve Süleymaniye krizi sürecinde sergilediği karar alma davranışı çerçevesinde ortaya çıkan liderlik tipinin bir analizi olan bu çalışmanın, Erdoğan’ın yalnızca dış politika açısından sergilediği liderlik özelliklerini analiz ettiği gözden kaçırılmamalıdır.

BU BÖLÜM DİPNOTLARI;

330 Fiona Hill, “Seismic Shifts in Eurasia: The Changing Relationship Between Turkey and Russia andits Implications for the South Caucasus”, Journal of Southeast European & Black Sea Studies, 3, 3, 2003, s.72.
331 Bu ziyaretlerin sonucunda heyetlerce çeşitli raporlar hazırlanmış ve hükümete sunulmuştur. Bu heyetlerin sunduğu raporlarda, Irak halkının bölgede yabancı asker istemediği, ancak Türk askerine daha sıcak baktığı belirtilmektedir. Raporlarla ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz. “Gelirse Türkler
Gelsin”, Milliyet, 13 Ağustos 2003; ve “Asker Irak'a Ekim'de gidiyor”, Hürriyet, 16 Ağustos 2003.
332 “Türkiye ile Irak arasındaki ilişkilerin geliştirilmesine ve Irak’ın yeniden yapılandırılması amacıyla yürütülen çalışmalara yapılabilecek katkılarla ilgili her türlü faaliyetin eşgüdümünü sağlamak” amacıyla 11 Eylül 2003 tarihli Bakanlar Kurulu kararı ile Büyükelçi Osman Taney Korutürk, Türkiye'nin Irak Özel Temsilcisi olarak atanmış ve karar 21 Ekim 2003 tarihli Resmi Gazete’de
yayınlanarak yürürlüğe girmiştir.
333 Uzgel, Dış Politikada AKP: Stratejik Konumdan Stratejik Modele, s.380.
334 Örneğin Oktay Ekşi, 7 Ekim tezkeresinin, 1 Mart’ta kaçırılan trenin son vagonuna binmek olduğunu belirtmektedir. bkz. Oktay Ekşi, “Kararı alındı”, Hürriyet, 8 Ekim 2003.
335 Ertuğrul Özkök, “O Milli İradeyse Bu da Öyle”, Hürriyet, 8 Ekim 2003.
336 Özdem Sanberk, “Büyük Değişimin Krizleri”, Radikal, 24 Aralık 2003.
337 Olayların gelişiminin açıklanmasında şu kaynaklardan yararlanılmıştır: Deniz Bölükbaşı, 1 Mart Vakası: Irak Tezkeresi ve Sonrası, Dördüncü Basım, İstanbul, Doğan Kitap, 2008; Murat Yetkin, Tezkere: Irak Krizinin Gerçek Öyküsü, İstanbul, Remzi Kitabevi, 2004; Murat Yetkin, “Irak Krizinin Perde Arkası” Yazı Dizisi, Radikal, 18-24 Ocak 2004; “AKP’nin İlerleme Raporu”, Radikal, 29 Kasım 2003; “Dört Tezkere: Bir ret, üç kabul”, Hürriyet Gazetesi 2003 Almanağı; Başbakanlık Basın-Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü, Ayın Tarihi Bültenleri,
http://www.byegm.gov.tr/YAYINLARIMIZ/AyinTarihi/Ayintarihi.htm, Erişildiği tarih: 16 Kasım2008
338 Türkiye’nin Irak’a yönelik politikasına ilişkin “ Kırmızı Çizgiler ” olarak bilinen noktalar, Irak’ta etnik bir federasyon kurulmaması, Irak’ın bölünmemesi, 
Türkmenlerin haklarının korunması ve PKK faaliyetlerine izin verilmemesi gibi konuları içermektedir (Serhat Erkmen, “Temmuz’dan sonra
Türkiye’nin Kuzey Irak’taki Askeri Varlığı”, Stratejik Analiz, Ağustos 2003, s-48-52).
339 “Arınç: Tezkere değil, bütçeyi bekliyorum”, Radikal, 25 Şubat 2003.
340 28 Şubat 2003 tarihli MGK Toplantısı Basın Bildirisi,
http://www.mgk.gov.tr/Turkce/basinbildiri2003/28subat2003.html, Erişildiği tarih: 20 Kasım 2008
341 “Tezkerenin kaderini ABD’nin adımı belirleyecek”, Radikal, 25 Şubat 2003.
342 Mehmet Koçak, “Turkish-US Friendship is a Guarantee for Democratic Values”, Turkish Daily News, 14 Ekim 2003.
343 İdris Bal, “Türkiye-ABD İlişkileri ve 2003 Irak Savaşı’nın Önemi”, (der.), İdris Bal, 21. Yüzyılda Türk Dış Politikası, Üçüncü Basım, Ankara, Lalezar Kitabevi, 
2006, s.175.
344 “Uğur Ziyal: ABD ile ilişkiler rayına oturdu”, Voice of America, 19 Haziran 2003.
345 Yetkin, a.g.e., s.214.
346 Yetkin, a.g.e., s.223.
347 Uzgel, Dış Politikada AKP: Stratejik Konumdan Stratejik Modele, s.373.
348 Milliyet, Internet Baskısı, 5 Temmuz 2003, http://www.milliyet.com.tr/2003/07/05/, Erişildiği
tarih: 22 Kasım 2008
349 “Kerkük´te Amerikan Askerlerince Gözaltına Alınan 11 Türk Silahlı Kuvvetleri Mensubu”,
Dışişleri Bakanlığı Basın Açıklaması, No:111. 5 Temmuz 2003.
350 “Sezer ile Erdoğan Krizde Telefonla Bile Görüşmemiş”, Milliyet, Internet Baskısı, 9 Temmuz
2003, http://www.milliyet.com.tr/2003/07/09/son/sontur13.html, Erişildiği tarih: 22 Kasım 2008.
351 Derya Sazak, “Kuzey Irak Baskını”, Milliyet, 6 Temmuz 2003.
352 “Tarihi Krizin Ortasındaki Büyükelçi Faruk Loğoğlu Perde Arkasında Yaşananları Milliyet’e Anlattı” Yazı Dizisi, Milliyet, 11-13 Eylül 2006.
353 Yetkin, a.g.e., s.223.
354 “İki Kentte Protestolar”, Radikal, 7 Temmuz 2003.
355 “En Büyük Güven Krizi”, Radikal, 8 Temmuz 2003.
356 “Amerika’yla En Uzun 57 Saat”, Radikal, 7 Temmuz 2003.
357 Sami Kohen, “Esas Neden Ne?”, Milliyet, 8 Temmuz 2003.
358 İsmet Berkan, “Bu Bir ‘Kaza’ Değil”, Radikal, 7 Temmuz 2003.
359 Hasan Cemal, “Küstahlık ve Ötesi”, Milliyet, 8 Temmuz 2003.
360 Sami Kohen, “Esas Neden Ne?”, Milliyet, 8 Temmuz 2003.
361 Erdoğan, Avusturya’ya yaptığı ziyaret sonrasında uçakta gazetecilerin sorularını yanıtlamıştır.
Erdoğan’ın ifadeleri, AKP Internet Arşivi’nden alınmıştır. Ayrıntılı bilgi için bkz.
http://www.akparti.org.tr/haber.asp?haber_id=10534&kategori=3, Erişildiği tarih: 19 Ekim 2008.
362 Recep T. Erdoğan, 8 Temmuz 2003 tarihli AKP Grup Toplantısı Konuşması.
363 “Bir Daha Yaşanmasın”, Milliyet, 16 Temmuz 2003.
364 “Gül: Kaybeden ABD Oldu”, Radikal, 9 Temmuz 2003.
365 “En Büyük Güven Krizi”, Radikal, 8 Temmuz 2003.
366 Fikret Bila, “ABD: Yöntem Yanlıştı”, Milliyet, 14 Temmuz 2003.
367 Hasan Cemal, “Demirel’le Amerikan Düşmanlığı”, Milliyet, 13 Temmuz 2003.
368 “Güven değil iletişim krizi”, Radikal, 15 Temmuz 2007.
369 Ece Göztepe, “Amerika’nın İkinci Irak Müdahalesinin Uluslararası Hukuk ve Türkiye’nin BuSavaşa Katılımının Türk Anayasa Hukuku Açısından Değerlendirmesi ya da Haklı Savaş’ınHaksızlığı Üzerine”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 2004/3, s.99.
370 Radikal, 10 Eylül 2003.
371 “Karar No: 782”, Resmi Gazete, 8 Ekim 2003, No:25253.
372 Tezkere oylamasına 543 milletvekili katılmış, 358 kabul, 183 ret, 2 çekimser oy kullanılmış vetezkere kabul edilmiştir. (TBMM Tutanak Dergisi, Dönem:22, Cilt:27, Yasama Yılı:2,3)
373 “Erdoğan: İşgal Kuvveti Değiliz”, Radikal, 8 Ekim 2003.
374 Bal, a.g.e., s.177.
375 Murat Yetkin, “Irak Krizinin Perde Arkası” Yazı Dizisi, Radikal, 24 Ocak 2004.
376 Bal, a.g.e., s.178.
377 “Sezer ile Erdoğan Krizde Telefonla Bile Görüşmemiş”, Milliyet, 9 Temmuz 2003,
http://www.milliyet.com.tr/2003/07/09/son/sontur13.html, Erişildiği tarih: 23 Kasım 2008.
378 “Çankaya'da Irak Zirvesi”, Hürriyet, 12 Ağustos 2003.
379 “Askerimiz Hazırlanıyor”, Milliyet, 21 Temmuz 2003.
380 “Pearson: Asker Talebi Türkiye’den Geldi”, Milliyet, 22 Temmuz 2003.
381 Gül 22-26 Temmuz 2003 tarihleri arasında gerçekleştirdiği Washington ziyaretinde Colin Powell,
Donald Rumsfeld, Condoleezza Rice ve Dick Cheney ile görüşmeler yapmıştır. Bu görüşmelerin tamamında Irak’a asker gönderme konusu gündeme gelmiştir. ABD’li yetkililer Türkiye’nin barış gücü operasyonlarındaki veriminin mükemmel olduğunu (Cheney), Irak’a asker göndermesinin ABD tarafından memnuniyetle karşılanacağını (Rice) ve Türkiye-ABD ilişkileri açısından büyük fırsat
yaratacağını, ayrıca asker sayısına Türkiye’nin karar verebileceğini (Rumsfeld) belirtmişlerdir. Gül görüşmelerin ardından yaptığı açıklamada, kararın hemen çıkmayacağını, Türkiye’de ayrıntılı olarak görüşüleceğini, Meclis kararına bağlı olduğunu ve karşılığında ekonomik bir menfaat beklenmediğini
belirtmiştir. Gül’ün Washington ziyaretine ilişkin ayrıntılı bilgi için bkz. Yetkin, a.g.e., s.225-226.
382 Murat Yetkin, “Hükümet 1 Mart’ı Arar”, Radikal, 22 Temmuz 2003.
383 M. Ali Kışlalı, “Top AKP'de”, Radikal, 14 Ağustos 2003.
384 Uzgel, Dış Politikada AKP: Stratejik Konumdan Stratejik Modele, s.366.
385 Faruk Loğoğlu, “Türkiye-ABD İlişkileri: Bugün, Yarın”, Stratejik Analiz, Kasım 2006, s.37.
386 Güngör, a.g.e., s. 83.
387 Görüşmelerle ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz. Yetkin, a.g.e., s.91-110.
388 Bu nedenler arasında, Gül’ün başbakanlığı süresinin kısa bir süre sonra dolacak olması nedeniyle sorumluluk almak istememesi, ABD ile Irak’ın güvenliğine  ve geleceğine ilişkin çeşitli hususlar üzerinde mutabakat sağlanamaması, hükümetin sorumluluğu taşımak istemediği için topu MGK’ya atması ve MGK’dan bu yönde  bir karar çıkmaması gibi nedenler sayılabilir.
389 “Erdoğan, Çuval Olayında da Ordaydı”, Milliyet, 5 Şubat 2009.
390 Sami Kohen, “Nasıl Karşılarlar”, Milliyet, 16 Ağustos 2003.
391 Toplantıya Genelkurmay Başkanı Hilmi Özkök, Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, Milli Savunma Bakanı Vecdi Gönül, İçişleri Bakanı Abdulkadir Aksu, MİT Müsteşarı Şenkal Atasagun, Dışişleri Bakanlığı Müsteşarı Uğur Ziyal ve Müsteşar Yardımcısı Baki İlkin katılmıştır.
392 Yetkin, a.g.e., s.226.
393 “BM Kararı Ankara'yı Rahatlattı”, Radikal, 15 Ağustos 2003.
394 “Dünya’da Barış Patladı”, Radikal, 16 Şubat 2003.
395 Uluslararası kamuoyunun Irak ile ilgili tepkilerine ve savaş karşıtı hareketlere ilişkin daha ayrıntılı
bilgi için bkz. http://www.kureselbarisveadalet.org, Erişildiği tarih: 10 Ocak 2009.
396 Başbakanlık Basın-Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü, “Dış Basında Irak” Bülteni, No:12.
397 “Erdoğan: İşgal kuvveti değiliz”, Radikal, 8 Ekim 2003.
398 Hürriyet Gazetesi 2003 yılı Almanağı.
399 Onur Öymen’e göre, kırmızı çizgiler olarak ifade edilen beklentiler doğrultusunda savaş sonrası
ortamda, Irak’ın toprak bütünlüğü korunmalı, Türkmenlerin hakları ve çıkarları muhafaza edilmeli ve
Kuzey Irak’a yerleşmiş bulunan 5.000 civarındaki terörist etkisiz hale getirilmeliydi (Onur Öymen,
AKP Hükümetinin Dış Politikası, www.onuroymen.com/docs/yazilibasin139.doc, Erişildiği tarih: 14 Kasım 2008).
400 Mehmet Tezkan, “Meşruiyet mi Ulusal Çıkar mı”, Sabah, 14 Ağustos 2003.
401 Taha Akyol, “Irak Meselesi”, Milliyet, 13 Ağustos 2003.
402 Sami Kohen, “Pratik Yaklaşım”, Milliyet, 14 Ağustos 2003.
403 “Asker Kararı Hükümete Kaldı”, Hürriyet, 13 Ağustos 2003.
404 Fikret Bila, “Dolaylı Stratejik Tutum”, Milliyet, 17 Ağustos 2003.
405 T.C. Anayasası 96. Madde 1. Fıkra: Türkiye Büyük Millet Meclisi, yapacağı seçimler dahil bütün işlerinde üye tamsayısının en az üçte biri ile toplanır. 
Türkiye Büyük Millet Meclisi, Anayasada başkaca bir hüküm yoksa toplantıya katılanların salt çoğunluğu ile karar verir; ancak karar yeter sayısı
hiçbir şekilde üye tamsayısının dörtte birinin bir fazlasından az olamaz.
406 CHP Ankara Milletvekili Önder Sav, 1 Mart tarihindeki tezkere görüşmelerinde AKP Hükümeti'ne sert eleştirilerde bulunarak, “Bir tek Mehmetçiğin cesedi omuzlarda yükselirse sizi affetmeyiz, seçmen de affetmez” şeklinde konuşmuştur. Sav ayrıca, savaş karşıtı eylemlerde gördüğü bir pankartı
hatırlatıp AKP'li milletvekillerine dönerek, “ABD'den korkmayın, Allah'tan korkun Allah'tan” diye hitap etmiştir. Bu konuşmalar AKP seçmenlerini de etkileyici ifadeler olduğu için, AKP milletvekilleri kamuoyu ve seçmen tepkisine maruz kalma baskısı altında kalmıştır. Önder Sav’ın konuşmasının tam metni için bkz. TBMM 22. Dönem 39. Birleşim Tutanakları, 1 Mart 2003.
http://www.tbmm.gov.tr/tutanak/donem22/yil1/bas/b039m.htm, Erişildiği tarih: 20 Kasım 2008.
407 Murat Yetkin, “1 Mart’taki Şartlar Yok”, Radikal, 16 Ağustos 2003.
408 Murat Yetkin, “Dikkatli Adımlar”, Radikal, 7 Ekim 2003.
409 Gencer Özcan, “Türk Dış Politikası’nda Oluşum Süreci ve Askeri Yapı”, (der.), Barry Rubin ve Kemal Kirişci, Günümüzde Türkiye’nin Dış Politikası, 
İstanbul, Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi, 2002, s.21-22.
410 Yetkin, a.g.e., s.230.
411 Milliyet, 13 Ağustos 2003.
412 Yetkin, a.g.e., s.231; Fikret Bila, “Sezer'in Duruşu”, Milliyet, 14 Ağustos 2003.
413 Özcan, a.g.e., s.23-25.
414 Yetkin, a.g.e., s.226.
415 Murat Yetkin, “Gül: Asker Kararı Eylül'de Alınır”, Radikal, 13 Ağustos 2003.
416 Radikal, 6 Ağustos 2003.
417 “Genelkurmay’dan ABD’ye Sert Tepki”, Akşam, 7 Temmuz 2003.
418 Mehmet Ali Birand, Cengiz Çandar, “Paul Wolfowitz ile Röportaj”, CNN Türk, 6 Mayıs 2003.
419 “Güven Değil İletişim Krizi”, Radikal, 15 Temmuz 2007.
420 Yetkin, a.g.e., s.224.
421 Yetkin, a.g.e., s.229.
422 1 Mart’taki tezkerenin TBMM’de oylanmasından önceki son MGK toplantısı, 28 Şubat 2003 tarihinde gerçekleştirilmiştir. Daha önce planlandığı şekliyle parlamentonun 27 Şubat günü toplanıp tezkerenin görüşülmesi gerekirken, tezkerenin oylanması son dakikada alınan bir kararla 1 Mart tarihine ertelenmiştir. Yapılan yorumlarda, milletvekillerin tezkereyi kabul etmeye gönüllü olmamaları nedeniyle meclisin ikna edilmesi için MGK’nın görüşlerinden yararlanılması isteğinin oylamayı erteleme kararında rol oynadığı ve hükümetin tezkere kararını bir MGK kararı haline getirmekten yana olduğunu öne sürülmüştür. Ancak gerçekleştirilen toplantıda MGK, bu yönde bir
tavsiye kararı almamış ve MGK tarafından yapılan açıklamada sadece toplantıda ele alınan konuların başlıklarına yer verilmiştir (28 Şubat 2003 tarihli MGK Toplantısı Basın Bildirisi,
http://www.mgk.gov.tr/Turkce/basinbildiri2003/28subat2003.html, Erişildiği tarih: 20 Kasım 2008.)
423 25 Temmuz 2003 tarihli MGK Toplantısı Basın Bildirisi,
http://www.mgk.gov.tr/Turkce/basinbildiri2003/25temmuz2003.html, Erişildiği tarih: 20 Kasım 2008.
424 22 Ağustos 2003 tarihli MGK Toplantısı Basın Bildirisi,
http://www.mgk.gov.tr/Turkce/basinbildiri2003/22agustos2003.html, Erişildiği tarih: 20 Kasım 2008.
425 19 Eylül 2003 tarihli MGK Toplantısı Basın Bildirisi,
http://www.mgk.gov.tr/Turkce/basinbildiri2003/19eylul2003.html, Erişildiği tarih: 20 Kasım 2008.
426 “Türk Halkı Savaşa Karşı”, Radikal, 16 Şubat 2003.
427 Soli Özel, “İtfaiye”, Sabah, 14 Ağustos 2003.
428 “Her Yerde Tezkere Protestosu”, Radikal, 8 Ekim 2003.
429 Oya Berberoğlu, “Tezkere ve İş Dünyası”, Akşam, 9 Ekim 2003.
430 Hermann ve diğerleri, a.g.e., s.91.
431 Tufan Türenç, “Tezkerede İkinci Bir Şok Hükümetin Koltuğunu Sallar”, Hürriyet, 15 Ağustos2003.
432 http://www.evrensel.net/03/07/23/politika.html, Erişildiği tarih: 25 Kasım 2008.
433 http://www.evrensel.net/03/07/23/politika.html, Erişildiği tarih: 25 Kasım 2008.
434 “Ve Tezkere Geçti”, Radikal, 8 Ekim 2003.
435 Tezkerenin kabul edilmesinden sonra Sabah Gazetesi Ankara Temsilcisi Muharrem Sarıkaya’ya konuşan bir AKP milletvekili, Erdoğan’ın oylamadan önceki hafta,  tezkereye ret oyu veren milletvekillerinin zaman içinde partiden tasfiye edileceğini söylediğini belirtmiştir. Bkz. Muharrem Sarıkaya, “Hükümetin Pazarlık Kozu”,  Sabah, 8 Ekim 2003.
436 “Erdoğan: İşgal Kuvveti Değiliz”, Radikal, 8 Ekim 2003.
437 Soli Özel, “Kumar mı, Risk mi, Strateji mi?”, Sabah, 9 Ekim 2003.
438 Ömer Çelik, “Erdoğan Siyaseti”, Yeni Şafak, 21 Temmuz 2001.
439 “Tarihi Krizin Ortasındaki Büyükelçi Faruk Loğoğlu Perde Arkasında Yaşananları Milliyet’e Anlattı” Yazı Dizisi, Milliyet, 11-13 Eylül 2006
440 Yetkin, a.g.e., s.113.
441 “Gelirse Türkler Gelsin”, Milliyet, 13 Ağustos 2003; “Asker Irak'a Ekim'de Gidiyor”, Hürriyet,16 Ağustos 2003.
442 Sami Kohen, “Ya Evet Ya Hayır”, Milliyet, 2 Ağustos 2003.
443 Hermann ve diğerleri, a.g.e., s.93.
444 Yetkin, a.g.e., s.109.
445 İnal Batu, Dış Politika Kıskacında Türkiye, İstanbul, Pegasus Yayınları, 2006.
446 Hermann ve diğerleri, a.g.e., 95-96.
447 Hermann ve diğerleri, a.g.e., s.97.
448 Halis Çetin, “Demokratik Meşruiyet Versus Karizmatik Meşruiyet”, Cumhuriyet Üniversitesi
Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt. 27, No. 1, Mayıs 2003, s.91.
449 İbrahim Ethem Deveci, Recep Tayyip Erdoğan: Bu Şarkı Burada Bitmez, İstanbul, NesilYayınları, 1998, s.53.
450 Reiner Hermann, Frankfurter Allgemeine, 1 Ağustos 2004.
451 "Başbakan Erdoğan'dan Tarihi Eleştiri", Radikal, 24 Mayıs 2009.
452 Weber'in karizmatik otorite ile ilgili görüşleri hakkında ayrıntılı bilgi için bkz: Alan Brayman, Charisma And Leadershin in Oraanizations, London, Sage Publications, 1992, s.23-30.
453 Bunların en önde gelenleri arasında Friedrich (1961), Marcus (1961), Berger (1963), Friedland
(1964), Shils (1965), Kunter (1965), Dow (1969), Mc Intosh (1970), Cohen (1972), Bromley ve
Shupe (1979), Fine (1982), Galanter (1982) ve Willner (1984) gibi isimler sayılabilir. Ayrıntılı bilgi için bkz: Gary Yukl, Leadership in Organizations, Üçüncü Basım, NJ, Prentice Hall Inc. Englewood Clitia,1994, s.318.
454 Tanıl Kılınç, Karizmatik Liderlik: Tanımları ve Olumlu-Olumsuz Yönleri,
http://www.merih.net/m2/lid/karizmatik.htm, Erişildiği tarih: 04.05.2009.
455 Robert House, C. Marlene Fiol ve Drew Harris, "Charismatic Leadership: Strategies for Effecting Social Change”, 1999,
http://leadership.wharton.upenn.edu/l_change/publications/House/Charismatic%20Leadership%20-
%20House%20.doc, Erişildiği tarih: 10 Mayıs 2009.
456 Bernard M. Bass, Leadership and Performance Beyond Expectations, New York, Free Press,1985, s.31.
457 Kılınç, a.g.e.


KAYNAKÇA

KİTAPLAR

· Akdoğan, Yalçın, AK Parti ve Muhafazakâr Demokrasi, İstanbul, Alfa Yayınları,2004.
· Akpınar, Hakan, 28 Şubat: “Postmodern” Darbenin Öyküsü, Ankara, ÜmitYayıncılık, 2001.
· Allison, Graham T. ve Zelikow, Philip, Essence of Decision: Explaining the CubanMisilse Crisis, İkinci Basım, New York, Longman, 1999.
· Allison, Graham T., The Essence of Decision: Explaining the Cuban MissileCrisis, Glenview, Scott, Foresman and Company, 1971.
· Altunışık, Meliha Benli ve Tür, Özlem, Turkey: Challenges of Continuity andChange, London and New York, Routledge, Contemporary Middle Eastern Series,2005.
· Arat, Yeşim, Political Islam in Turkey and Women’s Organisations, İstanbul,Tesev, 1999.
· Bal, İdris, (der.), 21. Yüzyılda Türk Dış Politikası, Üçüncü Basım, Ankara, LalezarKitabevi, 2006.
· Balkan, Neşecan ve Savran, Sungur, (der.), Sürekli Kriz Politikaları, İstanbul,Metis Yayınları, 2004.
· Baltaş, Acar, Ekip Çalışması ve Liderlik, İstanbul, Remzi Kitabevi, 2000.
· Barber, James D., The Presidential Character: Predicting Performance in theWhite House, Englewood Cliffs, New Jersey, Prentice Hall, 1977.

· Bass, Bernard M., Leadership and Performance Beyond Expectations, New York,
Free Press, 1985
· Batu, İnal, Dış Politika Kıskacında Türkiye, İstanbul, Pegasus Yayınları, 2006.
· Bölük, Mehmet, El Tayyip: Rüzgârdan Kasırgaya, İstanbul, Toplumsal Dönüşüm
Yayınları, 2002.
· Bölükbaşı, Deniz, 1 Mart Vakası: Irak Tezkeresi ve Sonrası, Dördüncü Basım,
İstanbul, Doğan Kitap, 2008.
· Brayman, Alan, Charisma And Leadershin in Oraanizations, London, Sage
Publications, 1992.
· Brecher, Michael, The Foreign Policy System Of Israel Setting, Images, Process,
London, Oxford University Press, 1972.
· Caldwell, Dan ve McKeown, Timothy, (der.), Diplomacy, Force and Leadership:
Essays in Honor of Alexander George, Boulder, Westview Press, 1993.
· Clarke, Michael ve White, Brian, (der.), Understanding Foreign Policy: The
Foreign Policy Systems Aproach, Aldershot, Edward Elgar Publishing, 1989.
· Cottam, Richard, Foreign Policy Motivation: A General Theory and a Case
Study, Pittsburgh, University of Pittsburgh Press, 1977.
· Çakır, Ruşen ve Çalmuk, Fehmi, Recep Tayyip Erdoğan: Bir Dönüşüm Öyküsü,
İstanbul, Metis Yayınları, 2001.
· Çakır, Ruşen, Ne Şeriat Ne Demokrasi, RP’yi Anlamak, İstanbul, Metis Yayınları,
1994.
· Çalmuk, Fehmi, Kod Adı: İHL, Ankara, Merdiven Yayınları, 2004.
· Davutoğlu, Ahmet, Stratejik Derinlik: Türkiye’nin Uluslararası Konumu,
İstanbul, Küre Yayınları, 2003.
186
· Deveci, İbrahim Ethem, Recep Tayyip Erdoğan: Bu Şarkı Burada Bitmez,
İstanbul, Nesil Yayınları, 1998.
· Dindar, Cemal, Bi’at ve Öfke: Recep Tayyip Erdoğan’ın Psikobiyografisi,
İstanbul, Telos Yayınları, 2007.
· Dougherty, James E. ve Pfaltzgraff, Jr. Robert L., Contending Theories of
International Relations, A Comprehensive Survey, Üçüncü Basım, New York,
Harper Collins Publishers, 1990.
· East, Maurice A., Salmore, Stephen A. ve Hermann, Charles F., (der.), Why Nations
Act, Beverly Hills, Sage, 1978.
· Ergin, Feridun, Uluslararası Politika Stratejileri, İstanbul, İÜ İktisat Fakültesi
Yayınları, 1974.
· Evans, Graham ve Newnham, Jeffrey, The Dictionary of World Politics: A
Reference Guide to Concepts, Ideas and Institutions, Simon & Schuster, 1990.
· Farrell, R. B., (der.), Approaches in Comparative and International Politics,
Evanston, IL, Northwestern University Press, 1966.
· Fuller, Graham E. ve Lesser, Ian O., Kuşatılanlar: İslam’ın ve Batı’nın Jeopolitiği,
İstanbul, Sabah Kitapları, 1996.
· Fuller, Graham E., Yeni Türkiye Cumhuriyeti, İstanbul, Timaş Yayınları, 2008.
· George, Alexander L., Presidential Decision Making in Foreign Policy: The
Effective Use of Information and Advice, Boulder, CO, Westview Press, 1980.
· Gerger, M. Emin, Belediyelerden İktidara Refah, İstanbul, Cemre, 1996.
· Goodwin, Geoffrey L. ve Linklater, Andrew, New Dimensions in World Politics,
London, Croom Helm, 1975.
187
· Gülalp, Haldun, Kimlikler Siyaseti: Türkiye'de Siyasal İslam'ın Temelleri,
İstanbul, Metis Yayınları, 2003.
· Güngör, Nasuhi, Yenilikçi Hareket, Beşinci Basım, Ankara, Elips Kitabevi, 2005.
· Güngör, Nasuhi, Yenilikçi Hareket, Beşinci Basım, Ankara, Elips Kitabevi, 2005.
· Habermas, Jürgen, The Theory of Communicative Action, London, Beacon Press,
1981.
· Hermann, Charles F., Kegley, Charles W. ve Rosenau, James N., (der.), New
Directions in the Study of Foreign Policy, Boston, Allen and Unwin, 1987.
· Hermann, Margaret G., (der.), A Psychological Examination of Political Leaders,
New York, The Free Press, 1977.
· Hermann, Margaret G., “Leader Personality and Foreign Policy Behaviour”, (der.),
James N. Rosenau, Comparing Foreign Policies: Theories, Findings and
Methods, New York, Sage-Halsted, 1974.
· Hill, Christopher, The Changing Politics of Foreign Policy, New York, Palgrave
MacMillan, 2003.
· Holsti, K.J., International Politics, A Framework For Analysis, İkinci Basım,
London, Prentice/Hall International, 1974.
· Holsti, Ole R., The Operational Code as an Approach to the Analysis of Belief
Systems. Final Report to the National Science Foundation, Grant No. SOC 75-
15368, Durham, NC, Duke University, 1977.
· Hudson, Valerie M., Foreign Policy Analysis: Classic and Contemporary Theory,
Maryland, Rowman & Littlefield Publishers, Inc., 2007.
· Janis, Irving, Victims of Groupthink, Boston, Houghton Mifflin Company, 1972.
188
· Jervis, Robert, Perception and Misperception in International Politics, New
Jersey, Princeton University Press, 1976.
· Kant, Immanuel, Perpetual Peace and Other Essays, (çev.), T. Humphery,
Indianapolis, Hackett, 1983.
· Kaplan, Morton A., System and Process in International Relations, Essex, ECPR
Press, 2005.
· Kaplan, Sefa, Recep Tayyip Erdoğan, İstanbul, Doğan Kitap, 2007.
· Khong, Yuen Foon, Analogies at War: Korea, Munich, Dien Bun Phu and the
Vietnam Decision of 1965, Princeton, Princeton University Press, 1992.
· Larrabee, Stephen, Turkey As a US Security Partner, Santa Monica, Rand, 2008.
· Lasswell, Harold D., Psychopathology and Politics, Chicago, University of Chicago
Press, 1930; ve Joseph de Rivera, The Psychological Dimension of Foreign Policy,
Ohio, Charles E. Merill Publishing, 1968.
· Learche, Charles O. ve Said, Abdul A., (der.), Concepts of International Politics,
İkinci Basım, Englewood Cliffs, New Jersey, Prentice Hall, 1970.
· Leites, N., The Operational Code of the Politburo, New York, McGraw-Hill,
1951.
· Machiavelli, Niccolo, The Prince, Montana, Kessinger Publishing, 2004.
· Mango, Andrew, Türkiye ve Türkler: 1938’den Günümüze, İkinci Basım,
İstanbul, Remzi Kitabevi, 2005.
· Morgenthau, Hans J. ve Thompson, Kenneth, Politics Among Nations, Altıncı
Basım, New York, McGraw-Hill, 1985.
· Morgenthau, Hans J., Politics Among Nations: The Struggle for Power and Peace,
New York, Alfred A. Knopf, 1978.
189
· Neack, Laura, The New Foreign Policy: U.S. and Comparative Foreign Policy in
the 21st Century, Lanham, Rowman and Littlefield Publishers, 2002.
· Pamuk, Muhammed, Yasaklı Umut: Recep Tayyip Erdoğan, İstanbul, Birey, 2001.
· Plano, Jack C. ve Olton, Roy, The International Relations Dictionary, Essex,
Longman, 1988.
· Preston, Thomas, The President and His Inner Circle: Leadership Style and the
Advisory Process in Foreign Policy Making, New York, Columbia University
Press, 2001.
· Rosati, Jerel, The Politics of Bureaucracy, Üçüncü Basım, New York, Longman,
1981.
· Rosecrance, Richard N., Action and Reaction in World Politics, Boston, Little,
Brown, 1963.
· Rosenau, James N., (der.), International Politics and Foreign Policy, New York,
Free Press, 1969.
· Rosenau, James N., The Scientific Study of Foreign Policy, İkinci Basım, New
York, Nichols Pub. Co., 1980.
· Rubin, Barry ve Kirişci, Kemal, (der.), Günümüzde Türkiye’nin Dış Politikası,
İstanbul, Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi, 2002
· Schelling, Thomas, The Strategy of Conflict, Cambridge, Harvard University Press,
1960.
· Simon, Herbert A., Administrative Behaviour, New York, MacMillan, 1959.
· Simon, Herbert A., Models of Bounded Rationality: Empirically Grounded
Economic Reason, Volume 3, Cambridge, MIT Press, 1997.
190
· Smith, Steve, Hadfield, Amelia ve Dunne, Tim, (der.), Foreign Policy: Theories,
Actors, Cases, London, Oxford University Press, 2008.
· Snyder, R. C., Bruck, H. W. ve Sapin, B., Decision-Making as an Approach to the
Study of International Politics, Foreign Policy Analysis Project Series No. 3. New
Jersey, Princeton University Press, 1954.
· Sönmezoğlu, Faruk, (der.), Değişen Dünya ve Türkiye, Birinci Basım, İstanbul,
Bağlam Yayınları, 1996.
· Sönmezoğlu, Faruk, Uluslararası Politika ve Dış Politika Analizi, İkinci Basım,
İstanbul, Filiz Yayınları, 1995.
· Sprout, Harold ve Sprout, Margaret, Man-Milieu Relationship Hypotheses in the
Context of International Politics, Princeton NJ, Princeton University Press, 1956.
· Sprout, Harold ve Sprout, Margaret, The Ecological Perspective on Human
Affairs, Princeton NJ, Princeton University Press, 1965.
· Uzgel, İlhan ve Duru, Bülent, (der.), AKP Kitabı: Bir Dönüşümün Öyküsü,
Ankara, Phoenix Yayınevi, 2009.
· Waltz, Kenneth, Theory of International Politics, New York, McGraw Hill, 1979.
· Weber, Max, The Theory of Social and Economic Organization, (çev.), A. M.
Henderson ve Talcott Parsons, New York, The Free Press, 1947.
· Wellmer, Albrecht, Zur Dialektik von Moderne und Postmoderne.
Vernunftkritik nach Adorno, Frankfurt, Suhrkamp, 1985.
· Yanardağ, Merdan, Bir ABD Projesi Olarak AKP, İstanbul, Siyah Beyaz Yayınları,
2007.
· Yavuz, M. Hakan, (der.), The Emergence of a New Turkey: Democracy and the
AK Parti, Salt Lake City, The Universityof Utah Press, 2006.
191
· Yavuz, M. Hakan, Islamic Political Identity in Turkey, Oxford, Oxford University
Press, 2005.
· Yetkin, Murat, Tezkere: Irak Krizinin Gerçek Öyküsü, İstanbul, Remzi Kitabevi,
2004.
· Yılmaz, Turan, Tayyip: Kasımpaşa’dan Siyasetin Ön Saflarına, Ankara, Ümit
Yayıncılık, 2001.
· Yukl, Gary, Leadership in Organizations, Üçüncü Basım, NJ, Prentice Hall Inc.
Englewood Clitia,1994.
· Yüksel, Erkan, Medya Güvenlik Kurulu, Eskişehir, Anadolu Üniversitesi Yayınları
No: 1551, 2004.
MAKALELER
· Aydın, Mustafa, "Uluslararası İlişkilerde Yaklaşım, Teori ve Analiz", SBF Dergisi,
51/1-4, 1996.
· Bal, İdris, “Türkiye-ABD İlişkileri ve 2003 Irak Savaşı’nın Önemi”, (der.), İdris Bal,
21. Yüzyılda Türk Dış Politikası, Üçüncü Basım, Ankara, Lalezar Kitabevi, 2006,
s.150-184.
· Buğra, Ayşe, “Dini Kimlik ve Sınıf: Bir MÜSİAD ve Hak-İş Karşılaştırması”, (der.),
Neşecan Balkan ve Sungur Savran, Sürekli Kriz Politikaları, İstanbul, Metis
Yayınları, 2004, s.126–147.
· Çetin, Halis, “Demokratik Meşruiyet Versus Karizmatik Meşruiyet”, Cumhuriyet
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt. 27, No. 1, Mayıs 2003.
192
· Çınar, Menderes, “AKP ve İslami Hareketler: Defansif ve Dağıtıcı İktidar
Kardeşliği”, (der.), İlhan Uzgel ve Bülent Duru, AKP Kitabı: Bir Dönüşümün
Bilançosu, Ankara, Phoenix Yayınevi, 2009, s.307-315.
· Dağı, İhsan D., “The JDP: Identity, Politics, and Discourse”, (der.), M. Hakan
Yavuz, The Emergence of a New Turkey: Democracy and the AK Parti, Salt
Lake City: The University of Utah Pres, 2006.
· Doğan, A. Ekber, “Siyasal Yansımalarıyla İslamcı Sermayenin Gelişme Dinamikleri
ve 28 Şubat Süreci”, Mülkiye Dergisi, Cilt:30, Sayı:252, Güz 2006, s.47-68.
· Eriş, Oğuz, "Körfez Krizi ve Türkiye'de Karar Alma Süreci", (der.), Faruk
Sönmezoğlu, Değişen Dünya ve Türkiye, Birinci Basım, İstanbul, Bağlam
Yayınları, 1996, s.249-267.
· Erkmen, Serhat, “Temmuz’dan sonra Türkiye’nin Kuzey Irak’taki Askeri Varlığı”,
Stratejik Analiz, Ağustos 2003, s-48-52.
· Fırat, Melek, “AKP Hükümetinin Kıbrıs Politikası”, (der.), İlhan Uzgel ve Bülent
Duru, AKP Kitabı: Bir Dönüşümün Bilançosu, Ankara, Phoenix Yayınevi, 2009,
s.439-462.
· Fuller, Graham E., “Turkey’s Strategic Model: Myths and Realities”, The
Washington Quarterly, Yaz 2004.
· Garrison, Jean A., "Foreign Policy Analysis in 20/20: A Symposium", International
Studies Review, 5, 2003, s.155-202.
· George, Alexander, “The Operational Code: A Neglected Approach to the Study of
Political Leaders and Decision Making” International Studies Quarterly No: 23,
1969, s.190-222.
193
· Girdner, Eddie J., “The Greater Middle East Initiative: Regime Change,
Neoliberalism and US Global Hegemony”, The Turkish Yearbook of
International Relations, N. 36, 2005, s.37-71.
· Goldgeier, J.M., ve Tetlock, P.E., "Psychology and International Relations Theory",
Annual Review of Political Science, 4, 2001, s.67-92.
· Gözen, Ramazan, “Türkiye'nin 1. Körfez Savaşı Politikası: Aktif Politika ve
Sonuçları", (der.), İhsan Dağı, Türk Dış Politikasında Gelenek ve Değişim,
Ankara, Siyasal Kitabevi, 1998, s. 179-216.
· Göztepe, Ece, “Amerika’nın İkinci Irak Müdahalesinin Uluslararası Hukuk ve
Türkiye’nin Bu Savaşa Katılımının Türk Anayasa Hukuku Açısından
Değerlendirmesi ya da Haklı Savaş’ın Haksızlığı Üzerine”, Ankara Üniversitesi
Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 2004/3, s.79-103.
· Gülalp, Haldun, “Whatever Happened to Secularization? The Multiple Islams in
Turkey”, South Atlantic Quarterly, 103: 2/3, 2003.
· Gürkaynak, Esra Çuhadar ve Taner, Binnur Özkeçeci, “Decisionmaking Process
Matters: Lessons Learned from Two Turkish Foreign Policy Cases”, Turkish
Studies, 5:2, s. 43-78.
· Hagan, Joe D., “Regimes, Political Oppositions and the Comparative Analysis of
Foreign Policy”, (der.), Charles F. Hermann, Charles W. Kegley ve James N.
Rosenau, New Directions in the Study of Foreign Policy, Boston: Allen and
Unwin, 1987.
· Heper, Metin ve Toktaş, Şule, “Islam, Modernity and Democracy in Contemporary
Turkey: The Case of Recep Tayyip Erdogan”, The Muslim World, Volume 93,
Nisan 2003, 157-185.
194
· Hermann, Charles F., “Decision Structure and Process Influences on Foreign
Policy”, (der.), Maurice A. East, Stephen A. Salmore ve Charles F. Hermann, Why
Nations Act, Beverly Hills: Sage, 1978, s.69-102.
· Hermann, Margaret G. ve Preston, Thomas, “Presidents, Advisors and Foreign
Policy: The Effect of Leadership Style on Executive Arrangements”, Political
Psychology, Vol. 15, No. 1, 1994, s.75-96.
· Hermann, Margaret G. ve diğerleri, “Who Leads Matters: The Effects of Powerful
Individuals”, International Studies Review, c. III, No: 2, 2001, s.83-131.
· Hermann, Margaret G., "How Decision Units Shape Foreign Policy: A Theoretical
Framework", International Studies Review, c. III, No: 2, 2001, s. 47-81.
· Hermann, Margaret G., “Leaders and Foreign Policy Decision Making”, (der.), Dan Caldwell ve Timothy McKeown, Diplomacy, Force and Leadership: Essays in
Honor of Alexander George, Boulder: Westview Press, 1993.
· Hill, Fiona, “Seismic Shifts in Eurasia: The Changing Relationship Between Turkey and Russia and its Implications for the South Caucasus”, Journal of Southeast European & Black Sea Studies, 3, 3, 2003, s.55-75.
· Holsti, Ole R., “Cognitive Process Approaches to Decision-Making”, American
Behavioral Scientist, Vol. 20, No. 1, September / October 1976, s.11-36.
· Hudson, Valerie M. ve Vore, Christopher S., “Foreign Policy Analysis Yesterday,
Today and Tomorrow”, Mershon International Studies Review, 39, 1995, s.209-
238.
· Hudson, Valerie M., “Foreign Policy Analysis: Actor-Specific Theory and the
Ground of International Relations”, Foreign Policy Analysis, Yıl: 2005, Sayı: 1.
195
· Hudson, Valerie M., “The History and Evolution of Foreign Policy Analysis”, (der.), Steve Smith, Amelia Hadfield ve Tim Dunne, Foreign Policy: Theories, Actors, Cases, London, Oxford University Press, 2008.
· Kahneman, Daniel ve Tversky, Amos, "Prospect Theory: An Analysis of Decision under Risk", Econometrica, XLVII, 1979, s.263-291.
· Kaygusuz, Özlem, “Türkiye-AB İlişkilerinin ‘Möbius’ Şeridi: AKP Reformculuğu
ve AB Çokkültürlülüğü”, (der.), İlhan Uzgel ve Bülent Duru, AKP Kitabı: Bir
Dönüşümün Bilançosu, Ankara, Phoenix Yayınevi, 2009, s.410-438.
· Keller, Jonathan W., “Constraint Respecters, Constraint Challengers, and Crisis
Decision Making in Democracies: A Case Study Analysis of Kennedy versus
Reagan”, Political Psychology, Vol:26, No:6, 2005, s.835-867.
· Koçak, Kıvanç, “Kasımpaşalı Haylaz: Merkez Sağda Yeni Umut”, Birikim, Sayı:
147, 2001, s.53-59.
· Levy, Jack S., “An Introduction to Prospect Theory”, Political Psychology, 13,
1992, s.171-186.
· Loğoğlu, Faruk, “Türkiye-ABD İlişkileri: Bugün, Yarın”, Stratejik Analiz, Kasım
2006, s.35-43.
· Norton, A. Richard, “Takdim”, Graham E. Fuller, Yeni Türkiye Cumhuriyeti,
İstanbul, Timaş Yayınları, 2008.
· Nye, Joseph S., “Transnational and Transgovernmental Relations”, (der.), Geoffrey L. Goodwin ve Andrew Linklater, New Dimensions in World Politics, London, Croom Helm, 1975, s.36-53. 196
· Öniş, Ziya, “The Political Economy of Turkey’s Justice and Development Party”,
(der.), M. Hakan Yavuz, The Emergence of a New Turkey: Democracy and the
AK Parti, Salt Lake City: The Universityof Utah Press, 2006, s.207-234.
· Özcan, Gencer, “Türk Dış Politikası’nda Oluşum Süreci ve Askeri Yapı”, (der.),
Barry Rubin ve Kemal Kirişci, Günümüzde Türkiye’nin Dış Politikası, İstanbul,
Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi, 2002, s.19-62.
· Putnam, Robert D., "Diplomacy and Domestic Politics: The Logic of Two-level
Games", International Organization, 42, 1988.
· Rosati, Jerel A., “The Power of Human Cognition in the Study of World Politics”,
International Studies Review, c. II, No. 3, 2000.
· Rosenau, James, “Pre-theories and Theories of Foreign Policy”, (der.), R. B. Farrell, Approaches in Comparative and International Politics, Evanston, IL:
Northwestern University Press, 1966.
· San, Coşkun, “Yasallık ve Meşruluk Ölçütleri Açısından AKP”, (der.), İlhan Uzgel
ve Bülent Duru, AKP Kitabı: Bir Dönüşümün Bilançosu, Ankara, Phoenix
Yayınevi, 2009, s.126-138.
· Schafer, Mark, “Issues in Assessing Psycological Characteristics At a Distance: An Introduction to the Symposium”, Political Psychology, C. 21, No: 3, 2000.
· Shapiro, M.J., ve Bonham, G.M., “Cognitive Process and Foreign Policy Decision Making”, International Studies Quarterly, Vol. 17, No. 2, (June 1973), s.147-174.
· Stein, Janice Gross, “Foreign Policy Decision-Making: Rational, Psychological and Neurological Models”, (der.), Steve Smith, Amelia Hadfield ve Tim Dunne, Foreign Policy: Theories, Actors, Cases, London, Oxford University Press, 2008, s.101-116.
· Uzgel, İlhan, “Dış Politikada AKP: Stratejik Konumdan Stratejik Modele”, (der.), İlhan Uzgel ve Bülent Duru, AKP Kitabı: Bir Dönüşümün Bilançosu, Ankara, Phoenix Yayınevi, 2009, s.357-380.
· Verba, Sidney, "Assumptions of Rationality and Non-Rationality in Models of the International System", World Politics, Vol. 14, No. 1, The International System: Theoretical Essays, Ekim 1961, s.93-117.
· Verba, Sidney, “Assumptions of Rationality and Non-Rationality in Models of theInternational System”, (der.), James N. Rosenau, International Politics and
Foreign Policy, New York, Free Press, 1969.
· Walker, Stephen, “The Motivational Foundations of Political Belief Systems: A
Reanalysis of the Operational Code Construct” International Studies Quarterly
No: 27, 1983, s.179-201.
· Yavuz, M. Hakan, “The Case of Turkey”, Daedalus, 132, 3, Summer 2003, 59-61.
· Yeşilyurt, Nuri ve Develioğlu, Atay, “AKP Döneminde Türkiye’nin Ortadoğu
Politikası”, (der.), İlhan Uzgel ve Bülent Duru, AKP Kitabı: Bir Dönüşümün
Bilançosu, Ankara, Phoenix Yayınevi, 2009, s.381-409.


GAZETE MAKALELERİ


· Akman, Nuriye, Sabah, 21 Haziran 1998.
· Aksoy, Ergun, Radikal, 6 Temmuz 1998.
· Akyol, Taha, “Irak Meselesi”, Milliyet, 13 Ağustos 2003.
· Albayrak, Hakan, “28 Şubat’tan Günümüze Milli Görüş’ün Seyrüseferi”, Yeni
Şafak, 28 Ekim 2008.
· Ay, Savaş, “Tayyip Erdoğan Nereye Koşuyor” Yazı Dizisi, Akşam, 21-24 Mart
2002.
· Berberoğlu, Oya, “Tezkere ve İş Dünyası”, Akşam, 9 Ekim 2003.
· Berkan, İsmet, “Bu Bir ‘Kaza’ Değil”, Radikal, 7 Temmuz 2003.
· Bila, Fikret, “ABD: Yöntem Yanlıştı”, Milliyet, 14 Temmuz 2003.
· Bila, Fikret, “Dolaylı Stratejik Tutum”, Milliyet, 17 Ağustos 2003.
· Bila, Fikret, “Sezer'in Duruşu”, Milliyet, 14 Ağustos 2003.
· Cebeci, Sırrı Yüksel, “28 Şubat Biterse Erdoğan da Biter”, Halk’a ve Olaylara
Tercüman, 28 Şubat 2009.
· Cemal, Hasan, “Demirel’le Amerikan Düşmanlığı”, Milliyet, 13 Temmuz 2003.
· Cemal, Hasan, “Küstahlık ve Ötesi”, Milliyet, 8 Temmuz 2003.
· Cemal, Hasan, “Tayyip’e Soru Sormak Günah mı?”, Milliyet, 26 Temmuz 2001.
· Çakır, Ruşen, “Milli Görüş Gömleği Giymek AKP’nin İntiharı Olur”, Vatan, 4
Mayıs 2009.
· Çelik, Ömer, “Erdoğan Siyaseti”, Yeni Şafak, 21 Temmuz 2001.
· Davutoğlu, Ahmet, “Türkiye Merkez Ülke Olmalı”, Radikal, 26 Şubat 2004
· Devrim, Hakkı, Radikal, 28 Ekim 2005.
· Ekşi, Oktay, “Kararı alındı”, Hürriyet, 8 Ekim 2003.
· Eroğlu, Hüseyin, “Cemal Dindar’dan Recep Tayyip Erdoğan’ın Psiko-Biyografisi:
Güçlüye bi'at, güçsüze öfke” Röportajı, Birgün, 2 Temmuz 2007.
· Gülen, Yaşar, “Siyasal İslam ve Kürtler-2”, Milliyet, 17 Ekim 2005.
· Hermann, Reiner, Frankfurter Allgemeine, 1 Ağustos 2004.
· Karaalioğlu, Mustafa, Yeni Şafak, 6 Ekim 1996.
· Keyman, E. Fuat, “AKP ve Muhafazakâr Demokrasi”, Radikal 2, 25 Ocak 2004.
· Kışlalı, M. Ali, “Top AKP'de”, Radikal, 14 Ağustos 2003.
· Koçak, Mehmet, “Turkish-US Friendship is a Guarantee for Democratic Values”,
Turkish Daily News, 14 Ekim 2003.
· Kohen, Sami, “Esas Neden Ne?”, Milliyet, 8 Temmuz 2003.
· Kohen, Sami, “Nasıl Karşılarlar”, Milliyet, 16 Ağustos 2003.
· Kohen, Sami, “Pratik Yaklaşım”, Milliyet, 14 Ağustos 2003.
· Kohen, Sami, “Ya Evet Ya Hayır”, Milliyet, 2 Ağustos 2003.
· Mert, Nuray, “Yeniden AB Süreci”, Radikal, 15 Nisan 2008.
· Özel, Soli, “İtfaiye”, Sabah, 14 Ağustos 2003.
· Özel, Soli, “Kumar mı, Risk mi, Strateji mi?”, Sabah, 9 Ekim 2003.
· Özkök, Ertuğrul, “O Milli İradeyse Bu da Öyle”, Hürriyet, 8 Ekim 2003.
· Özkök, Ertuğrul, Hürriyet, 10 Temmuz 1998.
· Özköylü, Göksel, Radikal, 7 Temmuz 1998.
· Sanberk, Özdem, “Büyük Değişimin Krizleri”, Radikal, 24 Aralık 2003.
· Sarıkaya, Muharrem, “Hükümetin Pazarlık Kozu”, Sabah, 8 Ekim 2003.
· Sarıoğlu, Bülent, “Kimlik Değişimi”, Milliyet, 13 Aralık 2005
· Sazak, Derya, “Kuzey Irak Baskını”, Milliyet, 6 Temmuz 2003.
· Sazak, Derya, “Tayyip Göreve Hazır”, Milliyet, 6 Temmuz 2001.
· Tezkan, Mehmet, “Meşruiyet mi Ulusal Çıkar mı”, Sabah, 14 Ağustos 2003.
· Türenç, Tufan, “Tezkerede İkinci Bir Şok Hükümetin Koltuğunu Sallar”,    Hürriyet, 15 Ağustos 2003.   
· Ülsever, Cüneyt, “Numan Kurtulmuş ve Milli Görüş”, Hürriyet, 28 Ekim 2008.
· Yetkin, Murat, “1 Mart’taki Şartlar Yok”, Radikal, 16 Ağustos 2003.
· Yetkin, Murat, “Beni 28 Şubat AB’ci Yaptı”, Radikal, 5 Haziran 2005.
· Yetkin, Murat, “Dikkatli Adımlar”, Radikal, 7 Ekim 2003.
· Yetkin, Murat, “Gül: Asker Kararı Eylül'de Alınır”, Radikal, 13 Ağustos 2003.
· Yetkin, Murat, “Hükümet 1 Mart’ı Arar”, Radikal, 22 Temmuz 2003.
· Yetkin, Murat, “Irak Krizinin Perde Arkası” Yazı Dizisi, Radikal, 18-24 Ocak 2004.


GAZETELER

· Milliyet
· Hürriyet
· Sabah
· Yeni Şafak
· Yeni Yüzyıl
· Radikal
· Star
· Yeni Şafak
· Zaman
· Akşam


İNTERNET KAYNAKLARI

· “AKP Programı”, http://www.akparti.org.tr/program.asp?dizin=0&hangisi=0, (20 Mayıs 2009).
· “AKP Seçim Bildirgesi 2002”, http://www.belgenet.com/secim/bildirge/akp2002-2.html, (19 Mayıs 2009).
· “Dört Tezkere: Bir ret, üç kabul”, Hürriyet Gazetesi 2003 Almanağı,
http://dosyalar.hurriyet.com.tr/almanak2003/news_detail.asp?nid=121&sid=2, (16 Temmuz 2008).
· “Erdoğan Newsweek’e İçini Döktü”, CNNTÜRK.com, 1 Şubat 2009,
http://www.cnnturk.com/2009/dunya/02/01/erdogan.newsweeke.icini.doktu/511519.0/index.html, (20 Şubat 2009).
· “Erdoğan’dan Kıbrıs’ta ‘Belçika modeli’ önerisi”, NTVMSNBC, 5 Kasım 2002,
http://arsiv.ntvmsnbc.com/news/186173.asp, (20 Nisan 2009).
· “Sezer ile Erdoğan Krizde Telefonla Bile Görüşmemiş”, Milliyet, Internet Baskısı, 9 Temmuz 2003, http://www.milliyet.com.tr/2003/07/09/son/sontur13.html, (22 Kasım 2008).
· “Uğur Ziyal: ABD ile ilişkiler rayına oturdu”, Voice of America, 19 Haziran 2003,
http://www.voanews.com/turkish/archive/2003-06/a-2003-06-19-6-
1.cfm?textmode=0, (14 Mayıs 2008).
· 19 Eylül 2003 tarihli MGK Toplantısı Basın Bildirisi,
http://www.mgk.gov.tr/Turkce/basinbildiri2003/19eylul2003.html, (20 Kasım 2008).
· 22 Ağustos 2003 tarihli MGK Toplantısı Basın Bildirisi,
http://www.mgk.gov.tr/Turkce/basinbildiri2003/22agustos2003.html, (20 Kasım
2008).
· 25 Temmuz 2003 tarihli MGK Toplantısı Basın Bildirisi,
http://www.mgk.gov.tr/Turkce/basinbildiri2003/25temmuz2003.html, (20 Kasım 2008).
· 28 Şubat 2003 tarihli MGK Toplantısı Basın Bildirisi,
http://www.mgk.gov.tr/Turkce/basinbildiri2003/28subat2003.html, (20 Kasım 2008).
· 28 Şubat 2003 tarihli MGK Toplantısı Basın Bildirisi,
http://www.mgk.gov.tr/Turkce/basinbildiri2003/28subat2003.html, (20 Kasım 2008).
· Başbakanlık Basın-Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü, Ayın Tarihi
Bültenleri, http://www.byegm.gov.tr/YAYINLARIMIZ/AyinTarihi/Ayintarihi.htm,
(16 Kasım 2008).
· Erdoğan’ın ifadeleri, AKP Internet Arşivi’nden alınmıştır. Ayrıntılı bilgi için bkz.
http://www.akparti.org.tr/haber.asp?haber_id=10534&kategori=3, (19 Ekim 2008).
· Haldun Gülalp, “11 Eylül’den Sonra Postmodernizm Bitti!”, Mesele Dergisi
Röportajı, Sayı 12, 12 Aralık 2007, s.24-28,
http://www.meseledergi.com/content.php?cid=182&id=12, (11 Mayıs 2009).
· http://www.evrensel.net/03/07/23/politika.html, (25 Kasım 2008).
· http://www.kureselbarisveadalet.org, (10 Ocak 2009).
· http://www.tbmm.gov.tr/tutanak/donem22/yil1/bas/b039m.htm, (20 Kasım 2008).
· http://www.tbmm.gov.tr/ul_kom/kpk/belgeler.htm, (10 Mayıs 2009).
· http://www.tepav.org.tr/tur/index.php?type=ankaraforum, (12 Mayıs 2009).
· M. Mete Göknel, “Türkiye ve Akdeniz Boru Hattı”,
http://www.asam.org.tr/tr/yyazdir.asp?ID=2419&kat1=11&kat2= , 1 Ağustos 2008, (12 Mayıs 2009).
· Milliyet, Internet Baskısı, 5 Temmuz 2003, http://www.milliyet.com.tr/2003/07/05/, (22 Kasım 2008).
· Necmettin Erbakan, Milli Görüş 40. Yıl Gençlik Gecesi’nde Yaptığı Konuşma, 28
Şubat 2009. Kaynak: www.farkvar.org, (18 Mayıs 2009).
· Numan Kurtulmuş, “Balçiçek Pamir’le Söz Sende Programı”, Habertürk TV, 2
Nisan 2009, http://www.tumgazeteler.com/?a=4257653, (10 Mayıs 2009).
· Recep Tayyip Erdoğan, Uluslararası Muhafazakârlık ve Demokrasi
Sempozyumu Konuşması, 15 Ocak 2004,
http://arsiv.aksam.com.tr/arsiv/aksam/2004/01/11/politika/politika1.html, (24 Nisan 2009).
· White, Brian, Foreign Policy Analysis and European Foreign Policy, (basılmamış
konuşma metni, Theories and Approaches to the CFSP - Avrupa Birliği Ortak Dış veGüvenlik Politikası Teorileri ve Yaklaşımları Toplantısı, London School of
Economics), Londra, 7/8 Kasım 2003,
www.fornet.info/documents/White_presentation%20November%202003.pdf, (10 Temmuz 2008 ).
· www.onuroymen.com/docs/yazilibasin139.doc, (14 Kasım 2008).
· Kılınç, Tanıl, Karizmatik Liderlik: Tanımları ve Olumlu-Olumsuz Yönleri,
http://www.merih.net/m2/lid/karizmatik.htm, (04 Mayıs 2009).
· House, Robert, Fiol, C. Marlene ve Harris, Drew, Charismatic Leadership:
Strategies for Effecting Social Change, 1999,

http://leadership.wharton.upenn.edu/l_change/publications/House/Charismatic%20Leadership%20-%20House%20.doc (10 Mayıs 2009).

DİĞER KAYNAKLAR

· Hermann, Richard, “The Construction of Images in International Relations
Theory: American, Russian and Islamic World Views”, Uluslararası Çalışmalar
Derneği 34. Konferansı, Acapulco, Meksika’da Sunulmuş Bildiri, 23-27 Mart 1993.
· “Tarihi Krizin Ortasındaki Büyükelçi Faruk Loğoğlu Perde Arkasında Yaşananları
Milliyet’e Anlattı” Yazı Dizisi, Milliyet, 11-13 Eylül 2006.

· Millî Güvenlik Kurulu'nun 28 Şubat 1997 tarih ve 406 Sayılı Kararına Ek-A (Rejim
Aleyhtarı İrticai Faaliyetlere Karşı Alınması Gereken Tedbirler)
· “Kerkük´te Amerikan Askerlerince Gözaltına Alınan 11 Türk Silahlı Kuvvetleri
Mensubu”, Dışişleri Bakanlığı Basın Açıklaması, No:111. 5 Temmuz 2003.
· Recep T. Erdoğan, 8 Temmuz 2003 tarihli AKP Grup Toplantısı Konuşması.
· “Karar No: 782”, Resmi Gazete, 8 Ekim 2003, No:25253.
· TBMM Tutanak Dergisi, Dönem:22, Cilt:27, Yasama Yılı:2,3.
· Başbakanlık Basın-Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü, “Dış Basında Irak”
Bülteni, No: 12.
· Mehmet Ali Birand, Cengiz Çandar, “Paul Wolfowitz ile Röportaj”, CNN Türk, 6
Mayıs 2003.
· “Tarihi Krizin Ortasındaki Büyükelçi Faruk Loğoğlu Perde Arkasında Yaşananları
Milliyet’e Anlattı” Yazı Dizisi, Milliyet, 11-13 Eylül 2006.
· “Abramowitz Tayyip’i Erbakan’ın Yerine Hazırlıyor”, Aydınlık Dergisi, 20 Ekim 1996.


ÖZET

Ak, Ömer, Dış Politika Analizi ve Liderlik: Süleymaniye Krizi Sürecinde R. T.
Erdoğan Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Danışman: Prof. Dr. İlhan Uzgel, 218 s.
Bu çalışmanın en temel amacı, Dış Politika Analizi yaklaşımı çerçevesinde
Recep Tayyip Erdoğan’ın liderlik özelliklerini ele almaktır. Bu amaçla, bir dış
politika krizi doğrultusunda liderlerin dış politika karar alma süreçlerinin incelenmesiyoluyla liderlik tipleriyle ilgili tespitlerin yapılmasına olanak sağlayan ve Hermannve diğerleri tarafından geliştirilmiş olan liderlik analizi yöntemi kullanılmıştır.
Çalışmanın birinci bölümünde bu alandaki literatür ortaya koyulduktan sonra
Hermann ve diğerlerinin geliştirdiği liderlik tipolojisi açıklanmıştır. Analizin daha
sağlıklı yapılabilmesi amacıyla ikinci bölümde Erdoğan’ın hayatı önemli dönüm
noktaları çerçevesinde ortaya koyulmuştur. Ardından siyasi ve kişisel değişimi, budoğrultuda dış politikaya ilişkin görüşlerindeki farklılaşma ele alınmıştır. Çalışmanınson bölümünde ise Süleymaniye krizi ve 7 Ekim tezkeresi sürecinde izlenen kararalma süreci doğrultusunda Erdoğan’ın liderlik tipi analiz edilmiştir.
Bu analiz doğrultusunda Erdoğan’ın “Karizmatik lider” özelliklerine sahip
olduğu ortaya çıkmıştır. Bu çalışmadan çıkartılabilecek diğer bir sonuç, karizmatik liderlerin Türk dış politikası üzerinde belirleyici olabileceğidir. Ayrıca laiklik,demokrasi ve hukuk devleti kriterleri açısından yapılan değerlendirme sonucunda,Erdoğan'ın siyasi olarak değişim geçirmiş olduğu da ortaya koyulmuştur.
Bu tezin bir diğer sonucu ise, Erdoğan'ın dış politika anlayışının geçirdiği
değişimdir. Erdoğan'ın bir Milli Görüş'çü olarak temelde karşı çıktığı Batı (özelde

ABD ve AB) ve İsrail ile ilişkiler, anti-Siyonizm ve Kıbrıs gibi konulara yukarıda belirtilen değişim sürecinden sonra tamamen farklı bakmakta olduğu görülmektedir.



***