AKP BİR AMERİKAN PROJESİ, AKP NASIL YARATILDI ? BÖLÜM 4

AKP BİR AMERİKAN PROJESİ,  AKP NASIL YARATILDI ? BÖLÜM 4

Cumhuriyet

Prof.Dr. Erol Manisalı

24 Eylül 2007

AKP NASIL YARATILDI ? (4)

AKP ABD’nin hizmetinde Erdoğan hükümeti iktidara gelir gelmez ABD ve AB’in taleplerini bir bir yerine getirmeye koyuldu.

AKP’nin iktidara gelmesiyle 1996’da senaryosu Rand Corporation’ın belgelerine yazılan öngörüler gerçekleşiyordu. Ankara’da BOP’un hizmetinde bir siyasi yönetim işbaşına geldi. AKP’nin iktidara gelmesi ABD ve Sünni ülkelerin medyalarında büyük destekle karşılandı. ABD, İngiltere ve İsrail başta olmak üzere Batı’nın bu desteği bir bakıma kimi çelişkileri de beraberinde getiriyordu.

* Köktendinci kimliği Batı’nın değerleri ile örtüşmüyordu.

* Türkiye Cumhuriyeti’nin köktendinci bir yapılanmaya doğru sürüklenmesi Batılı değerlerden uzaklaşan bir Türkiye’nin doğmasına neden olacaktı.

Bunlara rağmen ABD ve AB medyası ve çevreleri çok memnundular. Özellikle ABD, İngiltere ve İsrail’in elinde TSK’ye ve Türkiye’deki ulusalcı cepheye karşı bir koçbaşı gibi kullanacakları araç vardı. Bu yönetim Ortadoğu’da işbirlikçi bir Sünni devletler kuşağının oluşturulması için kullanılmaya hazırdı.

ABD, İngiltere ve İsrail’e endekslenmiş bir Ankara yönetimi, BOP için hayal bile edilemeyecek bir köprü durumundaydı. Köprüyü kullandıktan sonra ortadan kaldırmak zor olmayacaktı. Zaten Türkiye başta olmak üzere birçok ülkenin sınırları değiştirilmiş hale gelecekti.

Ulusal çıkarlara ters tavizler
AKP 2002’de iktidara gelir gelmez Erdoğan ve Gül ABD ve AB ile işbirliği anlayışlarını somut bir biçimde ortaya koymaya başladılar.

Siyasi, iktisadi, hukuki ve kültürel alanlarda ABD ve AB’nin taleplerini bir bir karşılamaya koyuldular. ABD ve AB’nin talepleri Türkiye’nin ulusal çıkarlarıyla, Cumhuriyetin değerleri ve Lozan’ın kazanımlarıyla örtüşmeyen ödünlerdi. Ana başlıkları şu şekilde özetlemek mümkün:

SİYASİ ÖDÜNLER

Siyasi konular iç ve dış ilişkiler olarak ayrılabilir ve değişik alanlara yayılabilir

* Hükümetin ABD, İngiltere ve İsrail’in önderliğinde yürüttükleri Büyük Ortadoğu Projesi’nin bir parçası, bir aracı, bir ön karakolu olmayı en baştan kabul etmesi. AKP üst yönetiminin BOP’a angaje olmaları iktidara getirilişlerinin ana nedenidir.

BOP’un hedef aldığı ülkelerden birinin Türkiye olmasına rağmen AKP üst yönetimi bu projeye endekslenmeyi kabul etmiştir.

* Siyasi olarak iç yapılanmada yerel ve bölgesel yönetimlerin idari, mali ve kültürel özerkliklerine doğru yeni hukuki düzenlemeler getirilmiştir.

Etnik ve dini ayrılıkları özendiren bu değişiklikler, Brüksel merkezli talep ve dayatmalar sonucu yapıldı. Türkiye’nin üniter yapısı büyük zarar görmeye başladı. Lozan’ın kazanımlarını ve Türkiye’nin bütünlüğünü zedeleyen gelişmelerin altyapısı hazırlandı.

* AKP üst yönetimi TSK’nin ısrarlı taleplerine rağmen ABD, İngiltere ve İsrail’in Irak’ın kuzeyinde bir Kürt yönetimi ve devleti oluşturmasına seyirci kaldı. TSK’nin müdahale talepleri geri çevrildi. AKP üst yönetimi bu konuda ABD, İngiltere ve İsrail’e endekslenmiş bulunuyor. İktidara getirilme sebebi bunu gerektiriyordu.

* Irak’ın fiilen üç ayrı otonom yapıya, bölgeye bölünme sürecine AKP hiçbir ciddi tepki göstermedi.

17 Aralık 2004 ve 5 Ekim 2005 tarihinde AKP hükümeti AB ile imzaladığı iki anlaşma ile Türkiye’nin AB’ye alınmadan Brüksel tarafından yönetilmesinin altyapısını hazırlayan çok önemli anlaşmalar yaptı. Bunlar Türkiye’nin ulusal çıkarları ile örtüşmeyen ve ülkeyi programlı bir biçimde sömürgeleştiren belgelerdir. Konunun ayrıntıları, bütün belgeleri ile birlikte “Avrupa ile Yakın Bağlar” kitabında ortaya konmuştur.

* Kıbrıs konusunda 1 Mayıs 2004’te Rumlar, adanın tamamını temsilen AB’ye tam üye yapılırken AKP hükümeti TBMM’nin eskiden aldığı kararları tanımadığı gibi Türkiye’nin uluslararası anlaşmalardan doğan haklarını kullanmadı.

Kullanamazdı; Kıbrıs konusunda İngiltere ve ABD’ye çok önceden sözler verilmişti bile. Rauf Denktaş bu nedenle tasfiye edilirken yerine Washington ve Brüksel’in istediği Mehmet Ali Talat getirildi. Kıbrıs adası BOP’un en önümli parçalarından biriydi.

* ABD ve İngiltere’nin Irak ve Afganistan’ı işgalleri sırasında AKP hükümeti siyasi ve askeri olarak destek vermiştir.

Gül’ün Powell ile yaptığı gizli anlaşma, 24 Mayıs 2003’te Vatan gazetesinde Gül ile yapılan söyleşide ortaya çıktı.

9 MADDELİK ANLAŞMA

1) Türk askeri Irak’ın kuzeyinden çekilecek, sınır harekâtlarına son verilecek ve PKK’ye askeri harekât için ABD’den izin alınacak

2) Türk Silahlı Kuvvetleri, PKK/KADEK’e karşı ABD askeri makamlarına bilgi vermeden ve izin almadan harekât yapamayacak, aksi halde siyasi ve askeri yaptırım uygulanacak.

3) ABD’nin İran ve Ortadoğu harekâtlarına aktif destek ve katılım sağlanacak.

4) Türk ordusunun asker sayısında ve silah gücünde indirim yapılacak.

5) Irak’ın kuzeyinde kurulan kukla devlet Türkiye tarafından tanınacak.

6) PKK/KADEK elemanlarına geniş kapsamlı af çıkarılacak.

7) Güneydoğu belediyelerine özerklik verilecek ve Türkiye adım adım federasyona götürülecek.

8) Kıbrıs’ta Denktaş devre dışı bırakılacak, Annan Planı küçük değişikliklerle kabul edilecek ve uygulanacak. Ege’de Yunanistan’ın taleplerine esnek tavır alınacak.

9) Ermenistan’a yönelik kısıtlamalar kaldırılacak. (Anlaşmanın imza tarihi 3 Nisan 2003)

Gül’ün hükümet adına yaptığı bu anlaşma Türkiye’nin BOP’a nasıl endekslenmek istendiğini gösteriyor.

İktisadi ödünler

AKP hükümeti iktisadi alanda ABD ve AB’nin taleplerini harfiyen yerine getirmiştir. Bu alanda verdiği başlıca ödünler şunlardır:

* Türkiye’nin en stratejik iktisadi kurumlarının özelleştirilip Batı tekellerine sunulması. Enerji, iletişim, ulaştırma, ağır kimya, bankacılık gibi stratejik alanlar dikkati çeker.

* Batı şirketlerine ve sermayesine ayrıcalıklı bir biçimde özel kanunların çıkarılarak imtiyaz verilmesi. Kapitülasyonların geri getirilmesi.

* Batı ülkelerinin ulusal iktisat politikası izlemelerine rağmen AKP’nin özellikle gayri milli ve bölgeci iktisadi uygulamalara yönelmesi.

* Avrupa Birliği ile yaptığı anlaşmalarla kurumsal olarak Türkiye’nin üçüncü ülkelerle olan iktisadi ilişkilerini ipotek altına alan yeni anlaşmalar yapılması. Bu bağlamda AB’yi Türkiye üzerinde himayeci bir konuma özellikle sokan iktisat politikasının hükümetin temel felsefesi haline gelmesi.

* IMF ile daha derinleştirilmiş bağlayıcı anlaşmalar yaparak Türkiye’nin ulusal refleks göstermesini önleyecek kısıtlamaların özellikle getirilmesi.

AKP hükümetinin iktidarı döneminde ABD ve AB taleplerinin iktisadi ve siyasi olarak tek yanlı karşılanmasının gerisinde Türkiye’nin o ülkelerin himayesi altına sokulması hedefi yatmaktadır.

AKP hükümeti bunu ne için yapmıştır? Bunu bir alışveriş olarak görmüştür. Kendi zihniyetinin Türkiye içinde uygulanması ve yeniden yapılanmanın sağlanması için Amerika ve Avrupa’nın AKP’yi desteklemesi gerekiyordu. Verilen ödünler bu desteğin alınmasının bir karşılığıdır. AKP başdanışmanı Dr. Yalçın Akdoğan bu alışverişi “Batı ile bizim aramızda 200 yıldır ilk defa bir örtüşme sağlandı” diyerek ifade etmiştir.

Bu ifadeyi Murat Bardakçı ‘nın Cumhuriyet’te çıkan yazısında söyledikleriyle birleştirdiğimiz zaman anlamı daha iyi anlaşılıyor. Hanefiler 200 yıldır iktidar mücadelesi yapıyorlardı; şimdi bunu başardılar. Emperyalizmin talepleri ile kimlerin niyetlerinin ve mücadelelerinin örtüştüğü açık olarak görülüyor.

Bu yazı dizisinde AKP’nin 1990’lı yılların başından itibaren nasıl planlanıp sahneye çıkarıldığı ana hatları ile ortaya konmuştur. Bu proje ABD, AB ve İsrail’in Türkiye’de Cumhuriyet’in yerine AKP’nin önderliğinde İslamcı bir yapılanmayı sağlamak için hazırlandı. AKP’ye BOP’ta önemli bir misyon verildiği açık olarak görülmüştür. BOP, bölge ülkelerine demokrasi getiren değil, onları etnik ve dini olarak bölmeye yönelik bir projedir. AKP’nin bu proje içinde yer alması, Türkiye’nin iktisadi, sosyal ve siyasal gelişme amaçları ile örtüşmemektedir. Bu dizi AKP’nin baştan itibaren kimler tarafından ve niçin planlandığını gözler önüne sermek için hazırlanmıştır. 

Bugün
24 Aralık 2014 Çarşamba
AKP’nin ABD-İsrail Projesi Olduğunu Bir Kişi Daha Doğruladı

Merkez Parti Başkanı Karslı’nın “Dilipak, ‘AK Parti ABD projesidir’ dedi” sözünü Devlet eski Bakanı Tümen de doğruladı: “Dilipak, proje bitene kadar AK Parti’nin iktidarda kalacağını anlattı.”

Merkez Parti Genel Başkanı Abdurrahim Karslı  +1 TV’de AKP’ye yakınlığıyla bilinen Akit Gazetesi yazarı Abdurrahman Dilipak’ın kendilerine “AKP’nin bir proje partisi” olduğunu ve ABD, İngiltere ve İsrail’in desteğiyle kurulduğunu söylediğini iddia etti.

Karslı’nın iddiasını Devlet eski Bakanı Aydın Tümen de doğruladı. Tümen, söz konusu toplantıya kendisinin de katıldığını belirterek,  “Karslı’nın anlattıkları baştan sona doğru. Geçtiğimiz ekim ayında beş altı kişinin katıldığı toplantıda Dilipak, AK Parti projesinin nasıl kurgulandığını ortaya koydu. Ayrıca projenin henüz sonuçlanmadığını, şu anda AKP’nin çok güçlü olduğunu ve bu proje bitene kadar iktidarda kalacağını anlattı. Yani ‘AKP görevini bitirmedi’ demeye getirdi” şeklinde konuştu.

ALİ BULAÇ DOĞRULADI

Zaman Gazetesi yazarı Ali Bulaç da yazısında, Karslı’yı doğruladı. Bulaç, “Karslı beni şahit gösteriyor. Evet, o toplantıda vardım. 1998’lerden başlamak üzere Amerikalılar, sıklıkla bizlerle görüşmeye başladı. Biri gidiyor, üçü geliyordu. Dilipak, Türkiye için bir siyasi proje hazırladı. Onun ifadesine göre Ankara’da birilerine çalıştığı dosyayı verince, Amerikalılar’ın görüşme trafiği değişti. Dilipak, projesinin bazı değişikliklerle AK Parti olarak ortaya çıktığını gördü. Amerikalılar, projeyi Erbakan Hoca’ya uygulatmayı düşünüyorlardı, ancak o reddetti.

Erbakan Hoca son görüşmemizde AK Parti’nin nasıl kurulduğunu anlattı, elindeki bazı belgeleri bana gösterdi; Ertan Yülek Bey şahittir” diye yazdı.

ABD 3 SÖZ VERDİ 3 ŞEY İSTEDİ

Dilipak’ın söylediği iddia edilen ve yalanlanmayan sözlere göre ABD’liler şu teklifte bulundu:

“1. Biz sizi iktidara taşıyalım.

2. Size iktidarda sorun çıkaracakları opere edelim.

3. Size gerekli finansal destekleri getirelim.”

Karşılığında ise  AKP’den şunlar istendi:

“A. İsrail’in güvenliğini artıracaksınız, önündeki engelleri kaldıracaksınız.

B. Büyük Ortadoğu Projesi yani sınırların değişmesi.

C. İslam’ın yeniden yorumlanmasında bize yardımcı olacaksınız.”

‘FiL iLE YATAĞA GiRERSEN EZiLiRSiN’

Ali Bulaç, yazısında şu bilgiyi paylaştı: “M. Ali Bulut’un yazdığına göre bu proje rahmetli Muhsin Yazıcıoğlu’na da teklif edilmiş. Yazıcıoğlu, Erdoğan’a ‘Kardeşim, Amerika’nın desteğindeki bir siyasete hizmet edilmiyor. Millete dayanarak siyaset yapacaksan geleyim. Amerika hep kendine hizmet ettirir’ diyor.

Tayyip Bey ona, ‘Bir müddet Amerika’nın dediklerini yaparız. Mani olurlarsa dirsek vurur, gideriz’ deyince rahmetli, ‘Amerika dirsek vurulacak güç değil. Fil ile gireceğin yataktan ezilerek çıkarsın’ demiş, teklifi nazikçe reddetmiş.”

http://www.postmedya.com/gundem/akpnin-abd-israil-projesi-oldugunu-bir-kisi-daha-dogruladi-h106516.html

..

AKP BİR AMERİKAN PROJESİ, AKP NASIL YARATILDI ? BÖLÜM 3

AKP BİR AMERİKAN PROJESİ,  AKP NASIL YARATILDI ? BÖLÜM 3

Cumhuriyet
Prof.Dr. Erol Manisalı
23 Eylül 2007

AKP NASIL YARATILDI ? (3)

Köktendinci-büyük sermaye evliliğinin iktidara taşınması ABD’nin Büyük Ortadoğu Projesi için yaşamsal önemdeydi

Yeni İslamcıların iktidara getirilişi

* 11 Eylül 2001’de patlak veren olay ABD’nin AKP’yi omuzlayıp iktidara hızla taşımasını kaçınılmaz hale getiriyordu. Kimi yabancı büyükelçiler Ankara’da verdikleri dar kapsamlı yemeklerle davet ettikleri kişilere AKP’ye katılmaları veya destek vermeleri konusunda telkinde bulunuyorlardı. İslamcılıkla (ve köktendincilikle) uzaktan yakından ilgisi bulunmayan kimi simalar buna uydular. Sarıklı-boyunbağlı ittifakının ilk adımları ABD’nin patronluğu altında atılmaya başlandı. Gazete patronları da bu davetlerin baş konukları arasındaydılar. Bu konuda İstanbul büyük sermaye çevrelerinde bir fikir birliği sağlandı.

1999’da Batı ile ilişkilerde Türkiye’yi denetim altına alacak altyapı mekanizmaları Avrupa Birliği ve IMF üzerinden kurulmaya başlandı; ön hazırlıklar tamamlanmıştı.

-Aralık 1999’da AB’nin Helsinki Doruk Toplantısı’nda “koşullu adaylık” imzalatıldı.

Başbakan Bülent Ecevit, “İmzaladım ama içime sindiremiyorum” diyordu. Hiçbir zaman tam üye yapılmayacağı AB sürecine Türkiye’nin bağlanması ve dışarıdan yönetilmesi anlamına gelen ilk adım atılmıştı. “İnisiyatif” Ankara’dan Brüksel’e geçiyordu. AB ile ilişkilerde gelmiş olduğumuz noktada 1999 Helsinki anlaşmasının Başbakan Ecevit’in söylediği gibi “niçin sindirilemeyecek bir bağlantı olduğunu bugün daha iyi görebiliyoruz.”

*Yine 1999 yılında IMF ile imzalanan iktisadi içerikli bir anlaşma ile Türkiye, ABD ve AB’nin iplerini elinde tuttuğu IMF’nin öngörüleri doğrultusunda hareket etmek zorunda olan bir ülke konumuna sokulmuştu.

Artık işbirliğine hazır bir iktidarın (partinin) Ankara’ya taşınması ABD’nin Büyük Ortadoğu Projesi için büyük önem taşıyordu. AKP, bu iktidara verilen ad olacaktı.

BÜYÜK SERMAYE AKP’NİN ARKASINDA

Türkiye’deki büyük sermaye (ve holdingler) ABD istediği için AKP’ye destek verdiler. ABD’nin Türkiye’deki resmi temsilcilikleri aktif bir biçimde çalışmaya başladılar. 2000 ve 2001 yılları hazırlıkların yoğunlaştığı bir dönem oldu.

11 Eylül 2001’de patlak veren olay ABD’nin AKP’yi omuzlayıp iktidara hızla taşımasını kaçınılmaz hale getiriyordu. Kimi yabancı büyükelçiler Ankara’da verdikleri dar kapsamlı yemeklerle davet ettikleri kişilere AKP’ye katılmaları veya destek vermeleri konusunda telkinde bulunuyorlardı.

İslamcılıkla (ve köktendincilikle) uzaktan yakından ilgisi bulunmayan kimi simalar buna uydular.

Sarıklı-boyunbağlı ittifakının ilk adımları ABD’nin patronluğu altında atılmaya başlandı.

Gazete patronları da bu davetlerin baş konukları arasındaydılar. Bu konuda İstanbul büyük sermaye çevrelerinde bir fikir birliği sağlandı. ABD’nin (ve İngiltere’nin) hangi partiye destek vermekte olduğu, kimleri iktidara getirmeye hazırlandığı kulaklara fısıldandı. ABD, büyük sermaye, AKP koalisyonu gerçekleştirildi.

Türkiye ekonomisinin yaklaşık yüzde 10’unu kapsayan büyük sermaye çevreleri Amerika’nın istekleri doğrultusunda hareket ederek AKP’yi destekleyeceklerdi. Soğuk savaş sonrasının yeni yapılanmasına hizmet etmek zorundaydılar. ABD’nin Türkiye için biçtiği elbiseyi birlikte halka giydireceklerdi.

Köktendinci-büyük sermaye evliliği aynen Amerika’daki yeni muhafazakârlar koalisyonu gibi Türkiye’de de sağlanıyordu. ABD’nin Büyük Ortadoğu Projesi için önemli bir adım atılmıştı.

Ordu ABD’nin önünde en büyük engel
ABD-büyük sermaye-AKP koalisyonu ve BOP’un önündeki tek potansiyel engel TSK idi. AKP iktidarı ile TSK karşı karşıya getirilecekti.

AKP’nin arkasında ABD, AB ve büyük sermaye duracaktı.

*Büyük sermaye ve işbirlikçi köktendincilerin tekeline alınacak olan medya kanalı ile TSK yıpratılacaktı.

*Tarikatlar ve cemaatler TSK’ye karşı kullanılacaklardı.

*Bölücü güçler ve PKK, ABD ve AB tarafından desteklenerek TSK güç duruma sokulacaktı.

ABD, TSK’nin üst kademelerinde BOP’a karşı çıkmayacak ve destek verecek kadroların olması için vargücü ile çalışmaya başladı. Genelkurmay Başkanı Kıvrıkoğlu ve MGK Genel Sekreteri Tuncer Kılınç ‘ın yönetimdeki etkinliklerinden büyük rahatsızlık duyulmaktaydı.

14 Ocak 2002’de Genelkurmay Başkanı Kıvrıkoğlu’nun Rusya Federasyonu Genelkurmay Başkanı ile güvenlik konularını içeren bir çerçeve anlaşma imzalamasını ABD’nin AKP operasyonunu hızlandırmasına yol açtı.

Yine 7 Mart 2002’de Harp Akademileri’ndeki ulusal bir seminerde MGK Genel Sekreteri Tuncer Kılınç’ın yeni denge politikalarına geçilmesi konusunda benim savunduğum görüşlere tam destek vermesi, arkasından da “Türkiye, Rusya ve İran başta olmak üzere bölge ülkeleriyle işbirliğini geliştirmeli ve Batı’nın hesaplarını bozmalı” yönünde konuşma yapınca yer yerinden oynadı.(5)

TSK, ABD’nin BOP’una daha şimdiden tepki göstermeye başlamıştı. AKP’nin bir an önce iktidara getirilerek TSK’ye karşı kullanılması ABD için en öncelikli konu haline geldi.

Erdoğan ve Gül görücüye çıkıyor
Irak’ı işgale hazırlanan iki ortak ABD ve İngiltere’nin elemanları ve uzantıları, 2001 yılında yeni kurulmakta olan AKP’yi pazarlamaya başlıyorlar.

2001 yılında yeni kurulmakta olan AKP ve iki parlayan lideri Tayyip Erdoğan ve Abdullah Gül ‘ün içeriden ve dışarıdan destekçileri giderek artıyor; dış destekler içinde ABD ve İngitere başı çekiyorlar. 2003 yılında Irak’ı işgale başlayacak olan iki stratejik ortak ABD ve İngiltere’nin elemanları ve uzantıları Tayyip Erdoğan ve Abdullah Gül’ü pazarlamaya başlıyorlar.

*18 Temmuz 2001’de Tayyip Erdoğan İsrail Büyükelçisi David Sultan ile görüşüyor. Görüşme hakkında hiçbir açıklama yapılmıyor.

*ABD Büyükelçiliği Müsteşarı Lawranse ile Tayyip Erdoğan sık sık bir araya geliyorlar, yine hiçbir açıklama yapılmıyor.

*23 Temmuz 2001’de Abdullah Gül, İngiltere Büyükelçisi Sir David Logan ‘ı ziyaret ediyor. (bu notlar Kaynak Yayınları, No 481’de çıkıyor)

*23 Temmuz 2001’de Karen Fogg Milliyet’te yayımlanan söyleşisinde şunları şöylüyor: “Tayyip Erdoğan solun boşalttığı alana yönelecek, pragmatik davranacak. Erdoğan Avrupa’daki Hıristiyan demokratlara benziyor.” 22 Temmuz 2007 sonuçları daha o gün öngörülmüş.

**Türkolog ve Ortadoğu Uzmanı Dr. Andrew Mango, 7 Mayıs 2000’de Aydınlık’ta çıkan söyleşisinde şöyle diyor: “Abdullah Gül Amerika’ya ve İngiltere’ye geldi; gerekli mesajları verdi. Demokratız, Avrupa’dan yanayız. Tek istediğimiz sizin sahip olduğunuz özgürlükler; değerlerimiz aynıdır.”

Abdullah Gül açıkça “Türkiye Cumhuriyeti’ne sizin baktığınız gözle bakıyoruz” demiş. Dr. Yalçın Akdoğan ‘ın 2004’te söylediklerini ondan çok önce ortaya koymuş; Avrupa ile AKP’nin Türkiye planları örtüşüyor demiş olmuyor mu?

Erdoğan ve Abdullah Gül’ün ABD, İngiltere ve İsrail yetkilileriyle 2001 yılında olağanüstü sıklıkla buluştuğuna ve görüştüğüne şahit oluyoruz. Tayyip Erdoğan ve Abdullah Gül görüşmelerle ilgili olarak basına açıklama yapmıyorlar. Yapmak zorunda kaldıklarında üstü kapalı geçiştiriyorlar. Görüşmelerin gündemi kamuoyundan saklanıyor. Görüşmelerin ABD, İngiltere ve İsrail yetkilileri ile yoğunlaşması, Tayyip Erdoğan ve Abdullah Gül’ün Büyük Ortadoğu Projesi’nde alacakları rolün de habercisi oluyor.

(5) “Avrupa’nın Askerle Kavgası”, Truva 2006

ABD istedi, AKP için herkes çalıştı
* ABD ve İngiltere Batı medyasını harekete geçirdi. O günlerde gözlerden kaçmıştı. ABD’nin güdümünde büyük sermaye-köktendinci ittifakı kurulmuştu. İstanbul patronları tüm güçlerini AKP’yi iktidara getirmek için kullandılar.

T ayyip Erdoğan’ın 1990’da Kasımpaşa’daki özel bir vakıfta Dr. Abramowitz ile başlayan ilk teması nihayet son noktasına gelmişti.

1990’lı yılların başında Erbakan’ın yerine aranan ABD ile işbirliğine hazır yenilikçiler 2002’de iktidara taşınacak kıvama sokulmuşlardı.

2002 yılında Ecevit hükümetinde ve TSK’de ABD’ye karşı bazı hareketlenmeler oldu.

Türkiye’deki oligarşi ve Batı merkezleri ürkmüşlerdi.

Büyük sermaye medyası ve Batı basını bu karşı çıkışı eleştirdi. AKP’nin artık bir an evvel iktidara taşınması gerekiyordu.

**ABD, Irak ve Kıbrıs konusunda Ecevit hükümetinden istediklerini almakta zorlanıyordu. Ecevit KKTC’de Denktaş’ın arkasında duruyordu.

Şimdi Ankara’da Washington’ın söylediklerini bir bir yerine getirecek bir hükümet gerekiyordu.

Ecevit hükümeti içindeki kimi Amerikancı bakanların çabaları yeterli olmadı. 1996’da yazılan Rand Corporation’un raporunda öngörüldüğü üzere Washington’a birebir bağımlı bir yönetim gerekiyordu. Durum çok açık hale geldi. Irak’a müdahale ve Kıbrıs başta olmak üzere bir dizi operasyonu emir-komuta zinciri içinde yürütecek ve kullanılacak bir yöntem için bütün kaynaklar seferber edildi.

*Hükümet içindeki “Amerikancı kanat” koalisyonu dağıtmak için düğmeye bastı.

* Büyük sermaye medyası koalisyonun dağılması için yayına başladı.

* ABD ve İngiltere Batı medyasını harekete geçirdi. O günlerde gözlerden kaçmıştı. ABD’nin güdümünde büyük sermaye-köktendinci ittifakı kurulmuştu. İstanbul patronları tüm güçlerini AKP’yi iktidara getirmek için kullandılar. Washington’ın talepleri doğrultusunda harekete geçtiler.

CHP ve DSP içindeki yandaşların da bu operasyonda büyük katkıları oldu. Tayyip Erdoğan ve Abdullah Gül’ün bilinen geçmişlerine ve bağlantılarına rağmen koltuğa oturmalarının yasal zemini hukuk zorlanarak gerçekleştirildi.

AKP’yi istemeyenler bile ABD, İngiltere ve İsrail istediği için bu operasyonlarda örtülü bir biçimde yer almışlardır.

Bu çevreler Türkiye’deki oligarşinin gizli ortaklarıdırlar; ve her dönemde misyonlarını sürdürmüşlerdir. Durum bugün de fazlasıyla devam etmektedir. Hem 22 Temmuz seçiminde hem de Cumhurbaşkanlığı seçiminde bunları sahnede gördük.

2 Kasım 2002 seçimlerine giderken aynen Karen Fogg ‘un bir yıl öncesinde Hürriyet’te söylediği gibi Tayyip Erdoğan soldaki ve ulusalcı cephedeki boşluğu doldurmuştur. Varoşlara ve kırsala hitap eden dinci ve tarikatçı söylemler yanında halkçı öğelerin de bulunduğunu gördük.

ABD ve batı Türkiye’deki ulusalcı kimliğin diğer siyasal partiler tarafından doldurulamaması yüzünden, doğan toplumdaki ulusal kimlik boşluğunu halkçı ve dinci söylemlerle AKP’nin doldurulmasını sağladı. Hatta karşısına ve yanına Genç Parti’yi de monte ederek ulusalcı cepheyi işgal etti. Hem iktidara koşan AKP hem de muhalefet gibi gösterilen Genç Parti ABD’nin taleplerini yerine getirmiş oldular.

ABD, İngiltere ve İsrail AKP’nin 3 Kasım 2002 seçimleri ile iktidara taşınmasını BOP’un bir gerçeği olarak başarılı bir biçimde yönetmişlerdir.

4 CÜ BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR

***

AKP BİR AMERİKAN PROJESİ, AKP NASIL YARATILDI ? BÖLÜM 2

AKP BİR AMERİKAN PROJESİ,  AKP NASIL YARATILDI ? BÖLÜM 2

Cumhuriyet

Prof.Dr. Erol Manisalı

22 Eylül 2007

AKP NASIL YARATILDI ? (2)

Batı ve kapitalizm karşıtı yönetim istemeyen ABD ve AB, Recep Tayyip’i Erbakan’ın yerine hazırladı

Antiamerikancılara tasfiye

‘Antiamerikancı Erbakan’ ın 1990’lı yıllarda yavaş yavaş iktidara yükselişi ABD’yi (ve İngiltere’yi), “işbirlikçi köktendinci” arayışına yöneltti. Hele 1996’da Necmettin Erbakan ‘ın Tansu Çiller ‘in DYP’si ile koalisyon yaparak başbakan oluşu İslamcıların bölünmesini ABD için kaçınılmaz hale getirdi.

Yalnız ABD değil Avrupa için de zorunluydu. Batı kapitalizminin iki temel ayağı olan ABD ve AB, karşılarında “Batı ve kapitalizm” karşıtı yönetimler istemiyorlardı. Köktendinci olmaları hiç önemli değildi. Önemli olan ABD (ve Batı) politikalarının bir parçası olarak hizmet vermeleri ve açık piyasa ekonomisini benimsemeleriydi.

Amerikan-İngiliz koalisyonu ve Fransa, Ortadoğu İslam ülkelerinde bu işi uzun yıllardan beri başarılı bir biçimde yürütmekteydiler. Şeriatçı olan ya da olmayan, ancak işbirlikçi olan siyasiler ve yönetimler ABD ve Avrupa tarafından üretilmiş ve uzun yıllardan beri kullanılmaktaydılar.

Şimdi Türkiye’deki Refah Partisi’nin bölünerek ABD (ve Batı) ile işbirliği yapacak kısmının sahneye çıkarılması gerekiyordu.

20 Ekim 1996’da Aydınlık dergisi manşetten şunu duyurdu: “Abramowitz Tayyip’i Erbakan’ın yerine hazırlıyor.” Bu başlık o tarihte herkesin gülüp geçeceği bir ifade olarak düşünülebilir. Öyle ya;

* Ortada Refah’ın başında tek ses olan Necmettin Erbakan vardı. Tayyip Erdoğan’ın onun yerini alması kimsenin aklının ucundan geçmedi.

* Üstelik Sultan Galiyev ‘in söylediklerini andıran bir duruş sergileyen Tayyip Erdoğan, Refah’ın çizgisiyle örtüşüyordu.

* Necmettin Erbakan’ın başbakan olduğu kabinede Kıbrıs’tan Sorumlu Devlet Bakanı statüsünde kapı gibi Erbakancı (ve Antiamerikan) bir Abdullah Gül boy gösteriyordu.

Ben bu kişiyi taa 1979’dan beri tanıyordum; birkaç aylığına asistanlığımı bile yapmıştı. (4) Milli Görüş’e sahip, şeriatçı ve en baştan beri Necmettin Erbakan’a sadık kalan bir akademisyendi. Hatta TBMM’de benim görüşlerimi, adımı da vererek savunan bir kişiydi Abdullah Gül.

* Şimdi 20 Ekim 1976’da Aydınlık dergisinin Rand Corporation’un hazırladığı raporu kaynak göstererek “Amerika Tayyip Erdoğan’ı başbakan, Abdullah Gül’ü de dışişleri bakanı yapacak” diyen başlıklara inanmak imkânsızdı. Ortada Tayyip Erdoğan, antiamerikancı Abdullah Gül, Erbakan’a dört elle sarılmış vaziyette boy gösterirken kim inanabilirdi ki bu tür açıklamalara?

28 ŞUBAT SÜRECİ KÖKTENCİLERİ KÖŞEYE KISTIRIYOR

Necmettin Erbakan’ın 10 yıl sonra 2007 Temmuz’unda televizyonda yaptığı bazı açıklamalar var: “Tansu Çiller bana sizinle koalisyona devam edeceğiz. Başbakanlığı ve başbakan yardımcılığını değişerek paylaşırız dedi; anlaştık. Kendisi Cumhurbaşkanı’na ( Demirel ) gitti, ancak benim yerime Mesut Yılmaz ‘ı tercih etti.”

Necmettin Erbakan, “Demirel ile Çiller’in anlaşarak kendisine bu oyunu oynadıklarını” ima ediyor; hatta söylüyor. Tabii arkada ABD var. Demirel ve Çiller Washington’ın taleplerine itaat ediyorlar.

Arkasından 1997 “28 Şubat süreci” başlıyor. Görünürde “Laik ordu köktendinci gelişmeleri önlemek için 28 Şubat sürecini başlatmış sanılıyor” . Karadayı Genelkurmay Başkanı; ayrıca “Amerika’nın çok itibar ettiği” kimi generaller sahnedeler.

Büyük sermayenin elindeki medya, olayı “Ordu İslamcıları engelledi” diye sunuyor. Ancak arka planda çok daha önemli bir olay var: “Amerika karşıtı İslamcılar tasfiye ediliyor.” Necmettin Erbakan ve onun çizgisindekiler tasfiye edilirken köktendinciler 28 Şubat süreci ile ikiye bölünüyorlar.

(4) Avrupa’yla Derin Bağlar İçinde “Abdullah Gül’ün Kimliğinde AKP” , Truva Yay. 2007, sf. 50-75 arası

28 Şubat süreciyle ortamı hazırlanan AKP’nin iktidar yolu 11 Eylül 2001 İkiz Kuleler olayıyla hızla açıldı

Erdoğan ve Gül ABD saflarında
Washington, Büyük Ortadoğu Projesi’nde acele etmek zorundaydı. Türkiye’ye “Washington’ın güdümü altına girmiş bir iktidar” gerekmekteydi. ANAP-DSP ve DSP-MHP-ANAP koalisyonları Amerika’nın Ortadoğu operasyonlarında gerekli adımları atmasına yeterli destek vermiyorlardı. ’28 Şubat süreci” Rand Corporation’ın 1996’da öngörüp yayımladığı senaryonun uygulanmasına yol açıyor.

* Köktendinciler 28 Şubat operasyonu ile köşeye sıkıştırılmışlar.

* Bir kısım “genç” köktendinciler “Amerika ile işbirliği yapılmadan Türkiye’de TSK’nin alt edilemeyeceğine inandırılıyorlar” .

* Amerika (ve emperyalizm) karşıtı köktendincilere karşı “işbirlikçi köktendinciler” Rand Corporation’ın 1996’daki raporunda öngörüldüğü gibi “ayrıştırılıyorlar” .

* Değişen ve devşirilen genç köktendinciler artık yavaş yavaş sahneye çıkarılmaya başlıyor.

Washington “büyük sermaye iktidarının yanına işbirlikçi İslamcıları monte etmeyi planlıyor” . Bunlar Rand Corporation’ın raporlarında bir bir yazılmış. Dr. Morton Abramowitz , ABD adına senaryoyu yazan kişi. Daha önce de belirtildiği gibi “köylünün ve kent varoşlarının kontrolü için sermaye partilerinin yetersiz kalmaları köktendincileri ABD’nin en önemli dostu ve işbirlikçisi durumuna sokuyor” . Çünkü İslamcı partiler tarikatlar ve cemaatler kanalı ile köylüyü ve büyük kentlerin fakir varoşlarını denetimleri altına alabilecekler. Sisteme egemen olmak için köktendincilerin işbirliği kaçınılmaz hale geliyor.

* Bu arada sosyal devlet olanakları kaldırılacak.

* Çaresiz bırakılan insanlar çocuklarını, gençlerini “tarikat mekteplerinin ve cemaatlerin ellerine teslim edecekler” . İaşe sistemi sosyal düzene yerleştirilecek.

AMERİKA’NIN KÖKTENDİNCİLERLE ORTAK ÇIKARLARI

ABD’nin “Batı karşıtı olmayan ve Batı ile işbirliğine yatkın” köktendincilerle ortak çıkarlarının başlıcaları şunlardır:

* Köktendinciler de ABD (ve AB) de ulusalcı ve Kemalist yaklaşımlara (düşüncelere) karşıdırlar: Bunlar ortak düşmanlardır.

* Sosyal devlet yapısından ve güçlü devletten, köktendinciler de Batı da hoşlanmıyor.

* Türk Silahlı Kuvvetleri’nin “Atatürkçü değerlere ve düşüncelere bağlı olmaları ve bu değerlerin yıkılmasına karşı çıkmaları” , köktendincileri olduğu kadar ABD ve Batı’yı çok rahatsız etmektedir.

– Sovyetler Birliği dağıldıktan sonra ABD ve AB’nin Türkiye (ve bölge) üzerindeki planlarında “Sünni kuşağı” büyük önem taşımaktadır. Bu bağlamda Türkiye’de “Cumhuriyetin yerine ABD’nin denetimine girmiş bir İslam devleti oluşturmak” her iki tarafın ortak çıkarlarına uygun düşmektedir.

1990’lı yılların ikinci yarısında Demokratların Clinton iktidarı yerine Cumhuriyetçilerin yeni “Bush kuşağı” hazırlanmaya başlamıştı. Amerika’da yeni muhafazakârlar koalisyonu, başta Ortadoğu olmak üzere Asya’da olası Çin-Rus işbirliğine karşı hazırlanmaktaydılar.

Rusya’nın başında artık Yeltsin yoktu ve ülkesinin çıkarlarını Avrasya işbirliği projesinde görmeye başlayan bir Putin vardı.

Washington Büyük Ortadoğu Projesi’nde acele etmek zorundaydı. Türkiye’ye “Washington’ın güdümü altına girmiş bir iktidar” gerekmekteydi.

ANAP-DSP ve DSP-MHP-ANAP koalisyonları Amerika’nın Ortadoğu operasyonlarında gerekli adımları atmasına yeterli destek vermiyorlardı.

Bununla birlikte Ecevit ‘e rağmen 1999’da “Türkiye’nin AB süreci adı altında mengeneye alınması operasyonu” başarılmıştı. Ayrıca yine aynı yıl Ankara IMF denetimine sokulabilmişti.

Ancak bu araçlar orta ve uzun vadede sonuç verecek nitelikteydiler. Askeri ve siyasi olarak ABD’nin güdümü altında daha hızlı hareket edecek bir yönetime acil olarak ihtiyaç vardı.

11 Eylül 2001 İkiz Kuleler olayı (saldırısı) Washington’ın istediği altyapıyı hazırlamıştı. Amerikan kamuoyu saldırı ve işgal operasyonlarına evet diyecek kıvama sokuldu. Amerika ve Avrupa’da hazırlanan bu psikolojik ortamın tek eksiği Türkiye’deki iktidarın ABD’nin operasyonlarına fiilen katılmasındaydı.

Amerika ve Batı açısından şimdi AKP zamanıydı ve düğmeye basıldı. 28 Şubat süreci (operasyonu) ile tasfiye edilen ABD karşıtı Erbakan yerine yeni ve işbirlikçi İslamcılar iktidara çoktan hazırlanmışlardı bile. ABD ve Türkiye içindeki ortakları AKP’nin iktidar yolunu hızla açacaklardı. İçimizdeki oligarşi harekete geçirildi. Tarikatlar, bölücü çevreler ve kimi büyük sermaye çevreleri, “ABD’nin güdümünde” düğmeye bastılar.

3 CÜ BÖLÜM İLE DEVAM EDECEKTİR

***