28 ŞUBAT 1997 ASKERİ DARBESİ VE TÜRK EĞİTİM SİSTEMİNE ETKİLERİ BÖLÜM 35
40. Ortaöğretim kurumları en az 8 yıllık temel eğitim üzerine, ortaöğretime devam etmek isteyen öğrencilere bir yıllık hazırlık ve yönelme eğitiminden sonra iki tür eğitim veren;
a. Mesleki ve teknik eğitim,
b. Genel eğitim, olmak üzere, en az üç yıl süreli olmalıdır ve yatay ve dikey
geçişler sağlanmalıdır.
41. Türk Milli Eğitim Sistemi, ilköğretim, ortaöğretim ve yükseköğretim olmak üzere üç kademeden oluşmalıdır.
42. Mesleki ve teknik alanlarda ortaöğrenimini bitiren öğrenciler, kendi alanlarında yükseköğretime devam edebilmeli, diğer alanlara yönelmek isteyenler de gerekli tamamlama eğitimlerini alarak yükseköğretimin istedikleri alnına gidebilmelidir. Aynı ilke, meslek yüksekokullarına gitmek isteyen genel eğitim mezunları için geçerli olmalıdır.
43. Bu yapı içerisinde, mesleki ve teknik eğitim sistemi;
a. Meslek eğitimi sistemi, en az 8 yıllık ilköğretime dayanmalıdır.
b. Örgün mesleki ve teknik eğitimine, hazırlık ve yönlendirme sınıfından sonra
girilebilmelidir.
c. Yaygın ve çıraklık eğitimine, ilköğretimini tamamlayan herkes girebilmelidir.
d. Meslek eğitimi sistemi, örgün ve yaygın meslek eğitimi uygulamalarını
yapacak,
e. Mesleki ve teknik ortaöğretim okullarını,
f. Yaygın meslek eğitimi ise yaygın mesleki eğitim ve çıraklık eğitimini
kapsamalıdır.
g. Örgün ve yaygın mesleki ve teknik eğitim programları arasında yatay ve
dikey geçişler yapılabilmelidir.
h. Örgün ve yaygın meslek eğitimi programları, geniş tabanlı alan eğitimiyle
başlayıp öğrenciyi uzlaşmaya doğru götürmelidir.
i. Örgün ve yaygın uygulamalarla, mesleki ve teknik ortaöğretimlerini
bitirenler, gerekli tamamlama eğitimlerini de alarak, mesleki veya genel
yükseköğretim alanlarına girebilmelidir.
j. Bölgelerin ihtiyaçlarına göre, halıcılık, arıcılık, dokuma vb. uğraşlar
meslek eğitim merkezlerinin programlarına konulmalıdır.
44. Milli Eğitim Bakanlığı Merkez Teşkilatı, eğitim sisteminde düşünülen yeniden
yapılanma hayata geçirildikten ve sonuçları alındıktan sonra bütün birimleriyle
yeniden yapılandırılmalıdır.
45. Ortaöğretimde istenilen yapısal değişim öncelikle tabandan başlatılmalı, merkez teşkilatındaki yapılanmanın tabandaki değişime bağlı olarak bir süreç içinde planlanması düşünülmelidir. Merkezi yönetimin kapsam ve büyüklüğünün
azaltılması, yerel yönetimlerin katılım ve katkılarının sağlanması için, yasal
düzenlemeler yapılmalıdır.
46. Öğretmenler yüksek lisans ve doktoraya yönlendirilmeli; hizmet içi eğitimi
düzenleyip örgütleyebilmesi ve öğretmenlikle ilgili araştırma ve geliştirmeleri
destekleyebilmesi için Milli Eğitim Akademisi hayata geçirilmelidir.
47. Program türlerine göre öğretmen açığı hızla giderilerek, dengeli öğretmen
dağılımı gerçekleştirilmeli; Avrupa Birliği’ne girişle daha önemli hale gelecek
olan ticaret ve turizm sektörlerinin ihtiyaç duyduğu orta kademe iş gücünün
yetiştirilmesi için gerekli tedbirler alınmalıdır.
48. Öğretmenlerin sözleşmeli konuma geçirilmesi için gerekli yasal düzenlemeler yapılmalıdır.
49. Anadolu öğretmen liselerinin bünyesindeki döner sermaye işletmelerinin
faaliyetlerine son verilmelidir.
50. Diğer bakanlıklara bağlı lise ve dengi okulların (Askeri liseler hariç) yönetici
atamaları Milli Eğitim Bakanlığı Yönetici Atama Yönetmeliği’ne tabi olmalıdır.
51. Ortaöğretimin yeniden yapılanmasında fiziki mekânların en verimli bir biçimde kullanımına çözüm olmak üzere, yeni yapılanmalarda ve imkânlar ölçüsünde eğitim siteleri esas alınmaları ve bunların gerçekleştirilebilmesi için gerekli düzenlemeler yapılmalıdır.
52. Pansiyonlu okullar yerine, okulların ortak kullanabileceği yurtların açılması sağlanmalıdır.
53. Belediyelerde, okul yerleri belirlenirken il milli eğitim müdürlüğünün görüşü de dikkate alınmalıdır. Okul planları, tek tip proje yerine, bölgenin şartlarına göre il milli eğitim müdürlüğü veya il bayındırlık müdürlüğünce yapılmalıdır.
54. Büyük yerleşim birimlerinde, birbirine yakın olan okulların fiziki imkânların ortak kullanılması “Benim okulum” anlayışı yerine “Bizim Okulumuz” anlayışı
geliştirilmelidir.
55. Genel ve mesleki liselerin bünyelerinde bulunan ilköğretim kapsamındaki ortaokullar ayrılmalıdır.
56. Küçük yerleşim birimlerinde, Bakanlıkça belirlenen esaslar dâhilinde başlatılan çok programlı lise uygulamasına devam edilerek, bunların eğitim sitelerine dönüşecek şekilde geliştirilmesi ve yaygınlaştırılması sağlanmalıdır.
57. Öğrencilerin yönelmelerine yardım edilirken, rehberlik ve psikolojik danışma
hizmetleri insan gücü planlamasının temel aracı olarak görülmemeli; söz
konusu hizmetler, bu planlamanın ortaya koyduğu gerçek içinde bireyin kendi
yetenek, ilgi ve diğer özelliklerine göre kendisine uygun fırsatlar ve imkânlar
dâhilinde uygun seçimler yapması ve bunları gerçekleştirmesinde bireye
sunulan hizmetler olarak değerlendirilmeli, uygulamalarda bu ilke göz önüne
alınmalı, rehberlik ve psikolojik danışmayı yönelme ile eş anlamlı sayan ve
hizmetlerin ağırlığını bireysel gelişim’in dışına kaydırma riski taşıyan eğilimler
bırakılmalı, yönelme, zorlayıcı değil özendirici olmalıdır.
58. Yönelme çalışmaları ilköğretimin altıncı yılından itibaren başlatılmalı,
ortaöğretim ve yükseköğretime doğru sürdürülmeli, ÖSS ve ÖYS yerine
öğrencilerin eğitim özgeçmişlerini ve topyekûn gelişimlerini dikkate alan bir
değerlendirme sistemi geliştirilmelidir.
59. Yönlenmede; ilköğretim ve ortaöğretim arasında devamlılığın sağlanması için öğrencilere ilişkin kayıt ve bilgilerin sağlıklı bir şekilde tutulması ve kademeler arasında aktarılması özellikle önemlidir. Bu nedenle, öğrenci toplu dosyaları, rehberlik ve psikolojik danışma kayıtları ve ilgili diğer tüm kayıtlar yönelmeye yardımcı olacak şekilde bilimsel standartlara uygun olarak yeniden ele alınıp düzenlenmelidir.
60. Hazırlık ve yönlendirme eğitimi aşamasında, meslek liselerinde okutulan dersler seçmeli olarak okutulmalıdır. Seçmeli ders çeşitliliği ve bu derslere uygun program ve öğretmen sağlanması, yönelme için önemlidir.
61. Okul yöneticilerine yönelme çalışmalarında, okul içi iş birliği, katılım ve
eşgüdümü sağlayabilme, okul dışındaki birimlerle işbirliği yapabilme, okul
birimlerini bu yönde örgütleyebilme, eğitimciyi hedefler doğrultusunda
güdüleyebilme ve amaçlar doğrultusunda çalışmaları sistem bütünlüğü içinde
yürütebilme yeti ve becerileri ile yönelmenin dayandığı eğitsel anlayış mutlaka
kazandırılmalı; böylece, yönetimin yönelmedeki etkinliği artırılmalıdır.
62. Yönelme, her kademede öğretmen, yönetici ve denetici ile diğer görevlilerin
hizmet öncesi ve hizmet içi eğitimlerinde yeni anlayışları ve yeni düzenlemeleri
gerekli kılmaktadır. Bu amaçla, öğretmen adaylarına hizmet öncesinde rehberlik
ve psikolojik danışma ile diğer ilgili temel derslerin yanı sıra bireyi tanıma
teknikleri ve iletişim becerileri konularında bilgi ve yeterlilik kazandırılmalı,
halen görevde olan öğretmenler için de bu amaçla hizmet içi eğitim
yapılmalıdır.
63. Yönelmede ailenin işbirliği sağlanmalı; okulların amaç, hedef ve faaliyetleri
konusunda aileler bilgilendirilmeli; ailenin sisteme katılımları ve katkılarını
sağlayıcı tedbirler alınmalı; tanıtım faaliyetlerinde kullanılmak üzere daha fazla
tanıtım kitapçığı, video, radyo ve TV programlarına yer verilmeli; ayrıca,
meslek kuruluşlarının da yönelme çalışmalarına katılım ve yardımları
sağlanmalıdır.
64. En az 8 yıllık ilköğretimi bitiren öğrencilerden ortaöğretime devam etmek
isteyenler hazırlık ve yönlendirme eğitimi aldıktan sonra orta öğretim
kurumlarında uygulanan programlara yönlenmeli “Meslek Eğitimi Merkezi”
bünyesinde uygulanacak geniş tabanlı alan bilgisi ve dal eğitimine imkân veren
meslek ve teknik eğitimi programlarına devam eden öğrenciler 10. sınıfın
sonunda da isterlerse, genel eğitim programlarına geçebilmeli; genel eğitim
programına yönelen öğrenciler de bu programlarla birlikte teknoloji eğitimi
almalı; genel eğitim alan öğrenciler de istemeleri halinde, 10. sınıf sonunda
meslek eğitimine geçebilmeli; meslek eğitimi süresince işletmelerde uygulamalı
eğitime devam etmelidir.
65. Ülkemizde büyük eksikliği bulunan orta kademe işgücünün en önemli kesimi
olan teknisyenlik eğitimi yeniden düzenlenmeli, teknisyenlik eğitimi, önerilen
aynı düzen çerçevesinde, daha yoğunlaştırılmış, ilk yıldan son yıla kadar geniş
alan bilgisi üzerine teorinin, teknolojinin ve uygulamanın tüm gerekliliklerini
kapsayan bir özel yetiştirme programı şeklinde ele alınmalıdır.
Bir yıllık hazırlık eğitiminden sonra, ortaöğretimin süresi, programın özelliklerine göre 3 yıldan fazla olabilmeli, meslek eğitimi merkezlerinden lise diploması almadan ayrılmak isteyen öğrencilerin, meslek eğitimlerinin ziyan olmaması için, eğitimi bıraktıkları seviyenin meslek belgesini alabilmeleri için düzenleme yapılmalıdır.
66. Zorunlu eğitimini bitirmiş olup da, ortaöğretime devam etmek isteyen
öğrenciler, meslek eğitimi merkezlerinde okul-işyeri bütünlüğü içinde eklemli
(modüler) meslek eğitimi programları ile ustalık seviyesine kadar meslek eğitimi
alabilmeli, bunlardan, gerekli tamamlama eğitimini arzu edip başaranlar,
alanlarında veya alanları dışında yükseköğrenime de geçebilmelidir.
Merkezlerde, öğrencilere iş ve meslek hayatı ile ilgili bilgiler verilmeli; meslek
eğitiminde başarılı olmuş, alanında gelişmiş mezunlara düşük faizli krediler
müteşebbisliğin artırılması yolu ile her bireyin işsizliğe kendi çapında çözüm
bulması düşünülmelidir.
67. Zorunlu eğitim bitirildikten sonra doğrudan iş hayatına geçen bireylerin, iş
yerlerinde geçirmiş oldukları süre ve becerileri kredilendirilerek bu krediler
orta öğretimin meslek eğitimi bölümünde veya yüksek öğretimde
değerlendirilmelidir.
68. Toplumun meslek eğitimi ihtiyaçlarının sürekli karşılanabilmesi için, meslek
kazandırmada, devlet-işçi-işveren kesimlerinin daha sağlıklı iş birliği ve
koordinasyonun sağlanması kurumsallaştırılmalı, meslek eğitiminin
geliştirilmesi, denetlenmesi, değerlendirilmesi ve finansmanı konularında iş
hayatı ve meslek kuruluşlarının etkin katılımını sağlayacak bir yapı esas
alınmalıdır.
69. Aşağıda belirtilen amaçları gerçekleştirmek üzere meslek eğitimi merkezleri
kurulmalı, bu merkezlerde:
a. Ülke meslek standartlarına uygun geliştirilmiş meslek eğitimi programları
uygulanmalıdır.
b. Bölgesel düzeyde meslek eğitimi ihtiyaçları belirlenmeli ve gerekli dalların
eğitimi yapılabilmelidir.
c. İhtiyaçları karşılayacak ilave eğitim programları hazırlanmalı, bunlar,
ülke genelinde programlar ile bütünleştirilmelidir.
d. Örgün ve yaygın eğitim görmüş, gerekli programları tamamlayan herkese
meslek eğitimi diploma veya meslek belgesi verilebilmelidir.
e. Öğrenciler, iş hayatı ve teknolojiyi tanıyan, girişimci, kendi işini kurabilen
ve istediğinde yükseköğrenime devam edebilen bireyler olarak
yetiştirebilmelidir.
f. Öğrencilerin işletmelerde uygulamalı meslek eğitimi imkânları
düzenlenmeli ve denetlenmelidir.
g. Sektör ve iş kolları için vasıflı iş gücü, yükseköğrenim için ise alanında
uzmanlaşmaya başlamış öğrenci yetiştirilmelidir.
h. Yaygın ve örgün meslek eğitimi programları arasında yatay ve dikey
geçişler, genel örgün eğitimini tamamlayan veya herhangi bir
kademesinden ayrılanlara istihdam imkânı olan dallarda eklemli (modüler)
meslek eğitimi programlarına dayalı ve bir mesleği ifade eden meslek
belgesi kazandırmaya yönelik çalışmalar yapılmalıdır.
70. Öğrenciler mezun oldukları öğretim programı doğrultusunda bir yüksek öğretim programını tercih ettiklerinde ek puan uygulaması ile desteklenmelidir.
71. Öğretmen adayı seçimine özel önem verilmelidir. Bunun için öğretmen lisesi
mezunlarının, öğretmen yetiştiren yükseköğretim kurumlarına girişleri ek puan
uygulamasına ilave olarak burs ve diğer imkânlarla teşvik edilmelidir.
72. Fen ve Anadolu Lisesi gibi seçkin okullara devam eden öğrencilerin orta öğretim başarı puanı ile mağdur edilmeleri önlenmelidir. Ortaöğretim başarı puanının, başarı ve adaleti sağlayacak şekilde yeniden düzenlenmelidir.
73. Yüksek öğretimde kapasite artırımı için;
a. Vakıf üniversiteleri dışında, özel yüksek öğrenim kurumlarının açılmasına
yasal olanak sağlanmalıdır. Bu kurumlar Yüksek Öğretim Kurulu
denetiminde olmalıdır.
b. İhtiyaç duyulan alanlarda ikinci öğretim teşvik edilmelidir.
c. Çok kampüslü büyük üniversitelerin daha küçük üniversitelere bölünmesi ve
bölünen üniversitelere de yeni birimleri eklenmek suretiyle kapasite
artırılması yoluna gidilmelidir.
d. Gelişmekte olan üniversitelere daha fazla imkân verilmek suretiyle kapasite
artırımı sağlanmalıdır.
74. Taşra örgütüne daha çok yetki ve sorumluluk verilmeli, karar oluşumuna
eğitimcilerin, taşra yöneticileri ve halkın katılımı sağlanmalıdır. Bakanlık ile
taşra birimleri arasında teknolojideki gelişim de dikkate alınarak EYES (Eğitim,
Yönetim, Enformasyon Sistemi) amaca hizmet edecek şekilde oluşturulmalıdır.
75. Yaygın Eğitim Enstitüsü, yaygın eğitim alanında araştırma ve geliştirme
çalışmalarını etkili bir biçimde yapabilecek hale getirilmeli, illerde araştırma-
geliştirme birimleri oluşturmalı, buralarda uzman kişiler görevlendirmeli, bu
birimlerde eğitim ihtiyacının tespiti dâhil, her türlü çalışmalar yapılmalıdır.
76. Yaygın eğitim kurumlarının fiziki yapıları yeterli hale getirilmeli, gerektiğinde o mahalledeki diğer okullar da “Mahallenin Okulu” anlayışı içinde bu
hizmetlerde kullanılmalı, diğer kurum ve kuruluşların, uygun eğitim ortamları
da yaygın eğitime tahsis edilmelidir.
77. Döner sermayelerin işleyişini kolaylaştıracak yasal düzenlemeler yapılmalıdır.
78. İş ve İşçi Bulma Kurumu koordinatörlüğünde yürütülmekte olan iş analizlerine dayalı “Meslek Tanımları” ve “Meslek Standartları” çalışmaları
hızlandırılmalı, “Meslek Standartları Oluşturma Kurumu’nun teşkili ile bu
konudaki çalışmalara hız verilmelidir.
79. Ülke genelinde ve Avrupa Birliği’nde geçerli olabilecek yeni bir “Sertifikasyon” sistemi oluşturulmalıdır.
80. Radyo, TV, vb. kitle iletişim araçları ve açık öğretim yöntemleri, yetişkin
eğitiminde daha etkin kullanılmalı ve yetişkin eğitimi televizyonu faaliyete
geçirilmeli, bu yolla bireylerin kendilerini eğitme, geliştirme bilinç ve
sorumluluğunun kazandırılması yanında ailenin eğitimine önem verilmelidir.
81. Etkileşimli (interactive) Eğitim teknolojileri teknikleri kullanılarak amaca
yönelik eğitimlerin CD-ROM, video ve internet gibi ortamlarda kullanılmak
üzere eğitimin geliştirilmesini teminen birim kurulması (varsa geliştirilerek
hızlandırılması) ve ürünlerinin kullanımının teşvik edilmesi; halka açık okuma
merkezleri, kütüphaneler ve benzeri ortamlarda bu eğitim araçlarının
kullanımına imkân veren ortamların hazırlanması sağlanmalıdır.
82. Okuma- yazma gibi temel eğitim niteliği taşıyan kurslar dışındaki yaygın eğitim faaliyetlerine katılan kursiyerlerden belirlenecek miktarda “katkı payı”
alınmalıdır.
83. Ülkesi ve milletini seven, iyi insan, iyi vatandaş yetiştirilmesi konusunda yaygın eğitimden yararlanılmalı, böylece kişisel ve toplumsal motivasyon
sağlanmalıdır.
84. Üniversitelerin yaygın eğitime çok daha etkili biçimde katılımı sağlanmalıdır.
85. Yaygın eğitimde gerektiğinde mobil birimler yardımıyla gezici eğitim ve taşımalı eğitim yapılabilmelidir.
86. Öğretmen yetiştiren yükseköğretim kurumlarının eğitim programlarına yaygın eğitimle ilgili dersler konulmalıdır.
87. Türk Cumhuriyetlerinde halen yürütülmekte olan yaygın eğitim faaliyetlerinin desteklenmesine devam edilmeli, yurt dışında yaşayan vatandaşlarımızın da eğitim ve uyum problemleri çözülmelidir.
88. Küçük, orta ve büyük ölçekli işletmelerin, çalıştırdıkları elemanlara, her yıl,
belirli bir süre uyum ve geliştirme eğitimi düzenleme mecburiyeti getirilmelidir.
89. Yaygın eğitim kurumlarına öğretmen olarak atanacaklarda yetişkin eğitimi
alanında öğretmenlik formasyonu alma şartı aranmalı, halen çalışmakta
olanlara da üniversitelerin halk eğitimi bölümlerince formasyon kursları
açılmalıdır.
90. İlgili bakanlıklarla işbirliği yapılarak Türkiye’deki kahvehanelere gazete, kitap ve dergi gibi yayınların konulması mecburiyeti getirilmeli, kahvehaneler
kıraathaneler haline dönüştürülmelidir.
91. Meslek eğitimi verilirken bir insanın birden fazla mesleği yapacak şekilde
yetiştirilmeleri düşünülmelidir.
92. Mesleki yaygın eğitimin geliştirilmesinde METARGEM (Mesleki ve Teknik
Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Merkezi) ile Yaygın Eğitim Enstitüsü arasında
etkili bir iş birliğine gidilmelidir.
93. Kamu görevlilerinden yaygın eğitime katılanların belgeleri, özlük haklarına
yansıtılmalıdır.
94. Siyasal erk, makro kamu kaynaklarının tahsisinde eğitime öncelik verilmelidir.
95. Eğitim sektörüne kamu kaynaklarının tahsisi, proje bazında değil, makro
düzeyde ele alınmalı ve eğitim kademelerine göre ödenekler toplu olarak tahsis
edilmelidir.
96. Yatırım teklifleri gerçekçi ve yerel ihtiyaçlarla tutarlı programlara bağlanmalı
ve bu programların uygulanmasında politik etkiler kaldırılmalıdır.
97. Yerel yönetimlere yetki devri çerçevesinde, yerel birimlerin öğretmen dağılımı ve yatırımların planlanmasında söz sahibi olmaları sağlanmalıdır.
Kaynakların yerinde kullanımı açısından, eğitimde yerel yapılanmaya geçilmeli, yönetici, öğretmen, öğrenci, veli, sendika ve meslek kuruluşlarının
eğitim yönetimine katılımları sağlanmalıdır.
98. Kamu eğitim harcamaları, tasarruf tedbirleri ve bütçe kesintileri dışında
tutulmalıdır. Belediye Gelirleri Kanunu’nda gerekli değişiklikler yapılarak
resmi ve özel okullar her türlü harç ve vergiden muaf tutulmalıdır.
99. Kaynak israfını önlemek ve rasyonel kaynak kullanımını sağlamak için eğitim sistemi, tür ve kademelerine göre;
a. İlköğretim,
b. Genel ortaöğretim,
c. Mesleki teknik öğretim,
d. Yaygın eğitim, olmak üzere dört ana çatıda yeniden yapılandırılmalıdır.
100. Dağınık yerleşim birimlerinde ve önerilen eğitim kampüslerinde taşımalı
eğitim uygulanmalı ve yaygınlaştırılmalı.
101. Yurtdışında eğitim gören yüksek nitelikli insan gücünün yurdumuza çekilmesi için gerekli teşvik önlemleri alınmalı ve beyin göçünün önlenmesi konusunda Milli Eğitim Bakanlığı çalışmalar başlatmalıdır.
102. Dış kaynaklı kredilerle ilgili projelerin seçimi ve kullanımında, getirileri ve
götürüleri iyi hesaplanmalı, ekonomik ve üretime yönelik olmayan krediler
kullanılmamalıdır.
103. Eğitim politikalarında süreklilik ilkesi hayata geçirilmeli, hükümetten veya
kişiden kişiye değişen politikalardan vazgeçilmeli ve kaynak israfı
önlenmelidir.
104. İlköğretimde sınıfı olmayan öğretmenlerin ve ortaöğretimde ders yükü az olan öğretmenlerin nasıl değerlendirileceği araştırılmalıdır.
105. Döner sermaye sistemi gözden geçirilmeli, döner sermaye işletmeleri
iyileştirilmeli, atıl durumdaki döner sermayeler diğerlerine aktarılmalı ve
döner sermaye karları özel bir fonda toplanarak eğitim mahallinde doğrudan
kullanılır hale getirilmelidir.
106. Kaynak kullanımında etkinliği artırmak bakımından Mesleki Teknik
Ortaöğretim Kurumları ile Meslek Yüksek Okulları arasında bağlantı
kurularak, bu okulların tesis ve personelinin ortak kullanımları sağlanmalıdır.
107. Kamu eğitim bütçesinin, konsolide bütçe içindeki payı en az % 20, GSMH
(Gayri Safi Milli Hasıla) içindeki payı en az % 8 düzeyine yükseltilmelidir.
108. 222 sayılı yasanın daha önce iptal edilen 76-c Maddesi yeniden konularak,
Belediye gelirlerinin % 5’i emlak vergisi ile çevre ve temizlik vergisinden pay
ayrılmalıdır.
109. Yeni kaynak yaratmak amacına yönelik olarak Milli Piyango İdaresi, şans
oyunları gelirleri ile Türk Hava Kurumu ve Türkiye Diyanet Vakfı
gelirlerinden bir bölümünün Milli Eğitim Bakanlığı’na aktarılması
sağlanmalıdır.
110. Özelleştirme gelirlerinin en az % 3’ü eğitim yatırımlarında kullanılmak üzere, eğitim payı olarak ayrılmalı ve bu amaçla ayrı bir fon oluşturulmalıdır.
111. KOSGEB (Küçük ve Orta Ölçekli Sanayi Geliştirme ve Destekleme İdaresi
Başkanlığı) gelirlerinin en az % 5’ i mesleki eğitimi geliştirmek amacı ile Milli
Eğitim Bakanlığı Bütçesi’ne aktarılmalıdır
112. Sürücü kurslarıyla ilgili her tülü evrak Milli Eğitim Vakfı tarafından
bastırılmalı ve gelirinin bir bölümü Milli Eğitim Müdürlüklerine
bırakılmalıdır.
113. Milli Eğitim Bakanlığı’nın taşınmazları değerlendirilmeli ve böylece daha
geniş hizmet verecek gelir kaynakları sağlanmalıdır.
114. Özel okullar ve yaygın mesleki ve teknik kurslara vergi destekleri (Gelir ve
kurumlar vergisi muafiyeti, düşük oranda KDV uygulaması, eğitim araçlarının
AB ülkeleri dışında kalan ülkelerden gümrüksüz ithali) sağlanmalıdır. Özel
okullar ve yaygın mesleki ve teknik kursların işletme giderlerinin azaltılmasına
yönelik kamu teşvik tedbirleri alınmalıdır.
115. Özel okullara kamu sübvansiyonu sağlanmalıdır. Ancak, bu sübvansiyon kamu okullarındaki birim öğrenci harcamalarının % 50’ sini aşmamalıdır.
116. Kaynakların etkin kullanımı ve kamu eğitim bütçesinin artırılmasına karşın,
kaynakların eğitim gereksinimini karşılayamaması durumunda ailelerin eğitim
giderlerine katılımı (zorunlu eğitimin dışında) gündeme getirilmeli ve
maliyetlere katılım payı; ailelerin gelir düzeyi, eğitim kademeleri, okul türleri
ve bilim alanlarına göre farklı olmalıdır. Eğitim maliyetlerine katılımın
düzenlenmesiyle eş zamanlı olarak, tüm eğitim kademelerinde fırsat eşitliğini
sağlayıcı düzeyde etkin bir burs ve kredi sistemi oluşturulmalı, parasız yatılılık
sistemi yaygınlaştırılmalı.
117. Okullara gelir elde etmek amacıyla yapılan dergi, yardımcı kitap ve diğer
araçların alımı-satımı vb. işlemlerde öğretmen ve yöneticilerin aracılık
etmesine son verilmelidir.
118. Eğitime yapılan bağışların vergi matrahından düşülmesi sağlanmalıdır.
119. Maliyetleri düşürücü, geniş kitlelere ulaşma özelliği ve öğretim
yöntemlerindeki etkililiği göz önüne alınarak, Açık Lise ve Açık Yüksek
Öğretim uygulamaları gerekli koşullar sağlanarak etkinleştirilmelidir.
120. Gelir ve kurumlar vergisi mükelleflerinden en az % 2 oranında ek eğitim
vergisi alınması hususu değerlendirilmelidir.
121. Eğitim ve öğretimini yabancı dille yapan okullarda okutulan yabancı dil ders kitaplarının ilgili ülkelerden ithal edilmesi yerine, müelliflerce üretilmesi teşvik edilmelidir.
122. Genel ortaöğretimde, ikili öğretimin ve kalabalık sınıf mevcutlarının
bulunduğu şehirleşme hızının yüksek olduğu yerleşim birimlerinde, eğitim
altyapısının öncelikle tamamlanması ve iyileştirilmesi için bu yörelerdeki
yatırımlara öncelik verilmeli, inşaatların kısa sürede bitirilmesini sağlayıcı
önlemler alınmalıdır.
123. Ders kitaplarının, yeniden kullanılmasına olanak sağlayıcı bir sistem geliştirilmelidir.
124. Eğitim giderleri vergiden düşürülmelidir 6 (MEB, XV. Milli Eğitim Şûrası, 1996). 6 MEB, XV. Milli Eğitim Şûrası, İstanbul 1996.
KAYNAK
BİLĞİSAYARINIZA PDF İNDİRİNİZ;
http://earsiv.atauni.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/123456789/1219/%C4%B0smail_G%C3%9CLMEZ_tez.pdf?sequence=1
36 CI BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR,
********************
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder