AİHM, TÜRKİYE’DEN BİR ALEVİ YURTTAŞIN TALEBİ ÜZERİNE, ZORUNLU DİN DERSİ UYGULAMASINI,
İNSAN HAKLARI VE ÖZGÜRLÜKLERE AYKIRI BULARAK KALDIRILMASINA KARAR VERMİŞTİ.
Son derece sahtekâr bir demokratlıkla 12 Eylül’ü yargılayıp, zorunlu din dersinin, bir 12 Eylül faşistliği olduğunu görmezden gelen iktidar yetkilileri, “Matematik, fizik zorunlu oluyor da din dersi niye zorunlu olmasın” gibi kendilerine yakışır akılcılıkta(!) cevaplar yetiştirdiler.
Sonra da AİHM’ye “isterlerse Alevilere de Alevilik öğretiriz” mealinde pek akilâne(!) tezlerle itiraz ettiler. Ama reddedildiler.
Aynı iktidarın 2006’da yayımladığı Nüfus Hizmetlerinin Uygulanmasına Dair Yönetmelik’te (m. 82) “Aile kütüklerindeki din bilgisine ilişkin talepler, kişinin yazılı beyanına uygun olarak tescil edilir, değiştirilir, boş bırakılır veya silinir” hükmü var.
Pek çok yurttaş bu hakkı kullandı. Kaytarmadan araştırılsa, nüfus müdürlüklerine başvurarak kimliklerindeki “dini” bölümünü sildiren, boş bırakan, değiştiren vatandaşların sayısı hakkında, “yüzde doksan dokuzu Müslüman, yüzde 70’i muhafazakâr” sakızını çürütecek şaşırtıcı bir sonuç ortaya çıkabilir. Böyle bir ülkede böyle bir uygulamaya cesaret edebilen şeriatçı bir iktidarın, din dersinin tercihe bağlı olmasına bu kadar karşı olması tuhaf.
Yasalar herkes için eşit mi?
Ama zorunlu din dersine veya zorunlu din dersinde ısrara karşı çıkanların da konuyu sadece Sünni-Müslüman olmayanlar ve genellikle Aleviler üzerinden tartışması daha da tuhaf.
Bu ülkede kanunların mülkiliği ilkesi geçerli: Usulüne uygun olarak parlamentodan çıkıp yürürlüğe giren bütün yasaların ülke sınırları içindeki herkese eşit olarak uygulanması gerek.
Ama “din dersleri Sünniler için olabilir; Aleviler veya Müslüman olmayanlar için mecburi olmasın” gibi bir hava var.
Şeriatçıların inadı
İktidar dahil şeriatçıların zorunlu din dersi inadını izah etmek mümkün.
Ama zorunlu din dersine karşı olanların hassasiyetinin sadece Alevilerle, Hıristiyanlarla, Musevilerle vb. ilgili olması o kadar kolay izah edilemiyor ve anlaşılmıyor.
Bir Sünni Müslüman da “ben din dersi okumak istemiyorum” diyemez mi? Özgürlük, demokrasi, Sünnilere lazım değil mi? Sen hakkı eşit olarak ver, istemeyen kullanmasın.
Devleti yönettiklerini sananların sadece Alevileri, hele Müslüman olmayanları değil, Sünniler dahil hiç kimseyi, cennetlik Sünni Müslüman yapmak gibi bir görevi, yetkisi yok.
Din dersi zorunluluğu
Din dersi hiç kimse için zorunlu olmamalıdır.
Nasıl imam hatip okumanın bir hak ve özgürlük olduğu söyleniyorsa, Sünni Müslümanın dahi hiç din dersi okumamasının, hatta dinsiz olmasının da aynı saygıya layık bir hak ve özgürlük olduğu kabul edilmelidir. Mahalle baskısı zaten var; kanun metninde bari bu hak olmalıdır.
Demokrasiye ters
İnsanlık için iyi, güzel olduğu kafalara dan dan vurulan demokrasinin, özgürlüklerin, sadece mağdur oldukları “Allah’ın emri” sayılan gruplara layık görülme saplantısından artık vazgeçilmelidir.
Bu da çok yaralayıcı, ilkel, hatta “vahşi” bir ayrımcılıktır.
Demokrasi, özgürlük, ne Amerika’nın Ortadoğu’da yapmak istediği gibi döve döve, insanları birbirine kırdıra kırdıra getirilir; ne de böyle ayrımcılık mantığıyla tartışılır.
AİHM kesin bir kural koyuyor:
Din dersi hiç kimse için zorunlu olamaz!
Uygarlığa, demokrasiye, özgürlüğe “sadece şunlar layıktır, gerisi önemli değil” diyecekseniz, “Medeniyetler Çatışması” ukalası, kendini beğenmiş Huntington’tan farkınız yok demektir.
Ali TARTANOĞLU
Gazeteci Kaynak :
www.cumhuriyet.com.tr/koseyazisi/235657/AKP_icin_Ruzg_r_Tersten_Esiyor.html
Ali TARTANOĞLU, KİMDİR..
1954, Karaman
ÖĞRENİM
Konya Gazi Mustafa Kemal İlkokulu, Konya Maarif Koleji, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi (1977).
ÇALIŞMA YAŞAMI
Kamu
Bayındırlık Bakanlığı (memur), Yerel Yönetim Bakanlığı (müfettiş), Devlet İstatistik Enstitüsü (memur), Turizm ve Tanıtma Bakanlığı -daha sonra Kültür ve Turizm, sonra yine Kültür Bakanlığı-(müfettiş), memuriyetten (1978-1983) istifa. Yeniden memuriyet: 2002, Kültür Bakanlığı (Milli Kütüphane – Kültür ve Turizm Uzmanı), 2008 TBMM.
Özel sektör:
Ekinciler Holding (yatırım danışmanlığı - 1983-84).
Gazetecilik:
Yeni Halkçı (Ankara) ve Konya’nın Sesi gazeteleri: Köşe Yazarı (1974-1978)
İran Resmi Haber Ajansı (IRNA) (1984-86), Tercüman (1986-87, 89-90) ve Turkish Daily News (1987-88) gazeteleri: Diplomasi muhabiri.
Anadolu Ajansı: Bağdat temsilcisi. (1988-89).
Radyo Anki.: Haber müdürü ve program yapımcısı. (1990-94).
Ankara Bülteni ve Bizim Gündem dergileri (Ankara Büyükşehir Belediyesi yayın organı): Yazı İşleri Müdürü. (1992-94).
Uğur Mumcu Vakfı: Yayın yönetmeni. (1995-98).
Anti dergisi (Yunan): Ankara temsilcisi (1991-2000.)
Bursa Olay: Köşe yazarı (1994)
Ayrıca 1997’den bu yana Uğur Mumcu Vakfı Araştırmacı Gazetecilik seminerlerinde “Uğur Mumcu’nun Hayatı, Kişiliği ve Gazeteciliği” konusunda ders veriyor.
YAZILARI
İlk yazı: Yeni Halkçı gazetesi (Ankara, 1974).
Şiir: Abece (Ankara), KARŞIN Edebiyat (Ankara), Bay (Prizren-Yugoslavya)
Öykü: Sesimiz (Ankara).
Deneme: Anadolu Ekini (Ankara), Çağdaş Türk Dili (Ankara), Düşün (Konya), Sesimiz, Karşın Edebiyat.
Makale, köşe yazısı, dizi yazı: ADA Kentliyim, Ankara Bülteni, ANKARA Dergisi, ANTİ (Yunanistan), Bizim Gündem, Bursa Hakimiyet, Cumhuriyet (İstanbul), Çağdaş Basın, Çalışma Ortamı, Düşün (Konya), Exim Pazar, Konya’nın Sesi, Kuvayı Milliye, Müdafaai Hukuk (Antalya), MK, Mülkiye, Mülkiyeliler Birliği, Mülkiye Bülteni, Yeni Hayat, İlk Kurşun,www.heddam.com
KİTAPLARI (Çeviri)
1- “Kirli Gerçekler” (Michael Parenty, Dirty Truths, İmge Yayınevi, Ankara, 1997).
2- “Tarihçinin Toplumsal Sorumluluğu” (yedi tarihçinin makaleleri, The Social Responsibility of the Historian, İmge Yayınevi, Ağustos 2001).
3- “İlerleme ve Sonrası” (Norman Birnbaum, After Progress, Dost Kitabevi Yayınları, Haziran 2002.)
4 – “Avrupa Tarihi” (Norman Devies, A History for Europe, İmge Kitabevi Yayınları, 2006 Ankara. Dört çevirmenden biri, yayınevi ile anlaşmazlık üzerine imzasını çekti.)
5- “İktisat Düşünürleri” (Robert Heilbroner, Worldly Philosophers, Dost Kitabevi Yayınları, birinci baskı Eylül 2003, üçüncü baskı Nisan 2013, Ankara.)
KİTAPLARI (Telif)
1- Aşktadır Dervişlik, Şiirler, 2011 Ankara…
2- Irak, Saddam, Körfez (Çark Kitabevi Yayınları, 1991, Ankara).
3- Baskın “Basın”ın Mı? (Çağdaş Gazeteciler Derneği Yayınları, 1994, Ankara).
4- Yalnız Adam Mustafa Kemal (1. baskı: Öncü Yayıncılık, 2002, Ankara. 2. Baskı Barana Yayınları, 2008, Ankara).
5- Türkiye’de Devlet Eliyle Yabancı Dil öğretimi, KMKD Yayınları No.1, 2005, Ankara.
6- Korkma, Referans Yayınları, 2005 Ankara.
7- Avrupa’dan İnme Demokrasi… Dikkaaaat!. Demokrat Olunacaaak!!!.. Referans Yayınları, 2005 Ankara.
8- Yerel Yönetimler ve Radyo Yayıncılığı (Derleyen, Ankara Büyükşehir Belediyesi Yayını, 1993, Ankara.).
9- Uğur Mumcu’ya Armağan (-yayına hazırlayanlardan.- Çağdaş Gazeteciler Derneği Yayını, 1994, Ankara).
10- Basın Güncesi (-yayına hazırlayanlardan.-Çağdaş Gazeteciler Derneği yayını, 1994, Ankara).
Sürekli Basın Kartı sahibi,
İki dönem Çağdaş Gazeteciler Derneği Genel Sekreter Yardımcılığı görevini yürüttü.
Balkan Gazeteciler Konfederasyonu kurucu yönetim kurulu üyesi.
Uluslararası Gazeteciler Federasyonu (IFJ-FIJ) üyesi
Mülkiyeliler Birliği üyesi.
Evli, iki çocuk babası.
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder