PKK ile Müzakere, Mütareke ve Kirli Barış Sürecinin Analizi BÖLÜM 1

PKK ile Müzakere, Mütareke ve Kirli Barış Sürecinin Analizi , BÖLÜM 1

Ümit Özdağ 

Terörizm ve Terörizmle Mücadele
07 Mayıs 2013 Salı
21. Yüzyıl Türkiye Enstitüsü                         
PKK ile Müzakere, Mütareke ve Kirli Barış Sürecinin Analizi
Terörle Mücadelede Verdiğimiz Şehitler 1984-2013
Faili Meçhuller Dosyası
Türk Üniversiteleri Uluslararası İlişkiler Öğretim Üyeleri Veritabanı

   Devletimizin ve milletimizin geleceği açısından hayati öneme sahip günlerden 
geçiyoruz. Önümüzdeki birkaç sene içinde gerçekleşecek gelişmeler çocuklarımızın nasıl bir Türkiye’de daha açık bir ifade ile Türkiye’den geriye kalan kısımda yaşayacağını belirleyecek.

         Yaşanan gelişmeleri  algılama konusunda aydın kamuoyu ikiye bölünmüş 
durumda. AKP Hükümetinin de desteklediği, eski komünist yeni liberal ve 
kendilerine muhafazakar diyen aydınlar, A. Öcalan ile yapılan müzakereleri büyük bir sevinçle karşılıyorlar. “Nihayet anaların gözyaşları dinecek” diyorlar. AKP Grup Başkan Ayşenur Bahçekapılı “Bayram var, Bayram” diyerek süreci 
değerlendirmiştir. İktidar Partisinin grup başkan vekili Ayşenur Bahçekapılı, 
CHP ve MHP’yi kana istemekle suçlayıp, artık Türkiye’de CHP ve MHP’ye yer 
olmadığını söylerken, Türkiye’de bayram olduğunu açıklıyor.

     Öte yandan Türk Milletinin çok büyük bir bölümü, MHP ve CHP, milliyetçi, 
vatansever aydınlar, gelişmeleri bütün bir endişe ve tepki ile izliyorlar, 
ülkemizin bir bölünme sürecine girdiğini ileri sürüyorlar.

         Gelişmeleri izleyen milletimizin genellikle gelişmelerin alacağı şekil 
ile ilgili büyük endişe içinde olduğu görülüyor.  Yapılan en son (Nisan 
2013/Metorpoll) bağımsız çalışmanın ortaya koyduğu husus, “Öcalan ile yürütülen müzakereleri destekliyor musunuz?” sorusuna % 35 “evet”, % 58 “hayır” dediğidir. % 7 ise kararsız görünüyor.

       Aynı gelişmeler ile ilgili olarak bir milletin mensupları bu kadar farklı 
iki tepki verebilirler mi? Evet, verebilirler. Birinci Dünya Savaşı sonunda 
imzalanan ve Türk Milletinin varlığına açıkça kasteden Mondros Mütarekesini 
herkes acı ve nefret ile hatırlayacaktır. Ancak Mondros Mütarekesi imzalandıktan sonra İstanbul’da kutlamalar düzenlenmiş, fener alayları yapılmış, hatıra pulu basılmıştır. Kötü hatta milli bir felaket olduğu çok açık olan gelişmeleri dahi milletler hemen anlayamayabilirler.

            Bugün yaşanan Öcalan ve PKK ile müzakere, sonra mütareke (ateşkes) 
ve nihayet kirli barış sürecini bir bütünlük içinde ortaya koyabilmemiz için 
1984’den buyana Türkiye’nin terörizm ile mücadelede hangi aşamalardan geçerek bugüne geldiğini ortaya koymamız gerekmektedir. Çünkü, AKP Hükümetinin Öcalan ve PKK ile müzakere yolunu seçmesinin temel nedeni, “PKK’yı, Kürtçülüğü Türkiye Cumhuriyetinin milli-üniter devlet yapısı üretmiştir” ve “terör ile mücadele edilerek sonuç alınamıyor” gerekçeleridir. 

Bu gerekçelerin doğru olup olmadığı ancak 1984’den buyana yaşananları tahlil 
edersek anlaşılabilir.

        Kürtçülük Sorunu Türkiye Cumhuriyetinin Ürettiği Bir Sorun Mudur?

       AKP Hükümeti ve destekleyen politik/kültürel çevreler, PKK sorununun 
Türkiye Cumhuriyeti’nin bir üniter milli devlet olmasından kaynaklandığına 
inanırlar ve savunurlar. Ne demektir milli ve üniter devlet.Türkiye 
Cumhuriyeti’nin milli devlet olması demek,  Türk devleti olması demektir. Siyasi 
ve hukuki olarak Türk Milleti, Türkiye’de yaşayan ve vatandaşlık bağı ile Türk 
Milletine bağlı olan herkesin oluşturduğu millettir. Türkiye Cumhuriyetinin 
üniter devlet olması demek, TBMM’nin tek egemen olması ve tek başkentin Ankara olması demektir. Türkiye Cumhuriyeti’nin Türk devleti olmasından rahatsız olanlar, Selçuklu ve Osmanlı devletlerinin Türk Milletinin değil de hangi 
milletin devleti olduğu sorusuna cevap vermelidirler.

2. Abdülhamit Han anayasa tartışmaları sırasında şöyle demiştir: “Bir hükümdar 
için lazım olan şey, memleketin yararıdır. Eğer bu yarar anayasanın ilanında 
ise, o da yapılıyor. Fakat iyi uygulanır mı, Türk’ün yararı saklı kalır mı, 
burasını kestiremiyorum.”[1] Keza Panislamizm politikalarını en yoğun uygulayan sultan olan 2. Abdülhamit Han Piriştina Belediye Meclisinin Arnavutça hutbe okunması kararına ret cevabı verirken, “Bu benim hükümranlık (egemenlik) hakkımdır. Hala dilimizi öğrenmemişler mi?” cevabını vermiştir.[2]

Selçuklu ve Osmanlı Hakanları kendi egemenlikleri ile eşit olan her hangi bir 
egemenliği devletlerinin sınırları için de Osmanlı’nın adı üzerinde yıkılma 
dönemi hariç kabul etmemişlerdir. Özetle, Türkiye Cumhuriyeti, Türk ve tek 
egemen yapısı ile Selçuklu ve Osmanlı’nın devamıdır. Esasen TBMM 1922’de 
308’nolu kararında bu hususu şöyle ifade etmektedir: “Osmanlı Devleti’nin 
kurucusu ve gerçek sahibi olan Türk Milleti..düşmanlarına karşı kıyam 
etmiş..bugünkü kurtuluş gününe vasıl olmuştur.”[3]

            Buna rağmen,AKP zihniyeti milli-üniter devletten vazgeçilir ise PKK 
ve Kürtçülük sorununun da sona ereceğini düşünmektedir. Başbakan Erdoğan şöyle demektedir: ”Osmanlı medeniyetinde farklılıklar zenginliktir. Ama Osmanlı’dan sonra zaafa uğradık ve neticesinde diğerleri, ötekileri, biz, onlar gibi bu tür yaklaşım tarzları birbirimize bağlayan kardeşlik özelliklerinde bir zafiyet 
meydana getirdi. Şimdi bunu aşmamız gerekiyor.”

Buradaki algı şudur. İstiklal Savaşı’nı gerçekleştiren Atatürk ve heyeti 
Osmanlı’yı yıkmıştır. “Biz Türk’üz” demiş, diğer insanları yabancılaştırmıştır. 
Bu çok yanlış bir tarih algısı olmasına rağmen anılan çevrelerde geçerlidir. 
Ancak bu algı Türkiye Cumhuriyeti öncesindeki Kürtçü isyanları izah 
etmemektedir. Oysa Cumhuriyeti kuran Türk milliyetçileri Osmanlı devletinin 
yıkılmaması için Trablusgarb’tan Filistin Cephesine, Irak’tan Kafkas Cephesine 
yıllarca savaşmışlardır. Herkesin ayrıldığı noktada özellikle Balkan Savaşı’ndan 
ve nihayet Birinci Dünya Harbi’nden sonra geriye kalan Türkler, Türkiye 
Cumhuriyetini kurmuşlardır.

Oysa, Kürtçü isyanlar Türkiye Cumhuriyeti kurulmadan çok önce 
başlamıştır.Babanzade Abdurrahman Paşa İsyanı, (1806-1823)İsyan, Baban 
aşiretinden Süleymaniye kentinin kurucu lideri olan İbrahim Paşa’nın ölümünün 
ardından, aşiretin artan gücünden endişe duyan Osmanlı idaresinin, rakip 
aşiretten Halid Paşa’yı emir olarak atamasıyla patlak vermiştir.İbrahim Paşa’nın 
torunu Abdurrahman Paşa’nın 3 yıl süren bu isyanı, 1808 yılında bastırılmış ve 
Abdurrahman Paşa, İran’a sığınmıştır.  İsyan, İran tarafından desteklenmiştir. 
1823’e kadar sürmüştür.

İkinci isyan Babanzâde Ahmet Paşa isyanıdır(1812).Türk-Rus Savaşı’nın(1806-1812) sonlarına doğru ve Osmanlı Devleti’nin Sırp isyanıyla uğraştığı bir dönemde, yineaynıaileden, Babanzade Ahmet Paşa’nın başlattığıisyan, 1812’de 
bastırılmıştır.

Üçüncü isyan, Mîr Muhammed isyanıdır(1830).Soran Aşiretinin lideri Mir Muhammed Paşa’nın, Mısır Valisi Mehmet Ali Paşa ’nın isyanından  cesaret alarak çıkardığı ayaklanmadır. Bu isyan sürecinde, Yezidiler, Baban Emirliği ve yerel aşiretlerle de çatışan ve Musul’a kadar geniş bir bölgede etkin olan Mir Muhammed,  1836 yılında bölgedeki din âlimlerinin Mir Muhammed’in isyanını onaylamayan ve kınayan fetvalarının da desteğiyle, güçlü bir Osmanlı müdahalesinin ardından 
isyan bastırılmıştır.

Dördüncü isyan Revandüzlü Kör Mehmet İsyanıdır (1832). Revandüz hakimi Kör 
Mehmet Paşa liderliğinde Kuzey Irak’ta gerçekleşmiş ve Osmanlı’nın, Mısır Valisi 
Mehmet Ali Paşa’nın Ordusuna Nizip’te yenilmesi üzerine; 1833’de Mardin ve 
Diyarbakır’a kadar genişlemiştir. Ancak, bir sene sonra, Mehmet Reşit Paşa 
komutasında ilerleyen Osmanlı Ordusunun etkisi ve Kürt dini liderlerin tepkisi 
ile isyan sona ermiştir. Kör Mehmet, 1836’da yakalanarak, İstanbul’a 
götürülmüştür.

Beşinci isyan, Cizreli Bedirhan Bey İsyanıdır (1836). Bedirhan Bey, 1831’de 
Yeniçeri teşkilatını lağvetmiş ve yeni ordu için asker isteyen İstanbul’un 
talebini, Türk-Rus savaşından istifade ederek geri çevirmişti. 1836’ya kadar 
Cizre’deki diğer aşiretleri etrafında birleştiren Bedirhan Bey, Osmanlı’ya isyan 
etmiştir.

Altıncıisyan Yezdan Şer İsyanıdır( 1855).1855’te, Bedirhan Bey’in yeğeni Yezdan Şer isyan etmiş ve Musul’dan Van Gölüne kadar geniş bir bölgeyi kontrol altına almıştır. Rus Ordusu çekildikten sonra, umduğu İngiliz desteğini sağlayamayınca çökmüştür. Daha sonra Yezdan Şer tutuklanmıştır.

Yedinci isyan Şeyh Udeydullah İsyanıdır. (1880)19. 
yüzyıldagerçekleşensonisyanınönderliğiniNakşibendiŞeyhiŞeyhUbeydullahyapmıştır.İran’daki.Kürtlerin maruz kaldıkları girişimleri bahane ederek, 20 bin isyancıyla, İran’a girmiş ve birçok Azeri Türk’ünün de katledildiği saldırıda bulunmuştur. 1881’de Şeyh’in Osmanlı tarafından tutuklanmasıyla son bulmuştur. 2. Meşrutiyet’in ilanı üzerine Rusya’nın tahriki ile Molla Selim İsyanı 1913’de Taşnak partisi ile işbirliği içinde başlamıştır. Özetle, bölücülük sorunu Türkiye Cumhuriyetinin milli ve üniter devlet yapısının ürettiği bir sorun değildir. Bölücülük sorunu 19. Yüzyılın başından itibaren devletin başına birçok badire açmış bir şekavettir.

GÜVENLİKÇİ ANLAYIŞ SONUÇ VERMEDİĞİ İÇİN PKK İLE MÜZAKERE BİR ZORUNLULUKTUR

 PKK ile müzakereleri haklı göstermek için ileri sürülen ikinci gerekçe, ise 
terörle mücadelenin başarılı olmadığıdır. Şimdi bu tezi de inceleyelim. AKP 
Hükümeti ve destekçileri edilgen, teslimiyetçi ve müzakereci stratejiyi haklı 
göstermek için “Terör 1984’den beri devam ediyor. Güvenlikçi anlayış ile bir 
yere varılamadı. Demek ki müzakere doğru” söylemini kullanmaktadırlar.     

Oysa,1984’den 1999’a kadar PKK ile süren mücadele sonunda PKK askeri olarak 
yenilmiş, hedeflerini gerçekleştirmesi engellenmiştir. PKK, 15 Ağustos 1984’de 
Eruh ve Şemdinli’ye yaptığı saldırıdan sonra “Bağımsız, Birleşik Sosyalist 
Kürdistan” hedefini ilan etmiş ve stratejik savunma, stratejik denge ve 
stratejik saldırı konseptine dayanan Maoist Halk Savaşı ile Türk Ordusu’nu G.D. 
Anadolu’dan çıkarma hedefini açıklanmıştır. PKK 1990’ların başında kendisini bu 
hedefe yakın görmüş, Öcalan 50 bin kişilik bir orduya ulaşacaklarını 
açıklamıştır. PKK, Türkiye’yi cephe, Kuzey Irak’ı ise cephe gerisi olarak ilan 
etmiş, terörü Kuzey Irak merkezli olarak geliştirmiş ve Türkiye’ye taşımıştır.

        1987’de sıkıyönetimin kalkması ve Olağanüstü hal rejiminin uygulanmaya 
konulması ile  TSK terörle mücadeleden büyük ölçüde çekilmiş ve terörle mücadele İç İşleri Bakanlığı tarafından devralınmıştır. 1990 Kuveyt Savaşı sonrasında Kuzey Irak’ta oluşan boşluk PKK için büyük bir fırsat olmuş, PKK gelişmesini sürdürmüştür. 1992 Kasım’ında TSK’nın başlattığı Kuzey Irak operasyonu ile birlikte ordu, terör ile mücadeleyi İç İşleri Bakanlığı’ndan sıkıyönetim ilan edilmeden devralmıştır. Türk Ordusu, 1993-1997 arasında uygulanan Türkiye’de “alan hâkimiyeti” ve PKK’nın “cephe gerisi” olan Kuzey Irak’ı ise sürekli sınır ötesi operasyonlar ile cepheleştirerek, 1997 senesine gelindiğinde PKK’yı askeri olarak mağlup etmiştir. 1998 terörün statikleştiği yıldır. PKK, eylem gücünü büyük ölçüde yitirmiş, Kuzey Irak’tan gerçekleşen PKK sızmaları ülkemizin iç kesimlerine ilerleyemeden güvenlik güçleri tarafından Hakkari’de yok edilmiştir. PKK Eylül 1998’de tek taraflı ateşkes ilan etmek zorunda kalmıştır.

        Ekim 1998’de Cumhurbaşkanı S. Demirel TBMM’nin açılış konuşmasında 
Suriye’yi Öcalan’ı teslim etmemesi durumunda savaş ile tehdit etmiştir. Şam, 
Öcalan’ı derhal sınır dışı etmiştir. Öcalan, Rusya, İtalya, Yunanistan ve Afrika 
üzerinden çıktığı yolculuğun sonunda yakalanmıştır. Türkiye’nin Yunanistan’ı 
tehdit etmesi ve bir Türk-Yunan savaşı çıkma ihtimali ABD’yi harekete 
geçirmiştir. ABD’nin Öcalan’ın bulunduğu Kenya’ya ve Yunanistan’a baskı yapması sonucunda, Öcalan Türk devletine teslim edilmiş ve 31 Mayıs 1999’da İmralı’da yargılanmaya başlanmıştır.

Yargılama sırasında Öcalan asılmamak kaygısı ile PKK’nın Kuzey Irak’a 
çekilmesini istemiş, örgüt bu emre uymuştur. Türkiye, PKK tarafından ilanedilen 
ateşkesi kabul etmemiş ve terör örgütü ile mücadele sürdürülmüştür. Kuzey Irak’a çekilen 500 PKK’lı geri çekilme sırasında çıkan çatışmalarda öldürülmüştür. 
Ancak mücadele bununla da kalmamıştır. TSK, 2002 sonuna kadar PKK ile 
mücadelesini Kuzey Irak’ta sürdürmeye devam etmiştir. Bütün bunlar 
göstermektedir ki, Öcalan ile 57. Hükümet döneminde İmralı’da istihbarat almak amacı ile askerler ve istihbaratçılar tarafından görüşülmüş ancak AKP 
Hükümetinin yaptığı gibi müzakere ve pazarlık yapılmamıştır. Bu dönemde Öcalan ile yapılan görüşmelerin niteliği Öcalan’ın sorgulaması olmuş, Öcalan’ın 
karşısına Başbakanın temsilcisi çıkmamıştır.

        Özetle, PKK ile askeri mücadele PKK’nın bağımsız devlet hedefine 
ulaşmasını engellemiştir. PKK’nın ilan ettiği bağımsız, birleşik, sosyalist 
Kürdistan hedefi engellenmiştir. Lideri Öcalan ve askeri lideri sayılan 
ŞemdinSakık yakalanmıştır. 20 bin terörist öldürülmüştür.

          2000’de 29, 2001’de 20 ve 2002’de 7 şehit verilmiştir. Türkiye içinde 
terör eylemleri sona yaklaşır iken Türkiye, terörle mücadeleyi tamamen Kuzey 
Irak’a taşımıştır.Başarısız oldu dedikleri güvenlikçi anlayış bu sonucu 
almıştır. Bu bir başarıdır. PKK terörü etkisiz kılınmıştır, terör örgütünün ülke 
üzerindeki baskısı ortadan kaldırılmıştır. PKK kendisini Kuzey Irak’ta savunmaya 
zorlanmıştır. Öcalan, İmralı’da bir mahkum haline gelmiştir.

AKP DÖNEMİNDE PKK TERÖRÜNÜN TIRMANMASI

           2003’den itibaren PKK terörü tekrar tırmanışa geçmiştir. Bunun beş 
temel nedeni vardır. Bunlar,

          a) AKP Hükümeti ABD’nin Irak’ı işgali sonrasında terör örgütü ile 
etkin mücadele için düzgün bir politika geliştirememiştir,

          b)Avrupa Birliğine tam üyelik uğruna ancak Batı Avrupa’da uygulanacak 
hukuki mevzuat Türkiye’ye taşınmış ve güvenlik güçlerinin terörle mücadele için 
sahip olması gereken hukuki imkanlar ellerinden alınmıştır.Yol denetimleri 
kaldırılarak, PKK’lıların karayollarını istedikleri gibi kullanmasının önü 
açılmıştır. Kırsalda gıda denetimleri kaldırılarak, PKK’nın dağ kadrolarının 
beslenmesinin önü açılmıştır.

         c)AKP Hükümeti terör ile mücadelede doğru bir anlayış ile gerekli 
önlemler almadığı gibi, Türk Silahlı Kuvvetlerine karşı yürütülen sert mücadele 
ile terörle mücadelenin en seçkin isimleri tutuklanmıştır.

         d) Kuzey Irak’taki PKK kamplarına yönelik sınır ötesi operasyonlar için 
TSK’dan gelen talepleri  Hükümet göz ardı etmiştir.

         e) Başbakan yardımcısı Beşir Atalay’ın 2 Mayıs 2013’de "Bizim temel 
icraatımız, daima köklü belirlenmiş stratejilerimiz. Şu günlerde çözüm süreci 
diye bir çalışmamız var. Bu yeni bir şey değil. 11 yıl önce başlattığımız 
çalışmanın yeni bir evresidir. 14 Ağustos 2001’de kurulduğunda yapılan programda bugünkü yaptıklarımızın ana hatlarıyla yazılı olduğunu görürsünüz. Çok iyi çalışarak yazdık biz o programı” diyerek,  AKP’nin daha ilk günden PKK terörü ile mücadele etme amacının olmadığını ortaya koymuştur.[4]

       AKP Hükümetlerinin politikaların ve hatalarının neticesinde PKK terörü 
tırmanışa geçmiştir. 2003’de 31, 2004’de 75, 2005’de 105 askerimiz şehit 
olmuştur. Nihayet 2006’da AKP ile PKK arasında İngiltere’nin hakemliğinde 
Oslo’da müzakereler başlamıştır. Müzakereler devam ederken, terör de devam 
etmiştir. 2006’da 111, 2007’de  146, 2008’de 171, resmi açılım yılları olan 
2009’da 56, 2010’da 88 ve 2011’de 99 şehit verilmiştir.2012’de ise 123 şehit 
verilmiştir.

Üstelik, PKK terörü son on yılda tırmanırken, AKP Hükümeti PKK’nın nihai hedefi 
olan ayrı milletleşme ve kaçınılmaz olarak devletleşme sürecine hizmet edecek 
olan adımlar atmış, tavizler vermiştir. Bu çerçevede;

          1)TRT Şeş adı ile devlet Kürtçe televizyon yayınına başlamıştır.

          2)Kürtçe devlet okullarında seçmeli ders olmuştur.

         3)Üniversitelerde Kürtçe bölümleri açılmıştır, öğretmen yetiştirilmeye 
başlanmıştır.

         4)PKK’nın siyasi koluna Kürtçe propaganda yapma imkanı verilmiştir.

         5)Etnik örgütlenmeler ve bölücü propaganda serbest kalmıştır.

        6)Belediyeler Kürtçe yazışma yapmaktadırlar.

        7)Kürtçe bilme şartı ile kamu personeli istihdamı yapılmıştır.

        8)Merkezden bağımsız Bölgesel Kalkınma Ajansları kurulmuştur.

        9)Mahkemelerde ana dilde savunma hakkı kabul edilmiştir.

       10)Büyükşehir belediyeleri yasası ile idari federasyonun alt yapısı 
kurulmuştur.[5]

        Özetle, 30 yıldan bu yana bitmeyen terör sloganı bir yalandır. Terör 
güvenlikçi önlemler ile büyük ölçüde bitirilmiş, AKP’ye terörsüz bir Türkiye 
teslim edilmiştir. Terörü canlandıran AKP’nin son 10 yılda uyguladığı 
politikalardır. Bundan dolayı doğru tespit son 10 yıldır bitmeyen terördür. Bu 
politikalar, yenik, Kuzey Irak’ta yaşamı için mücadele eden bir terör örgütünü, 
bugün 1984’den bu yana en güçlü olduğu konuma getirmiştir. Nisan-Mayıs 2013 itibarı ile PKK’ya katılım en üst seviyesindedir. Örgüt telsiz çağrılarında 
“Şimdi bize katılanlar Kürdistan eyalet kurulduktan sonra güvenlik görevlisi 
olacak” diyerek propaganda yapmaktadırlar.

Bu politika sonucunda Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi 23 Nisan 2013 
tarihli raporunda PKK’yı terörist değil aktivist olarak nitelendirmiştir. 25 
Nisan 2013’de Beyaz Saray’dan yapılan açıklamada da PKK çekilmesinden 
bahsedilirken, PKK terör örgütü olarak nitelendirilmemiştir.

2002’de İmralı’da bir mahkum olan Öcalan, bugün Time dergisine göre dünyanın en etkili 100 kişisinden birisidir.     

        PKK, terörü devam ettirdiği halde  AKP Hükümeti tarafından muhatap 
alındığını görmenin rahatlığı içinde terörü müzakere masasında baskının aracı 
haline getirmiştir. Oslo’da Başbakanın özel temsilcisi PKK temsilcilerine PKK 
üzerindeki baskıların kaldırıldığını, aksine baskı yapan bürokratların PKK 
tarafından Hükümete şikayet edilmesi gerektiğini söylemiştir.

Başbakanın Başdanışmanı Oslo’da PKK’lı muhataplarına şöyle demektedir: 
“Geliştirilen bir özgürlük alanı açıldı…Bir noktaya kadar tolere 
edebiliyorsunuz. Çünkü dediğim gibi alandaki valiler, emniyet müdürleri bu 
noktada gerçekten çok değerli insanlar.Yani şu anda sizi bilmiyorum. Spesifik 
olarak isim vererek şikayet edebileceğiniz şu adam düşmandır bu adam şeydir.”Bu cümleler AKP döneminde terörle mücadelenin ruhunu ortaya koymaktadır. Diğer bir ifade ile AKP Hükümeti terör ile mücadeleyi yasaklamış ve hatta cezalandırmıştır.

        Oslo’da Başbakan’ın özel temsilcisinin ifade ettiği gibi Türk Ordusu’nun 
PKK’ya karşı bütün planlı operasyonları durdurulmuştur. Askerlik yapan herkes 
bilir planlı operasyonların durdurulması terörle mücadelenin durdurulmasıdır. 
Bütün bunlar olurken, PKK ise terör eylemlerini tırmandırmaya devam etmiştir.

          Nihayet Ocak 2009’da TRT 6’in yayına başlamasını Temmuz 2009’da Kürt Açılımının ilan edilmesi izlemiştir. Açılımdan sorumlu Başbakan yardımcısı Beşir Atalay STÖ’ları televizyonlar eşliğinde dolaşarak gezerken ve görünürde sözde çözüm önerileri toplar, özde halkı sürece alıştırmak için psikolojik operasyon yaparken, Oslo’da PKK’lılar ile 9 maddelik bir protokol üzerinde anlaşma sağlanmıştır. Bu noktada TSK’nın nasıl yıpratıldığını ele alalım.

2 Cİ BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR.,

***